Heel veel twijfels voor een tweede kind

Je moet er wel achter staan beide anders gaat het voor wrijving zorgen. Met je zoon komt het wel goed.

Ik denk dat je vooral moet denken aan wat jullie willen. Je zoon weet zich namelijk sowieso aan te passen! En zal een broertje of zusje vast leuk vinden uiteindelijk. Liefde delen hoor ik altijd van iedereen dat het echt kan. En wie zegt dat je dit snel moet beslissen! Soms zit er meer leeftijd tussen de kindjes en dat is ook leuk!

Ik herken de twijfels voor een tweede. Wel met andere beweegredenen. Maar is er haast bij? Ik wacht rustig nog een paar jaar af en dan kijk of het gevoel aanhoudend aanblijft (nu is het een beetje 'aan' 'uit' 'aan' 'uit'). Liefde heb je vast genoeg trouwens. Je kindje kan over een jaar een kind zijn die wel meer samen speelt of samen is. Of misschien niet. Maar als jullie graag een tweede willen, moet je je (denk ik, is mijn mening) daar niet door laten tegenhouden. Hij is nog zo jong en er kan nog zoveel gebeuren. Tijd tussen kindjes maak ik me zelf in elk geval niet druk om (mocht je daar ook mee bezig zijn). Het gaat meer om persoonlijkheden dan leeftijd hoe het later zou kunnen klikken (eigen ervaring als kind)

Er is een leuke podcast op spotify hierover, genaamd De Tweede! Lastige keuze, herkenbaar hoor

Ik heb hetzelfde! Ik gun het m’n zoontje echt om een broertje of zusje te hebben maar ik betwijfel of ik het zelf wel trek. Uiteindelijk overleef je het wel maar ik wil ook een leuke moeder blijven. Ik heb t psychisch best zwaar gehad en met vlagen nog steeds, zeker met deze fase (huilen als hij iets niet mag, boos worden) vind ik het soms echt pittig. M’n vriend twijfelt ook dus dat is opzich ‘fijn’ maar als ik een 2e kindje zou willen, zou dat puur voor m’n zoontje zijn en niet voor mezelf.

Ik vind het ook zo lastig! Ons leven is nu zo mooi in balans, qua werk, vrije tijd, liefde en tijd voor onze zoon etc. Ik wilde altijd heel graag een tweede maar heb nu dezelfde twijfels: wat als het te veel en te zwaar blijkt te zijn? Een mega huilbaby, 2 kinderen die elkaar helemaal niet mogen etc? Maar ik kan me ook weer niet voorstellen dat onze zoon helemaal alleen blijft.. en heeeel ver uit elkaar heb ik ook niet zo’n zin in ivm dan nog langer in de luiers etc. Komen er nog niet uit..

Amai, dit is gewoon echt hoe ik mij ook voel! Ik wil ook geen groot leeftijdsverschil.. Dus heel moeilijk dit.

Hier ook zo. Wij willen wel graag een tweede maar vaak voel ik me nu hartstikke gelukkig en compleet met alleen Noud bij ons. Laatst was ik op kraambezoek en dan wil ik wel weer heel graag een tweede. Schommelt hier dus ook flink. Ook veel twijfels of Noud het wel leuk zou vinden en aandacht verdelen etc. Voorlopig wachten we nog vooral omdat Noud best een stevige persoonlijkheid heeft en de nachten nog niet echt geweldig gaan (nooit geweest ook). Dus voor nu ben ik hartstikke blij hoe het is en hoop ik dat in de toekomst de wens voor een tweede wat langer aanhoudt dan een week na kraambezoek, haha. Mijn vriend wilde echter na twee weken al voor een volgende gaan, die vindt het allemaal fantastisch, haha.

Hier een aantal dingen die bij mij opkomen als mama die uiteindelijk wel voor een tweede koos. - liefde heb je sowieso genoeg! - er is geen ideaal leeftijdsverschil tussen je kinderen. Het is oke om nog te wachten. Hier zit er bewust meer dan 3,5 jaar tussen. Ik was er pas over uit dat ik een 2de wilde toen mijn oudste 2 was en maar ik wist ook dat ik nog even wilde wachten. - zie jij het zitten om weer zwanger te zijn, te bevallen en zo’n iniemini thuis te hebben? Daar was ik bij anderhalf echt nog niet klaar voor. - hier wist ik ook niet of de oudste het leuk zou vinden, maar dat is helemaal goed gekomen. - ik hoorde laatst van de “keukentafeltest”: als je aan later denkt en je denkt aan je keukentafel met kerst, hoeveel kinderen + aanhang zie je dan zitten? Mijn man wil hier heel graag een derde, maar ik weet het nog niet. In mijn hart heb ik nog wel plek voor een derde en aan mijn keukentafel ook, maar in mijn leven op dit moment gewoon niet. Je kunt ook zeggen: nu even niet en later kijken we weer verder.

Ik heb ook altijd die twijfel gehad maar er is bij ons wel een tweede gekomen. Wel zit er meer dan 4 jaar tussen (niet bewust). Een tweede kindje moet je eigenlijk niet willen voor de oudste, maar omdat je gezin nog niet compleet voelt. Al is het natuurlijk wel heel leuk als je je oudste met de jongste samen ziet 🥰 Na mijn idee gaat de twijfel nooit over haha. Maar gun jullie zelf nog even de tijd. Je zoontje is nog jong. Liefde heb je sowieso genoeg.

