18 maanden slaapregressie

Ik doe meestal even knuffelen en als ik merk dat hij echt slaperig wordt zeg ik dat ik hem lekker in bedje ga leggen en dan ga ik wel echt weg. Tenzij er iets bijzonders is zoals ziek zijn ofzo dan blijf ik langer. Soms huilt hij even maar dat is echt vrij snel over.

Ik weet niet of wij hem al hebben gehad of dat er iets anders gaande was met haar, al is ze sowieso een slechte slaper. Maar een week of 4 geleden begon het denk ik, kon haar niet neer leggen niks, helemaal vastgeklemd aan mij bij het naar bed gaan en moest haar dus slapend wegleggen. Dit duurde dan 1 à 1,5 uur eer ze sliep, vervolgens werd ze nog een keer of 5 wakker in de nacht en soms was ze dan zelfs 3 uur lang wakker aan een stuk. Overdag moest ik haar ook slapend wegleggen. Voorheen was het zo dat ik haar overdag gewoon weg kon leggen en ze viel zelf in slaap, in de avond legde ik haar in bed en na +/-15 min begon ze te huilen en ging ik terug om haar in slaap te helpen. Nu sinds een weekje is die hele zware periode gelukkig weer voorbij, maar geen idee of het de slaapregressie all is geweest of iets anders. Maar vaak merk ik wel met sprongetjes/regressies dat ze je gewoon wat meer nodig hebben en eenmaal wanneer het voorbij is ze het oude patroon wel weer oppakken, al vergt het soms iets meer inspanning. Ik ben ook niet van het laten huilen, maar net voor het weer wat beter ging en ik haar weer neer kon leggen huilde ze wel even, dit duurde echter maar hooguit 1 minuut. Misschien toch even kijken hoelang het aanhoudt?(Ikzelf hou altijd echt max 2 minuten aan als ik het al doe, want wij zijn ook niet van laten huilen).

Hier hetzelfde. Hij is dan nog wel een uur aan het rommelen de laatste weken terwijl hij voorheen zich direct omdraaide en sliep. Zal toch die regressie wel zijn denk ik..

Ik ben ook absoluut niet van het laten huilen. In principe kunnen we ons zoontje in bed leggen en valt hij zelfstandig in slaap. De laatste 4 weken komt het 1 a 2 keer per week voor dat het hem niet lukt. Voor ons helpt het dan om bij hem te gaan zitten naast z’n bedje en rustig tegen hem te praten en over z’n ruggetje te wrijven. Mocht hij echt helemaal overstuur zijn dan neem ik hem mee naar ons bed en leg ik even samen met hem tot hij slaapt. Dan leg ik hem weer over naar z’n eigen bedje. Voor mij is het gewoon een teken dat hij het even nodig heeft om iemand erbij te hebben, wat helemaal niet erg is..

Wij laten haar ook nooit huilen ❤️. Soms wordt ze wakker in de nacht en dan doe ik haar even in de buggy, paar rondjes en ze slaapt weer. Soms wieg ik haar in mijn armen tot ze slaapt

Even over het laten huilen he. Ik was daar altijd 100% op tegen, wat iedereen ook zei. Maar nu hij inmiddels wat groter is doe ik het soms wel, als het een 'ik ben doodmoe en overprikkeld en moet hoognodig slapen' huiltje is. Of een 'mama kan je niet nog even terugkomen' huiltje. Bij pijn honger of angst ga ik direct.

Hier dus ook. Nooit laten huilen, was ik ook op tegen. Tot dat we het zat waren om er uren naast te blijven zitten. Toen laten huilen. Eerste keer 10 min, nu vaak helemaal niet of paar minuutjes.

