Geen beroep op familie kunnen doen( qua oppas)

Heee, wij hebben dit eigenlijk ook. Opa's en oma's passen nooit op. Daar lijkt geen interesse in te zijn en bij de ander zijn wij er zelf geen grote voorstander van. Wij zijn nu ook nog maar 1 x samen uiteten geweest, toen heeft een hele goeie vriend opgepast terwijl ons dochtertje lag te slapen. Aan de ene kant denk ik wij hebben zelf voor een kindje gekozen en ze hoort gewoon helemaal bij ons, wij zien dat totaal niet als nadeel maar aan de andere kant missen wij de interesses van de opa's en oma's in die zin wel. Wij zouden dit later zelf anders aanpakken, je wilt je kleinkind toch zien lijkt mij!? In het geval van jouw moeder is dat heel spijtig als ze niet mag tillen. Daar is helaas niks aan te veranderen natuurlijk. 😔 Hebben jullie misschien ook vrienden die zeggen joh leg die kleine met ons erbij op bed en ga dan even samen de deur uit? 🥰

Jeetje wat een herkenning. Pittig hè?! Hier hebben we ook geen vangnet in de zin van oppas. Mijn ouders zijn overleden, mijn vriend had al jaren geen contact met zijn vader en met mijn schoonmoeder is het sinds de kraamweek misgegaan (ondanks vele herstel pogingen is dit contact nu verbroken, we hadden juist zo n goed band en ze zou om de week een dag gaan oppassen). Ik heb een onwijs lieve broer, maar zij redden het zelf allemaal net met het jonge gezin. Toen we met onze kinderwens begonnen zou ze 2 (oppas)oma’s hebben en nu dus helemaal niets.. mijn moeder was anders onze redder in nood geweest, always en niks zou te gek zijn. “Mam we brengen haar vrijdag en halen haar zondag weer op”. Ze had het geweldig gevonden. We redden het samen doen het echt heel knap, maar pfoew het is wel pittig. Helemaal idd met ziekte enz. Precies zoals jullie, om en om gaan we erop uit. Dit is ook mede een reden dat mijn vriend niet voor (zijn 4e) een tweede wil gaan. Bijna al onze vrienden wonen in het westen wat betekent 2 uur rijden. Voorheen bleven we dan altijd slapen en nu doen we dat dus om en om. We zijn in 14 maanden 2 x samen op date gegaan en de tweede keer was vorige week (ze was naar de opvang en wij vrij), oh wat was dit LEUK! En goed. Het eerste jaar voelde het nog niet goed, ook omdat onze dochter haar gebruiksaanwijzing qua slapen niet uit te leggen was 🙈 en ik dan tòch niet relaxt weg zou gaan. Maar onze oudste (nu 18 jaar) begint met vaker op te passen en ik heb vorige week contact gelegd met een oppas meisje gevonden via internet (Sitly). 22 jaar, mega veel ervaring (au pair) en heeft altijd op de opvang gewerkt. Precies wat we zochten en dit voelt goed. Verder gaat ze als we werken 3 dagen naar de opvang (stappen 1 feb over naar een gastouder met een dochter die soms ook oppast bij de kindjes thuis en ze zou haar dus al kennen). Zo ben ik wat opties aan het verkennen, zodat we wat meer vrijheid gaan krijgen en ook wij als partners weer samen tijd krijgen i.p.v. alleen maar “ouders”. Het voelt nu heel anders dan binnen het eerste jaar, mede ook door minder afhankelijk van de borstvoeding enz. Lijkt me heeerlijk om samen weer eens een festival te pakken deze zomer!🤞🏻

Wij hadden (ongeveer) hetzelfde. Wij woonden in het buitenland en waren op onszelf aangewezen. We hebben geweldige familieleden, maar een paar uur vliegen om op te passen is ook weer wat😅 Wij waren al huismussen, dus voor ons veranderde er niet heel veel. Op momenten van ziekte vonden wij het zwaar, maar verder viel het gelukkig mee. Ik zou wel op zoek gaan naar een oppas, puur voor het geval dat

Mooi hoe je het benoemd en dat zeggen wij ook vaak tegen elkaar. Onze keuze en dat voelt ook helemaal goed! Tis misschien wel wat je noemt het gebrek aan interesse wat mij raakt. En daardoor ook wel een bepaalde eenzaamheid. "It takes a village to raise a child".. zeggen ze dan😅 Soms zou een beetje hulp ,praktisch, best fijn zijn. Iemand die vrijwillig even bij je kindje wil zijn zodat je eventjes je handen vrij hebt, of even kan bijtanken. )Vrienden zijn allemaal niet aan kinderen begonnen. Niet echt oppas materiaal 🤭 gek op ze maar nee haha.) Fijn om te lezen iig dankjewel! Maak je gebruik van kinderopvang of gastouder?

