Eenkennig

Wij hebben precies hetzelfde gehad. Onze dochter was vanaf 4 maanden!! al eenkennig. Nu is ze bijna 18 maanden en gaat het eindelijk goed. Dat wil zeggen dat ze nu eindelijk gewend is aan haar opa, oma en tante en aan 1 leidster op het kdv. Maar dat heeft heel lang geduurd, zeker wel 5/6 maanden voordat ze gewend was op het kdv. En gister was haar vertrouwde leidster er niet en dan is het ook nog steeds weer even huilen. Dus bij haar is de eenkennigheid niet weg, maar is ze gewoon gewend aan bepaalde personen. Een vreemde hoeft nog steeds niets tegen haar te zeggen en owee als diegene dichter bij komt. Wat het kdv betreft hebben we doorgezet. Ik vond het ook verschrikkelijk moeilijk. Was er ook echt verdrietig van. Wat betreft familieleden hebben we het echt opgebouwd. Dus geïnvesteerd in contact met opa en oma met ons erbij. En ineens was het goed. Ineens mocht mijn moeder oppassen en liet onze dochter zich troosten door mijn ouders. Maar daar had ik een lange adem voor nodig. Wij zijn in die periode dus ook gewoon samen niet weggegaan, zodat we geen oppas nodig hadden (van opa en oma). We hebben gewacht tot ze daar aan toe was. Maar goed misschien zit jij in een andere situatie waardoor oppas noodzakelijk is. Maar ik snap je gevoel heel erg goed! Maar geloof me het komt goed. Echter gaat dit op het tempo van jouw zoontje. Het ene kind is nu eenmaal gevoeliger en/of moet langer wennen. Bij ons kan ik het overig wel verklaren want ik was als kind ook zo. En nog steeds moet ik lang wennen aan nieuwe mensen/nieuwe werk etc. Dus ze heeft het niet van een vreemde. Wel confronterend overigens. Maar ik wil je een hart onder de riem steken, het komt goed. Het heef alleen tijd nodig. En in de tussentijd investeren in contact met familieleden. Kijken wat wel kan (wat is wel veilig voor jouw zoontje).

Mijn dochter is ook eenkennig, maar het was eerst erger. Dit had ze al vanaf 2 maanden oud. Als iemand anders haar vasthield was het huilen. Dit werd erger met toen ze meer zicht kreeg. Nu is het gelukkig minder ze gaat graag naar haar opa en oma's. Die passen op! Als er kinderen of dieren is ze ook wat makkelijker. Nu loopt ze zelfs in de bus te flirten met mensen. Alleen als ze dichtbij komen of haar aanraken duikt ze weg. Het is nog steeds een mama kindje, hoor! Want als ik er ben bestaat niemand meer. We hebben haar gewoon laten wennen en dit werd vanzelf minder. Kinderen hebben eenmaal periodes dat ze eenkennig zijn en paniek raken als wij niet in de buurt zijn. Dit wordt vanzelf minder. Gewoon een dikke knuffel geven wanneer jullie weggaan en ophalen.

Je omschrijft míjn dochter 😅 alleen is zij ook nog steeds geen fan van achtergelaten te worden bij opa en oma.