22 maand en super driftig karakter

Hahaha heel herkenbaar! Onze aanpak: geen strijd. Wij bepalen wat er te eten is, zij bepaalt hoeveel. Ze krijgt alles los op haar bord, zodat ze kan kiezen. Meestel eet ze dan alleen kale witte rijst, de pasta of aardappeltjes. Maar sinds een paar dagen is ze “ineens” ook weer geïnteresseerd in vlees en wil ze dat ook proeven. Dat weglopen is heel vermoeiend haha, maar zo lang het geen gevaarlijke situatie oplevert en ik haar kan zien, laat ik het toe. Dan laat ik haar de wereld ontdekken. Maar laat je vooral niet verleiden tot strijd haha. Die ga je sowieso verliezen. Rustig blijven en als dingen echt niet kunnen omdat het bijv. gevaarlijk is dan heel duidelijk grenzen stellen. Dan is ze misschien even boos, maar dat is ook oké 🤍

Heel herkenbaar hier al een aantal maanden aan de gang. Wij maken geen strijd zeker niet van het eten. Als we er geen aandacht aan schenken gaat er nog het beste eten is merken wij. Gevaarlijke situaties dan heeft ze echt pech en is het even niet ontdekken en vaak leidt dat tot veel drama maar dat is dan maar even zo. Het hoort erbij en gaat ook weer over. Wij leggen ook duidelijk uit waarom iets niet mag en wat de gevolgen zijn als ze het wel doet. Bijv. Je mag niet op de bank lopen wel op de grond. Want de bank is om op te zitten en als je loopt op de bank en je valt dan heb jij heel erg pijn en moeten we naar de dokter.

Jup hier ook, vind het zo zo zo moeilijk. Zeker met nog een kleintje erbij van 4 maanden, zodra ik naar buiten ga is het al een gigantische strijd. Hij wilt uit de buggy, maar loopt wel weg en luisteren ho maar. Als we hem willen pakken rent hij nog harder weg en begint te lachen. Alles is zelf zelf zelf zelf doen. Ook inderdaad met alles gooien, op ons en ook op zijn kleine broertje en dan lachen als we er wat van zeggen. Kan niet wachten tot deze ‘fase’ weer een beetje minder word en hij gewoon weer mn lieve babytje word hahaha

Dat weg lopen en doei mama herken ik helaas erg, verder is ze vooral gewoon heel erg druk! Meisjes hebben meer temperament dan de jongens… het is gelukkig een fase waar we doorheen moeten

Dit klinkt allemaal zo herkenbaar. M’n zoontje word in oktober ook 2.

Heeel herkenbaar. Ik hoef hier maar net te hard te ademen bij wijze van en het is al NEE MAMA NIET DOEN gevolgt door hysterisch huilen 🫠

In oktober wordt mijn meisje ook 2 en zij had sws altijd al een temperament en pittig (like mama & papa). Maar tis ook even versterkt ofzo🤯. Wij waren ook op vakantie in Frankrijk en paar dagen was echt niks goed, hetzelfde wat jij omschrijft. Papa is toen 1x echt boos geweest, stem verheft, gezicht vastgepakt van “kijk me aan”. Daar is ze toen best van geschrokken en toen gedroeg ze zich de gehele vakantie. Thuis begint t nu weer..

Ja hier sinds 1,5 wk gaande. Ervoor werkelijk nooit problemen gehad.. echt nooit. Nu gillen als ze haar zin niet krijgt. Boos worden ondanks uitleg. Op de grond liggen als ze mee moet lopen. Mij schoppen met verschonen of gewoon weg draaien en dan lachen. Mama knijpen onder het eten als ze haar zin niet krijgt. 22 maanden alles en super goed gegeten en nu eet ze de helft minder dan normaal. 9-10 word ze 2 jaar. Ik had een engel 22 maanden en nu een bengel. Ze slaapt wel goed maar dit doet ze al vanaf geboorte.

Fase is een verschrikkelijke woord! Helaas die moeten we allemaal meemaken en heel herkenbaar🙈 adem in , adem uit..10000x extra geduld , boos worden heeft echt geen zin.. ooit gelezen dat als je extreem gaat reageren dan denken de kinderen dat dit grappig is dan gaan ze je uitlachen.. wat ik meestal doe uitleggen tot 2e keer .. de 3e keer ga ik helemaal stil en alleen naar haar kijkjen.. en dan voel zij dat ik boos ben .. beter dan als ik mijn harde stem ga gebruiken want dan gaat zij mij juist uitlachen en uitdagen. 🙈

Hier ook nog iemand met een driftkikker.. Ik hoop voor ons allemaal dat de fase snel over is…

Hier hetzelfde! Met eten laten we het gewoon gebeuren, hij eet wat hij wil en ga daar geen strijd over voeren. Als we een toetje na hebben, krijgt hij dat ook ondanks dat ie slecht heeft gegeten maar wil niet dat het een beloning/straffen wordt. En dan krijgt ie iig iets binnen. Gisteravond wel een huilend kind uit bed moeten halen om 23:00 omdat hij honger had, dus toen fles pap gegeven. Gooien met spullen/eten kan ik veel minder geduld voor opbrengen, dan pak ik af wat ie had en ga hem vervolgens afleiden zodat er niet een heel drama. Wisselend succes. Niet luisteren, weglopen en “doei mama!” Of “mama, nee stop!” zijn hier ook aan de orde van de dag maar moet zeggen dat ik dat wel grappig vind. Dus ik zeg doei terug en vervolg m’n eigen weg. Zodra ik uit het zicht ben, komt ie direct naar me toe dus los het daarmee op. Ligt er natuurlijk wel aan waar we zijn of je dit zo kan doen. Ik heb vooral heeeel veel geduld gekweekt de afgelopen twee jaar en als ik de tijd heb, laat ik hem zoveel mogelijk z’n gang gaan. En oja, als ie echt boos of driftig is, dan probeer ik hem uit de situatie te halen wat vaak inhoudt dat ik hem afleid met iets anders of bij hem ga zitten en dan heel rustig blijven praten. Daar is ie ook gevoelig voor.

