Toch nog een kinderwens

Ik heb er ook altijd 1 gewild en nog steeds ik zou zelf even wachten en als het gevoel blijft zou ik me niet laten tegen houden voor opvang ect

Hier samengesteld gezin. 1 van mezelf, 2 cadeau. De laatste, nr 4, van ons beide, van oktober '21 zou onze "kers op de taart" zijn. Maanden heb ik geroepen, geen zwanger zijn en baby meer voor mij. Maar toen ineens was het er wel, ik wou er nog 1, geweldig, mijn eerste dochter is al 10, en nu de 2e anderhalf. Geniet vol op, maar hier ook het huis, voor max 4 kindjes, ergens twijfels.... Niet persee enthousiast over de baby periode. Heerlijk veel liefde dat wel, maar intens en zwaar. Waar begin je weer aan..... Man ook geen nee, maar ook niet enthousiast, we hebben er immers samen 4... Blijft moeilijk, maar denk dat je dichtbij je gevoel moet blijven.... of kijk het nog even aan... over een paar jaar kan misschien ook.....

Herkenbaar, mijn man en ik hebben een klein traumatje van de eerste 9 maanden, omdat onze zoon niet zelfstandig in slaap kon vallen. Wij zijn geen baby ouders. Daarnaast is onze zoon een echte avonturier waardoor alle aandacht naar hem gaat. Ik twijfel ook mbt een tweede. Voordat ik beviel heb ik altijd geroepen in wil 2 of 3 kinderen. Echter, ik zit enorm tegen het eerste jaar op. En dit keer heb ik dan al een kindje rondlopen. Ook speelt mijn carrière een rol, maar ik heb voor mezelf besloten financiële of carrière technische argumenten niet mee te laten tellen. Het gaat om privé en het gezinsgeluk. Mijn man is er sowieso nog niet aan toe. Maar wil zelf liever niet teveel leeftijdsverschil dus eigenlijk zouden we het van de zomer weer moeten gaan proberen voor 2,5 jaar leeftijdsverschil.

Misschien is dit besef een mooie aanzet om er de komende maanden gewoon nog eens over na te denken en samen over te hebben? Ik denk zelf dat praktische redenen niet te zwaar mee zouden moeten wegen omdat je geen idee hebt hoe je leven en de maatschappij dan is. Misschien is kinderopvang gratis, of is verlof ineens veel langer, of je woont ergens anders, of … de andere kant op en dingen zijn lastiger, maar dat weet je gewoon niet. Randvoorwaarden als geld om rond te komen en een dak boven je hoofd en warm, veilig huisje zijn voor een kindje echt voldoende. Als kind een slaapkamer delen is best lang geen enkel issue bijvoorbeeld. Hier gewoon nog een dilemma. Op dit moment een nee, geen sterk verlangen naar een tweede kindje. Maar misschien verandert dat nog. Er zal dan in ieder geval meer leeftijdsverschil tussen zitten. Ik heb het eerder ergens ook al genoemd: ik voel geen wens voor meer op dit moment, maar fantaseren over de toekomst geeft altijd een gezin met meer kinderen. Dat is dus voor mij iets om over na te denken voorlopig.

Ik wilde nooit kinderen. Mijn vriend wel. Nu 1 en dat is het mooiste dat me is overkomen. Een hele makkelijke baby, goede slaper, goede eter, nooit ziek en altijd vrolijk. Nu ze 1 is mis ik de baby fase al een beetje, wat was het heerlijk. En nu is het alleen maar leuker geworden. Ik voel ook nog wel een wens voor een tweede ergens diep vanbinnen. Toch geen tweede voor ons. Ons leven is nu zo compleet, zo fijn, makkelijk en gelukkig. Ik heb geen zin in een zwangerschap, bevalling en de chaos van een tweede. Die waarschijnlijk nooit meer zo makkelijk zal zijn als de eerste. Maar ik zal er wel af en toe over dromen, zo’n lief klein baby’tje 😉

Wat fijn om te lezen. Ook grappig dat dit voor meer mensen nog niet helemaal duidelijk is. Dat stelt mij wel een beetje gerust. Ik hoef de keuze niet nu te maken natuurlijk. En idd, misschien zijn de randvoorwaarden niet het belangrijkste en zijn dat praktische oplosbare dingen..

Een kindje krijgen is een wonder. Wij zien het als een geschenk van boven. De wens voor een 2e is er en we zien of dat ons wordt gegeven. Een broertje of zusje voor de kleine. De randvoorwaarden zijn er ook. Alleen de zwangerschap.. die mag wat mij betreft worden overgeslagen. Tijdens de eerste zwangerschap had ik hyperemesis gravidarum. Dat maakt dat het bij (hopelijk) 2 kindjes blijft. Meer trekt mijn lichaam niet

Het is zeker een prachtig wonder, een gezond kindje! Maar dat klinkt als een pittige zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat je dan ook goed moet afwegen of je dat lichamelijk trekt..

Vroeger dacht ik geen kindjes te willen. Nu we er eentje hebben, merk ik dat ik ergens diep van binnen wel een tweede wil. Maar wij hebben zo afgezien dat eerste jaar en zelfs nu nog. Eerst was er de huilbaby-fase, daarna volgende maandenlang de ziektes (bijna op intensieve gelegen). En nu ben ik nog steeds fysiek en mentaal niet helemaal op orde. Dus voor mij hoeft het niet. Ik word er ook niet jonger op. Ben nu 37 dus ik heb niet zeeën van tijd. Daarnaast vind ik het wel fijn dat we gewoon weer ons leven op kunnen pikken. Met een tweede zou dat weer later zijn. We hebben een kindje dat veel aandacht vraagt en we staan er zo wat alleen voor, dat speelt ook een rol. Hier wordt regelmatig gezegd dat je niet naar het financiële moet omkijken. Maar ik vind wel dat je daar gerust mag over nadenken. Wij zelf verdienen oké, maar moeten toch opletten. Zeker nu. Ik denk dat je vooral naar je eigen moet kijken op dat vlak.