Ja ik snap je gevoel. Precies dat gevoel qua interesse is het enige wat ons ervan raakt. Verder hebben we haar altijd graag bij ons. 💖 Jaaa een beetje hulp zonder erom te hoeven vragen zou idd fijn zijn! Daarmee snap ik je helemaal. Wij hebben gelukkig een heel makkelijk kind maar als je het moeilijker hebt kan ik me al helemaal voorstellen dat daar soms meer behoefte aan kan zijn. 😔 Wat jammer dat die (nog) kindloos zijn, dat had de enige fijne oplossing kunnen zijn voor sommige momenten als ik je zo hoor. 🥺 Ik werk 2 dagen en dan gaat ze naar het kinderdagverblijf. Dus tijd voor mezelf heb ik ook niet. Ik heb daar zelf ook niet zo veel behoefte aan moet ik zeggen maar af en toe zou wel fijn zijn. Dat is bij ons dan ook dat ik ff wat ga doen, als in alleen naar de winkels (kan soms al fijn zijn) 🙈

Dit hebben wij eigenlijk ook, onze ouders zijn niet meer gezond, onze broers en zussen hebben het ook druk met ook jonge kinderen, hierdoor wij voelen ons bezwaard omdat aan hen te vragen tenzij het om een noodgeval gaat. We gaan regelmatig naar hen toe en dat wordt erg gewaardeerd. Alleen met mijn vader letten we extra op omdat hij met zijn auto immuunziekte en chemokuren geen weerstand heeft, dan videobellen we als iemand niet helemaal fit is. Tuurlijk mis ik wel eens dat we niet zo makkelijk erop uit kunnen, maar dat komt vanzelf wel weer als ze ouder is. Mijn gaat wel vaker in de avond sporten of naar vrienden. Voor mij is dat geen optie omdat mijn dochter alleen inslaap gevoed wil worden. Mijn man werkt een verschoven week zodat ik maandag voor mijn afspraken ruimte heb en hij voor haar zorgt buiten de slaapjes om.

Ben je je moeder verloren tijdens je zwangerschap?🥺 Ik besef me gelijk weer dat de aanwezigheid van mijn moeder, dan wel zonder oppassen, ook nog heel erg veel is... Hier ook in de kraamweek volledig overhoop met mijn schoonouders. En ik denk in de meest kwetsbare tijd als vrouw (net mama) iets wat behoorlijk binnen komt. Dit gemis en deze pijn voel je ook nog onder het ontbreken van oppas. Ik ga inderdaad eens kijken of ik ergens anders een mogelijkheid kan vinden. Hier was tot nu toe de ( slaap-gebruiksaanwijzing) ook onmogelijk.😅🤭

Dat lijkt me heel pittig! Fijn dat je moeder wel aanwezig kan zijn, maar ik snap dat een oppasoma of opa toch ook prettig is. Wij regelen ons werk volledig met de reguliere kinderopvang. Gelukkig hebben we een hele fijne opvang en doe je onze meid met een opvangdag ook een groot plezier. We gaan dus met een gerust hart aan het werk. Maar idd, met ziekte icm ons werk, of als we zelf een keer goed ziek zijn of we willen er op uit, dat is pittig. Mijn ouders leven niet meer. De ouders van mijn vriend wonen een uur verderop en werken zelf nog. En omdat ze al ons enige vangnet zijn, vraag ik ze echt alleen in uiterste gevallen. Bijvoorbeeld als ik zelf extra moet werken oid. We hebben sinds kort een oppasmeisje hier in het dorp. Wij brengen dan ons kleintje zelf naar bed en gaan dan rond 20u samen een hapje eten hier op dorp. Het oppasmeisje hebben we viavia zodat we ook een beetje goed gevoel er bij hadden. Ik vind dit wel heel prettig moet ik zeggen, om op deze manier toch even er op uit te kunnen met mn vriend samen..