Wij hebben inmiddels een tweede kindje van 5 maanden. Ik vond het in de kraamweek heel stressvol om "ineens" twee kindjes te hebben en mijn aandacht en liefde te moeten verdelen, maar onze kraamhulp zei daar zoiets moois over, dat zal ik nooit vergeten. Zij vertelde dat zei gelooft dat je niet de liefde in je hart hoeft op te delen, maar dat je hart tijd nodig heeft om te groeien om meer ruimte voor alle liefde te maken. Dat liefde voor de een dus niet ten koste van liefde voor de ander gaat. En dat dat in het begin best even oncomfortabel en stressvol kan voelen, dat is je hart dat bezig is met groeien. En ze had heel erg gelijk, hoor 😘

Het is zo persoonlijk allemaal. Ik vond het om die reden zelf ook fijn om de podcast "de tweede" te luisteren (zoals iemand hier ook zegt). Voor ons is het zo af met onze dochter. Ik merk dat ik vooral ook zelf ervan wil kunnen genieten en ik vond het eerste jaar erg zwaar. Ik ben ook al wat ouder en dat weegt ook mee.

Het is super persoonlijk. Onze wens voor een tweede was erg groot. Ik voelde dat er ruimte was. Tuurlijk was een dreumes van 1,5 jaar wel vermoeiend, maar hij sliep goed en er was rust en regelmaat. Er zit 2j3m tussen onze jongens. We hebben een wens voor een derde. Onze jongste is evenoud als de oudste was toen ik weer zwanger raakte. Maar: nu voel ik die rust overduidelijk niet. Ik ben nog steeds kapot moe. Onze tweede sliep pas door bij 15 maanden en de oudste is al geruime tijd klaar met het middagdutje. Ik moet er nu echt niet aan denken om zwanger te raken / een derde kind te hebben. Dat is oké. Je kunt de wens hebben maar er nog niet klaar voor zijn. Over een jaar zien we wel hoe we er dan over denken. Ik sluit ook niet uit dat we dan zo blij zijn met de herwonnen vrijheid, dat we er misschien toch vanaf zien. We zien wel hoe het gaat.

Hey ik ben onverwachts zwnager geraakt van onze tweede jongen. Er zit nl maar 15 maanden tussen twee jongens en het is momenteel enorm druk geen slaap geen tljd voor mezelf en zelfs geen tijd voor beide jongens helaas

Hier wist ik voordat ik moeder werd al dat ik het liefst een achterbank vol zou willen. Toen mijn dochter één werd zijn we het weer gaan proberen en was het gelijk raak. Ietwat sneller dan verwacht maar heel welkom. Ja het zal druk worden maar ik kijk ook naar de toekomst waar ik onze kinderen samen zie spelen en klieren, aan een eettafel vol gezelligheid etc. Het is persoonlijk en misschien is de tijd gewoon nog niet rijp. Iets langer tussen jullie kindjes is eventueel ook een optie. ☺️

Onze dochter was heel op zichzelf. En ik kon me niet voorstellen dat ik net zoveel van een tweede zou houden. Maar wist wel vanwege mijn leeftijd het is nu of nooit. Nu hebben we 2 dochters, 4 & 1,5 en ze zijn zo leuk samen. Eerlijk het is druk, en veel, maar zou het voor geen goud anders willen.

Wij hebben er net iets minder dan 1,5 jaar tussen zitten. Onze dochter is bijna 3 en ze is helemaal gek op haar broertje. Ze doen alles samen en zijn altijd met elkaar aan het spelen. Vind het persoonlijk juist zielig als je een kindje alleen laat (ik was zelf altijd heel blij met m’n zusje en wist 100% zeker dat ik 2 kids wilde). Ons buurmeisje was alleen en dat vond ze verschrikkelijk, ze wenste elk jaar grote zus te worden :-(

Zielig vind ik wel een heftig woord. Voor sommige ouders en ook voor sommige kinderen is het (als ze überhaupt al de keuze hebben, want dat is ook niet altijd zo) juist beter als het er bij 1 blijft. De podcast 'De tweede' van de Correspondent die al eerder in dit topic is genoemd, geeft daar heel objectief ook allerlei informatie over.

Buiten dat... Ik denk dat je als ouder wel echt achter een tweede moet staan en niet alleen omdat kind 1 dan misschien zielig is. Lijkt me juist zielig als je een kind bent, die er is gekomen als speelkameraadje. En niet omdat de ouders een (sterke) wens hadden. Het kan natuurlijk wel de doorslag zijn als je twijfelt over een tweede.

Moet je er al per se uit geraken? Liefde heb je zeker genoeg. Ik vond het vreselijk om te bedenken dat ik mijn zoon dan geen onverdeelde aandacht en liefde meer kon geven. Heb me zo vaak schuldig gevoeld tijdens de zwangerschap van kind 2. Alleen kwam ik er direct met de geboorte van kind 2 achter dat je geen liefde verdeelt tussen 2 kinderen, maar het zich gewoon vermenigvuldigt. Waarschijnlijk gaat je kind het vast leuk vinden met een broertje of zusje erbij om mee te spelen..anderzijds zal hij niet beter weten als hij enig kind blijft. Onze zoon is ook erg op zichzelf, maar hij vindt het helemaal niet leuk als zijn zusje een dutje moet doen. Hij wil het liefst de hele dag in haar buurt zijn en spelen met haar. Heel eerlijk vond ik de overgang van 1 naar 2 kinderen echt wel heel intens. Het hebben van één kind is echt wel heel veel makkelijker en praktischer. Maar als ik mijn 2 kinderen samen zie spelen, ontploft mijn hart van liefde en trots. Ze zijn zo dol op elkaar. En hoe gaaf is het dat ik gewoon 2 totaal verschillende kinderen heb gemaakt 🤣 zou ze geen van beide willen en kunnen missen, hoe gek ze me soms ook maken. Denk er goed over na. Neem tijd..als het zo moet zijn komt er nog een bij, of niet. Niemand kan die keuze voor jullie maken.