Oh ik kan wel janken op het moment, zo moeilijk. Maar ben ergens wel opgelucht om al deze reacties te lezen. Ik zat al te denken aan een opvoedhulp in te schakelen, misschien doen we iets niet goed ☹️ Onze dochter van 23 maanden wordt sinds een week meermaals per dag zo kwaad dat ze bijt. Soms bijt ze ons maar ook haar spulletjes of kleertjes. Vanavond zo erg bij het tanden poetsen dat ik een beetje bang voor haar was. En dan weet ik echt niet waar ik goed aan doe. Denk dan niet dat stoppen met poetsen een goede keuze is, maar ze liet het gewoon niet toe en niks hielp Met eten zijn we ook ontspannen, maar ze smijt aan tafel ook met alles. Gister haar beker melk op de grond… en het ergste is dat ze me compleet negeert als ik er wat van zeg.

Misschien 1 troost, ik herken het wat je zegt. Hier tandenpoetsen ook drama, altijd huilen dan en spartelen

Sorry drukte al op verzenden… maar denk echt een fase waar we doorheen moeten, blijft heel pittig voor ons moeilijke periode.

Hier ook echt onwijs driftig hoor! Enkele voorbeelden: - als ze thuis iets niet mag: stampen krijsen en uiteindelijk huilend op de grond eindigend en met vuisten en voeten op de grond meppen/ stampen - met aankleden en verschonen probeert ze me te slaan en te schoppen - soms probeert ze mij of mijn man te bijten als we haar baby zusje vast hebben Ik ben redelijk makkelijk en ze mag best veel, maar er zijn grenzen waarop ik ten alle tijden meteen ingrijp. En als ze het daar niet mee eens is heeft ze pech gehad. Ik heb er geen zin in om als politie agent te moeten leven maar rennen op de bank of bvb mij slaan is een harde grens. Helaas ben ik wel nog zoekende naar wat helpt om het haar te doen stoppen. Rustig met haar praten lukt niet op die momenten, haar uit har emotie halen is ook heel lastig (en wil ik eigenlijk ook niet altijd) en de hoek en gang vind ze juist leuk 🙈 Er is hier wel een verband met moe zijn en driftig zijn. Want als ze moe is is het echt vele malen erger en ook meer onhandelbaar zeg maar. En het lijkt meer effect te hebben om duidelijk maar kalm en toch met een boze ondertoon tegen haar te zeggen dat ik iets niet wil/niet goed vind want: dat doet mama pijn of zo val je van de bank en is het auw. Ik heb het ‘geluk’ dat het zich vooral thuis uit. Dus kan wel redelijk goed met haar op pad zonder deze fratsen en bij de opvang en opa en oma is ze toch iets liever. Het is een fase, ze is zich zo aan het ontwikkelen en heeft zich zo ontwikkeld de laatst maanden… snap best dat ze zich niet goed kan uiten en dat dat dit gedrag veroorzaakt. Maar makkelijk is anders 🙈

Heel herkenbaar is helaas echt een fase waar zij en wij dus ook doorheen moeten. Wat hier helpt is afleiden. Uit situatie halen en rustig uitleggen waarom iets niet mag en wat gevolgen zijn. Denk aan bank rennen dan val je en krijg je pijn en moeten we naar de dokter oid. Uitdagen met meer uitdagend speelgoed en meer diepgang dus blokken toren nog hoger maken en open vragen stellen etc. Brood of ander eten is echt een fase hier at ze alles en nu is niks meer lekker of alles is bah. Helpt om haar zelf te laten smeren en echt een rustig moment van samen eten van te maken. Tevens mag ze kiezen brood in stukjes of een klapboterham (dubbelgevouwen dus, iets wat ze op kdv heeft geleerd). Eten gaan wij in elk geval geen strijd van maken dan wordt t erger ze krijgt vanzelf weer trek (merk nu aantal weken verder dat ze weer meer begint te eten). Zelf rustig en kalm blijven werkt het best om haar zsm rustig te krijgen. Ipv boos te worden rustig sussen praten en vragen of ik mag helpen (met bijv schoenen aantrekken oid) en dan gaat het vaak wel. Voor het bijten hebben we een bijtring erbij gehaald daar mag ze in bijten en als ze heel erg overstuur is geef ik die ook gewoon wel eens in dr mond en zeg ik bijt maar even op je bijtring en dan sssttt rustig maar vertel eens wat er is. Dikke knuffel en door.

Voor het bijten een bijtring waar ze wel in mag bijten helpt hier heel goed. Tevens als tip van de pedagoog van het kdv (heb op gegeven moment maar gevraagd van kunnen we nog iets doen of doen we iets verkeerd, maar het is echt een fase van deze leeftijd). Laatste dagen gaat poetsen hier weer wat redelijk doordat ik haar een makeup kwast geef en ze mij mag makeupen (zij zit op de kruk ik op mn hurken ervoor te poetsen en zeg waar ze mag kwasten). Dit vind ze leuk dus werkt voor nu en zo verzinnen we elke keer weer iets.