Hier staat van onze families eigenlijk ook niemand te springen om op te passen, dus herkenbaar! Soms best lastig en zelfs een beetje pijnlijk als je ziet hoe anders dit ligt bij bijv. vrienden. Wij hebben ons zoontje standaard 2 dagen in de week naar de gastouder ivm werk. Verder hou ik er zelf ook niet van om hem overdag 'zomaar' weg te brengen. Ik heb hem graag bij me en mijn man idem dito. Maar ik mis wel eens een date avondje samen. We hebben wel betaalde oppassers, maar ik vind het dan toch al snel duur en gedoe en doe het dan toch maar niet. Ook is ons zoontje behoorlijk eenkennig en wordt hij regelmatig zomaar wakker. Dus ik zit bij voorbaat al met fingers crossed op onze date.. 😄 2e kindje is onderweg dus ik vind het ook heel spannend. Maar ja, vrijheid hebben we toch al niet meer, 1 of 2 kids maakt dan niet heel veel uit (op dat gebied)

Hier ook geen familie in de buurt. Een vriendin van me is echt dol op m'n kindje en zij past soms eens op als we bvb meubels moeten verhuizen in huis of gewoon zomaar zodat ze minder lang op de opvang is. Daarna blijft ze nog om ook met mij even te chillen / samen eten. M'n nicht die 45 min verder woont heeft het ook al aangeboden maar heb het nog nooit gevraagd. Verder gaat m'n kindje wel naar de opvang dus als ik echt iets moet doen dan kan ik vrij nemen en haar alsnog brengen. Ik heb alle sluitingsdagen van de crèche al aangevraagd als verlof op m'n werk. Als ze ziek is en papa en niet vrij dan regel ik iets op het werk.

Dank mama's voor jullie antwoorden!🧡 Het geeft wat steun, en ik ben nu wel meer gemotiveerd een plekje te zoeken waar ik hem kan brengen indien nodig. We genieten zo van hem, dit is nooit iets wat te veel is. En ik ben het liefst bij hem en zijn papa heeft dit ook. Het is denk ik een stukje steun om ons heen wat ik mis. Het geeft een bepaalde eenzaamheid. Misschien bedoelde ik niet het woord oppas maar steun😏 Kom je dan weer achter door het van je af te schrijven🙏

Ik heb wel veel schoonfamilie in de buurt waar we haar bijvoorbeeld in het weekend wel heen kunnen brengen, maar doordeweeks werken zij ook vaak. Af en toe kan er een schoonzus oppassen op haar vrije dag. Maar ik plan de dingen die moeten, gewoon op 1 van m’n 3 werkdagen en breng haar dan eerder naar de gastouder. Zij is flexibel. Zo hoef ik niet veel beroep te doen op m’n schoonfamilie. M’n schoonouders passen wel eens kort overdag op, want m’n schoonmoeder kan door haar reuma onze dochter niet zelf de trap op dragen. Dan is ze dus afhankelijk van m’n schoonvader. Verder hebben we voor de avonden in het weekenden wat jonge nichtjes/kennissen van 17-20 jaar die graag oppassen tegen een kleine vergoeding zodat we samen op verjaardag kunnen als we daar zin in hebben.

Heel fijn dat je wat nieuwe inzichten hebt gekregen. Het lijkt me voor je moeder ook lastig dat ze niet oppassen kan, terwijl ze misschien wel had gewild? Gelukkig kan ze haar kleinzoon wel lekker verwennen met heel veel liefde en er voor jou zijn ❤️ En herken wat je zegt, het is ook met name het gevoel en het gemis. En de vergelijking om me heen hoe het had kunnen zijn. Mijn moeder ben ik helaas verloren tijdens mijn zwangerschap. Leek nu een beetje in mijn bericht alsof ik/wij alleen maar sta te springen dat wij perse zonder ons kindje weg willen/moeten, dat is helemaal niet zo hoor! 🙈 alleen bij mijn moeder had hetzelfde gevoeld, dat ze daar net zo lief was geweest. Alleen het gevoel dàt we iets meer ruimte zouden kunnen nemen is al fijn. Ik denk dat we er in de praktijk niet eens zo heel veel gebruik van zullen gaan maken, dan missen we haar alweer 😂. En vooral bijvoorbeeld eens samen weer uiteten te kunnen, maar vertrekken dan toch pas als onze dochter op bed ligt. En inderdaad “it takes a village to raise a child”. Ik ben zelf heel gemotiveerd door het gemis en verlies om die “village” om haar heen te gaan verzamelen met hele fijn en liefdevolle mensen waarop ze kan bouwen. Dan maar zelf uitgekozen “familie”😊

Wat een mooi bericht( ik zie het nu pas) Dan maar zelf lieve mensen om je heen verzamelen 🙏 Het is iets waar je in je hoofd op rekent misschien. Zoals je het in films ziet. Een oefening in omdenken. Tenminste bij mij. En ik roep ook steeds het is niet dat ik zo nodig even zonder hem wil zijn maar een beetje liefde en aandacht van bv familie, ook voor mijzelf(😅) in de eerste jaren als ouders is toch een behoefte denk ik. Het lijkt me een enorm gemis zonder je moeder. De persoon die zo belangrijk is in het leven van een nieuwe moeder, zet em op lieve mama🧡 Ik snap dat überhaupt je moeder in de buurt hebben al goud waard is.

