Laatste loodjes mentaal zwaar, wie ook?

Ja hoor hier hetzelfde! Was precies zo bij de eerste. Tot een week of 37 kon ik het goed loslaten en ook in mijn achterhoofd houden dat ik zomaar tot week 41/42 door kan dragen, maar sinds week 37 vind ik het ook enorm zwaar en ben ik iedere dag bezig en aan het hopen dat het komt. Denk dat het er ook gewoon een beetje bij hoort!

Hier hetzelfde hoor! Ik ben 40+1 en heel dankbaar dat ik het kleintje heb mogen volgroeien maar ik vind het mentaal steeds zwaarder worden, ik zit maar een beetje neerslachtig thuis en de nesteldrang is over. Ik heb geen behoefte aan sociale prikkels of nog dingen buitenshuis afspreken. Het enige wat ik elke dag wel doe is een wandelingetje maken in de frisse buitenlucht.. serie kijken.. wasje draaien.. wachten tot mn man thuis komt lunchen. Het is een beetje een eenzaam bestaan 🙈 maar hou vol! Binnen nu en twee weken hebben we onze baby’s om de hele dag mee te knuffelen ❤️❤️

Ik denk van week 37 tot 40 wel, al heb ik altijd gedacht dat ik niet voor de 40 weken zou bevallen. Maar ja, je denkt af en toe toch 'zou dat het zijn', 'gaat het nu gebeuren, ben ik er wel klaar voor' etc. Toen kwam de datum en... ja niks dus 😂 Ik ben morgen 41 weken en vind het met de dag makkelijker worden. Er zit nu eigenlijk wel een einddatum aan ook (nog niets gepland qua inleiden hoor, maar je weet het duurt geen 2 weken meer) en die komt steeds dichterbij. Ik vind zwanger zijn niet echt leuk, dus dat het einde echt definitief in zicht is doet mij echt goed.

Ik heb ook geen behoefte meer aan activiteiten buitenshuis. Mijn dagen bestaan ook uit wasjes, wandelingen met de hond en series/ films/ boekje lezen. Ik hoop dat deze fase snel voorbij gaat voor ons en we kunnen knuffelen met de baby

Geen tips maar wel veel herkenning! Je zit echt in de wachtmodus, kunt weinig vooruit plannen en bij elk pijntje of eigenaardigheid denk je dat het begonnen is. Als dat niet zo is dan is het weer een teleurstelling en zo gaat het dag in, dag uit. Het is echt mentaal een hele grote opgave....

Oh wat een geruststelling deze herkenning, dank jullie ❤️

Ik vond de laatste paar weken ook echt ontzettend zwaar, na een redelijk makkelijke zwangerschap. Het was voor ons ook niet vanzelfsprekend om zwanger te raken. Ik heb tot week 34 gewerkt en ben toen met verlof gegaan, vanaf week 36 werd het lichamelijk en mentaal erg pittig. Ik had rond 40 weken aangegeven bij de verloskundige dat ik het niet zag zitten om tot 42 weken door te lopen. Uiteindelijk ingeleid met 41+2

Ik ben vandaag ook 39+4 en aan het ‘wachten’. Ik heb vorige week kleurboekjes besteld en allemaal alcohol markers gekocht, en ik zit hele dagen te kleuren! De dagen vliegen nu echt voorbij, aanrader dus 😄

Hier ook hetzelfde ik zit vanaf week 27 al in de ziektewet wegens bekkeninstabiliteit :( Momenteel ben ik 38 + 4 en slaap ik heel slecht alles doet zeer . Afgelopen dinsdag controle gehad en vk denkt dat het ook niet heel lang meer duurt aangezien mijn hormonen aan het veranderen zijn voor de bevalling, maar ja dat kan nog wel 2 of 3 weken zo duren😅 ik ben het ook echt zat m'n buik zit in de weg heb heel veel pijnklachten en kan veel dingen ook niet meer normaal doen waar ik echt van baal . Overigens las ik hier iemand die ook gaan kleuren is haha heb ik ook een poosje gedaan super leuk:) zit er ook weer over te denken om dat weer eens te gaan doen haha, verder veel serie's kijken en heb 2 leuke poesjes thuis die mij ook gezelschap houden🥰 het is voor mij behoorlijk zwaar aan het worden maar hoop dat ze zich snel meld ☺

Jaaa echt een aanrader dat kleuren, ik kleur mezelf echt de dagen door 😂 Voordat ik dit deed vond ik de dagen lang en zwaar, nu vliegen ze echt voorbij!

