Niet spelen, wel huilen…

Hier ook af en toe, ik leg dan uit dat ik wat moet doen en hij even zelf moet spelen en dan laat ik hem ook omdat hij anders merkt dat zijn gedrag effect heeft en dan blijft hij dit doen

Hier precies hetzelfde en alleen bij mij. Als ze haar zin dan niet krijgt, als ik haar niet oppak gaat ze met haar hoofd op de grond bonken.

Ik heb hem net boos toegesproken dat ik hier de komende week geen zin in heb (zat inmiddels al bijna een uur naar het gejammer te luisteren) en hij is 2 minuten stil geweest. Het gekke is dat ook niet weet wat hij wel wil, volgens mij alleen maar aandacht. Wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben😉 Ik zal ook proberen beter uit te leggen wat ik ga doen en waarom hij zich moet proberen te vermaken

Hier niet huilen. Maar wilt wel dat ik meespeel of er op z’n minst bij zit. Als ik bezoek heb speelt ze super lief alleen. Alsof ze het aanvoelt dat ik dan geen tijd heb. Als ik aan het huishouden doe gaat het iets beter, maar zit 1 van ons op de bank of aan tafel Iets te doen (puzzelen of laptop) dan komt ze meteen om op schoot te willen. Het is een fase denk ik. Ze vindt samenspelen gewoon leuk.

Hier doet ie dat ook heel veel! Wat ik doe is wat speelgoed bij mij zetten of ik geef hem opdrachtjes (ga kim kip is zoeken ofzo 😂). Dit vindt hij super leuk en dan gaat ie zoeken. En als het heel erg is dan zet ik tv ff aan om zelf wat rust te pakken 🤭

Kun je niet samen de huishoudelijke klusjes doen? Wij doen hier samen de was opvouwen, vaatwasser uitpakken etc. Mijn zoontje wil ook alles zelf uitproberen wat ik aan het doen ben. Meestal doen we samen wat en speelt hij daarna weer even zelf. Als ik stil zit komt hij ook vaak bij mij en wil hij aandacht, maar als ik in huis aan het 'rommelen' ben gaat hij mee in die routine. Misschien jammert hij omdat hij zich verveelt ? Ik geef mijn zoontje soms ook wat bakjes en lepels, dat is dan een beetje nieuw en weer interessant om mee te spelen. Succes!

Een combinatie van de leeftijd en verlatingsangst vrees ik. Mijn dochter (3 weken ouder dan jouw zoon) heeft hier de laatste maanden ook erg last van gehad. Zij loopt alleen nog niet, dus is niet zomaar bij me (is pas net begonnen met bilschuiven). Zodra ik niet meer in beeld was, was ze gezellig en ging ze lief spelen. Als ik er was alleen maar jammeren, niet zelf spelen, etc. Heel zwaar! Het was van de ene op de andere dag 3 weken geleden opeens een stuk minder, maar het is nog niet voorbij. Ik vrees dus een fase 😖 ik kijk soms zelf ook op tegen het weekend.. Boos worden heeft nog weinig nut, je zoontje merkt alleen aan jouw houding dat er iets is maar begrijpt nog niet wat. Daar is hij echt nog te klein voor. Wil natuurlijk niet zeggen dat je alles maar hoeft te pikken. Je mag echt wel grenzen aangeven. Wat hier helpt is 15 minuten echt 1 op 1 aandacht geven, aankondigen dat mama zo iets gaat doen (bijv. vaatwasser uitruimen) en dat zij dan even zelf moet spelen. Ik geef haar vaak de keuze uit 2 soorten speelgoed en daarmee zet ik haar dan neer. Ik wissel trouwens iedere 1 a 2 weken haar speelgoed ook om voor de variatie. Waar ik zelf nogal verbaasd over was, omdat ik zelf toch al meer verwachtte, maar wat ons onlangs in het ziekenhuis is verteld door de revalidatie fysiotherapeute is dat een kindje van 15 maanden ongeveer 3 tot 4 minuten ergens zelfstandig mee bezig moet kunnen zijn 😅 dat is voor ons natuurlijk niets, maar voor een dreumes blijkbaar al heel knap. Nu ik dit weet helpt het mij soms wel wat meer geduld te hebben, maar het blijft heel zwaar!