Het topic is al een beetje weggezakt, maar ik wil toch ook nog reageren :). Echt zoveel herkenning! Hier ook totaal geen ouders die kunnen oppassen wegens ouderdom of desinteresse (dat laatste geeft inderdaad een soort eenzaamheid/is pijnlijk trouwens). Herkenbaar. Andere familieleden wonen verder weg. En vrienden hebben we eigenlijk alleen indien nood beschikbaar. Door bovenstaande zijn wij denk ik tot nu toe 2x met zijn tweeën weggeweest. We hebben beiden overdag vrij moeten nemen en hebben wat nuttigs kunnen combineren met wat leuks. Knap dat anderen in soortgelijke situaties het toch aardig weten te redden trouwens 👍. Wij komen er uiteindelijk ook wel uit, je moet wel, maar vooral ik vind het soms pittig. En dan is ons dochtertje nog best makkelijk. Het is vooral het altijd 'aanstaan': of werken of zorgen. Of misschien 2 uurtjes op een avond voor jezelf. Ik heb denk ik toch iets meer tijd nodig voor mijzelf dan dat haha. Nu de dreumessen ouder worden komt natuurlijk het idee van een 2e ook meer in zicht. Maar ik twijfel hierdoor wel. Het gezin voelt niet compleet, maar het moet wel te doen zijn. Laten jullie de keus voor een 2e van 'het netwerk' afhangen? Ik merk echt dat ik huiverig ben om weer opnieuw de babytijd door te gaan. Zeker met een dreumes erbij. Ik denk dat het voor ons ook tijd wordt om om zoek te gaan naar externe oppas voor in het weekend ofzo. Al is het maar voor af en toe. Sowieso sterkte en succes voor iedereen die ook in deze situatie zit 👍

Hey.. Al veel te laat dat ik reageer misschien, maar ik zag ineens je bericht voorbijkomen. Wij staan nu op het twijfelpunt. Een 2e kindje zou heel erg welkom zijn. Alleen ik zie ook wel op tegen de bijna geen hulp in de babyfase. We brengen onze dochter 3 dagen naar de opvang en dat zou met een 2e ook moeten. Het kost gewoon bakken met geld en dat trekt wel een wissel op ons. Daarnaast hebben we wel lieve oppasmeisjes maar als we opnieuw de babytijd in gaan, wil ik de baby niet direct achterlaten bij een jong oppasmeisje. Dus dat betekent minimaal het 1e jaar (bijna) geen avondje samen weg bijvoorbeeld.. Als ik om me heen kijk heeft iedereen wekelijks hulp van ouders of andere familieleden. Ik vind dat soms ook best wel confronterend..

Heel begrijpelijk jullie twijfel!! En wat fijn elkaar hier weer eens over te spreken. Wij zijn nu net in verwachting (onverwacht) van nummer 2. En dit was het eerste wat door me heen ging. O jee hoe dan?! Maar we gaan dit gewoon doen. De achtbaan maar weer in en de eerste jaren even de schouders eronder. We zeggen hier al voor de grap. We spreken elkaar weer in 2028...😅. Ik droom ook echt van zo'n netwerk om ons heen. En het doet best zeer als uk vriendinnen dat steeds hoor zeggen. Aan de andere kant ben ik ook heel trots op ons. We doen dit , en we doen het vooral zelf. Ik weet zeker dat ik hier op m'n 80ste met trots op terug kan kijken😙 ook dat het ons, uiteindelijk, niet heeft bepaald. Dat we toch een gezin( van 4) zijn geworden ondanks dat we het bijna helemaal alleen moesten doen.

Van harte gefeliciteerd! Kan me je zorgen wel voorstellen als het niet helemaal gepland was. Wat je zegt is helemaal waar. Dat we het hier helemaal zelf doen, is iets om trots op te zijn natuurlijk. En ik moet ook zeggen: de eerste anderhalf jaar vond ik echt het pittigst. Soms vind ik het nu al even wat relaxter worden.. dus het is natuurlijk niet alsof je 20 jaar nooit meer iets voor jezelf kan doen.. Hoe ver ben je? Lukt het nu tijdens je zwangerschap nog goed om voor je eerste te zorgen? Of is dat toch pittig?

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Dit topic kwam weer omhoog en ging het even lezen en kwam tot het besef wat kan er in een korte tijd toch veel veranderen 😅 hier is onze verassing bijna een jaar! (Oktober)

Wij hebben een steungezin (via Buurtgezin) en dat bevalt goed