Ja ze kunnen het ook al zelf, het zelfstandig in slaap vallen en zichzelf kalmeren. Sommige nachten is het nog moeilijk maar dan is er iets. Ik wou dat ik het eerder had gedaan want ik ging eerst bij ieder huiltje en dat heeft me echt bijna 1,5 jaar gebroken nachten opgeleverd en tuurlijk in het begin hoort dat er helemaal bij, maar door steeds te gaan heb ik hem uiteindelijk ook geen dienst bewezen want hij bleef mij nodig hebben om weer in te kunnen slapen. Maar het is en blijft moeilijk om hem te horen en toch even af te wachten. Ik zoek vaak afleiding.

Hier is het ook drama tegenwoordig als ik dochter naar bed breng. Als papa het doet gaat ze wel lekker slapen, dus hij doet het nu (ik breng onze oudste dan, normaalgesproken wisselen we af). Ik laat de jongste soms ook wel huilen, als ik zeker weet dat er niks aan de hand is. Maar momenteel heeft het geen enkele zin, want daar wordt ze alleen maar dramatischer van.

Ik denk dat we er hier ook ‘last’ van hebben. Al 1,5 maand ofzo (hij is volgende week 19 maanden) duurt het ‘s avonds een uur voor hij in slaap valt. Ligt dan gelukkig wel rustig. Is ‘s ochtends ook rond 05.30 uur wakker. Doet er ‘s middags ook zeker 20-30 min over om in slaap te vallen. Eerder hadden we dit niet. Doordat hij zo laat in slaap valt en zo vroeg wakker is, trekt hij de dag minder goed😔 Die slaapregressie is het enige wat ik me dan kan bedenken. Maar hebben (gelukkig) niet dat hij huilt. Bij wegbrengen bij kdv hangt hij nu laatste 3 weken wel enorm om mijn benen heen als ik weg wil gaan en gaat hij soms huilen. Had hij eerder nooit. Hoe lang duurt deze slaapregressie nu bij jullie?

Wij sluiten deze ronde weer aan. Zoals alle andere regressies 🙈 dacht dat we hem al gehad hadden, maar het komt weer terug. Uren wakker in de nacht, verlatingsangst, slecht na bed gaan… Heel leuk met een newborn erbij (hoewel dat voor de dreumes natuurlijk alles ook niet makkelijker maakt).

Jazeker hier ook weer aan de hand. Het ging weer een tijdje prima. Als die in de middag niet slaapt gaat die savonds moeiteloos naar bed. Maar rond half 12 wordt die wakker en wil die mama. Slaapt die tussen de middag wel zit ik er zo 2uur bij en om half 12 weer mama. Ik heb het opgegeven om weg te willen gaan. Om half 12 pak ik me deken en ga erbij liggen, op een matrasje naast het ledikant. Dan roept hij af en toe nog mama in de nacht en zeg ik mama is er nog en Slaapt die zo weer veder. Ik uitgerust hij uitgerust. Heb dit uiteindelijk met 12 maanden regressie ook gedaan. En van de een op andere dag was dit weer over, en kon ik hem weer neerleggen en sliep die weer alleen. Ik geloof niet in verwennen in deze zin. Heb de cursus gedaan liefde van een moeder en die vondt ik heel leerzaam. Maakt het allemaal wat dragelijker vaak

Wat een hel dit. Op de opvang overdag keurig maar thuis 45 minuten en daarna niet meer weg te leggen. Alleen maar op mij bij mij in m’n armen.. en in de avond een uur bezig alvorens hij slaapt. Met z’n knuffels spelen, kletsen, huilen als ik wegga echt helemaal over z’n toeren. Pffff. Normaal had ik overdag even m’n eigen rust, maar 45 minuten kan ik niks in doen. Kan hem echt wel achter het behang plakken met dat gejank

Hier exact hetzelfde! ❤️

Wij vinden die 18mnd regressie ook echt heel pittig. Momenteel vol erin: slechter inslapen, midden in de nacht uren wakker en vrolijk doen alsof de dag al begonnen is. En bij wegleggen/weglopen begint de ellende.. Hoop dat het snel over is?