Leuk he ik heb van mijn man een kleurboek gehad 😃 alleen lag het even op een laag pitje omdat ik zoveel pijn heb en me er echt niet toe kan aanzetten 🥲

Ik vind het ook echt heel zwaar, ik had dat niet verwacht. En soms denk ik, wat zeur ik nou, mag nu al 41 weken onze zoon dragen. Het is gewoon echt een strijd in m’n hoofd. Ik voel ook enorme druk van de buiten wereld. Vandaag ook weer, een appje met oh vandaag is wel een mooie dag hé als die zou komen (24-10-24). Pff, elke dag zou mooi zijn voor mij….

Wat fijn om veel herkenning te lezen, dat helpt alleen al heel erg. Kleurboeken klinken wel als een goed idee, daar ga ik even achteraan 😊

Hier ook herkenbaar idd Vooral ook het niet weten wanneer het gaat beginnen vind ik lastig, soms denk ik, ik word liever ingeleid maar puur en alleen zodat ik weet wanneer het gaat gebeuren en mij toch soort van mentaal kan voorbereiden. Ik heb graag de controle in handen en wil weten waar ik aan toe ben en dat zijn nou net 2 dingen die je nu echt los moet laten. Ook kan ik niet wachten om weer toe te geven aan mijn cravings en te eten waar ik zin in heb (zwangerschapsdiabetes hier), buik zit in de weg en veel harde ongemakkelijke buiken en lopen doe ik als een pinguïn 🐧

39+2 nu trouwens

Ik had precies het zelfde. Ik had uiteindelijk in overleg met de VK afgesproken dat we toch gingen plannen voor inleiden als ik de 40 weken voorbij was. Voor mij gaf het heel veel rust dat er een “eind datum” stond. De datum stond echter wel met 41+4 dagen gepland. Omdat ik toch hoopte op een natuurlijke bevalling. Uiteindelijk bij 41+2 weeen op wekkers bevallen. Dit omdat mijn vruchtwater sterk was afgenomen.

Ik was vandaag voor controle bij de verloskundige en ze bood aan een inwendig onderzoek te doen. Ze had toen het nieuws dat m’n baarmoedermond al zo goed als verstreken is. Dat heeft me mentaal heel goed gedaan! Het kan alsnog dagen duren maar zij geeft aan niet meer weken en dat stelt heel erg gerust.

Dat is fijn zeg en hoever ben jij? Ik wil eigenlijk het volgende week donderdag toch ook eens vragen aangezien ik volgende week zondag al ben uitgerekend 😅

Herkenbaar hoor. Mijn baby wordt ook groot geschat en alhoewel ik er zelf voor heb gekozen om zo weinig mogelijk interventies te hebben, hoopte ik diep van binnen dat de baby zich 'gewoon eerder' zou melden. Ben nu 39+5 en nog 0,0 voortekenen gehad. Het is ook mijn 1e, dus voortekenen hoeven natuurlijk ook helemaal niet te komen. Maar door de hoop van eerder komen, ben ik al een paar weken 'down'. Ben niet echt depri, maar zit wel in een vicieuze cirkel van hopen op dat de baby komt-teleurgesteld zijn dat het nog niet zo ver is-druk maken/stressen over het feit dat ik me wat teleurgesteld voel (en daardoor misschien meer cortisol aanmaak en daardoor de bevalling nóg meer tegenhoud zegmaar). Met week 41 word ik wss wel gestript. Maar hopelijk komt ze gewoon deze week.. Ik slaap redelijk veel overdag, omdat het s nachts niet zo goed lukt. Dus zo verstrijk ik de tijd een beetje 😂 Succes nog (iedereen!) Met de laatste loodjes 🤗

Morgen, 26 oktober, is mijn uitgerekende datum!