Bang

Ik ben 7+2 en heb al een meer dan een week erg veel pijn in mijn onderbuik en zij. In overleg met verloskundige eerst naar de huisarts gegaan. Die dacht meteen aan blaasontsteking. De test bij de dokter zelf was mislukt en moest mijn urine laten testen in het ziekenhuis. Ondertussen al wel antibiotica gekregen voor blaasontsteking. Waar ik eigenlijk al niet heel blij mee. Vandaag gebeld door de huisarts. Ze hebben mijn urine in het ziekenhuis bekeken en ik heb dus geen blaasontsteking en ik moet direct stoppen met de medicatie. Nu is er morgen al een echo ingepland om te kijken of als goed is met de baby. Nu ben ik echt enorm zenuwachtig en zo bang dat er wat mis is. Ook merk ik dat ik veel opzoek op internet en ook veel lees in deze app. Het is allemaal spannend maar ik hoop op een goede echo morgen ❤️

Ik zoek niks op op internet, dus in dat opzicht maak ik me niet zo druk erom. Heb wel een goed gevoel, ondanks dat ik het zeker weer spannend vind!

Ik vind het heel eng. Heb in mei 2019 een missed abortion gehad met 11w4 dagen. Goede echo’s gehad, goede termijnecho en voor een standaard 13 weken afspraak bij de verloskundige, kregen we het slechte nieuws te horen. Erna nog een enorme nasleep gehad van de miskraam wat uiteindelijk eindigde in een curretage eind juni. Was onze tweede zwangerschap. Nu de derde zwangerschap. Het is allemaal heel dubbel. Probeer er van te genieten, maar weet ook hoe het fout kan gaan, hoop uiteraard dat het deze keer goed zal gaan...

Ah spannend! En groot gelijk heb je, op je werk kun je je dan toch niet concentreren. Hopelijk hebben we allemaal een goede echo 🥰

Oh zo herkenbaar! Door problemen in eerdere zwangerschap, en een MA daarvoor, ook zoo bang voor van alles. Met 6 en 7/8 weken een goede echo gehad, nu volgende week dinsdag de termijn echo.... vandaag even goed het huis door gepoetst aangezien dit al even niet gebeurd was. Daarna veel pijn in onderbuik en rug.. wordt daar zo onzeker van! 😩

Ik heb ondertussen al 2x flink de schrik gekregen. De eerste keer 4 weken geleden. Kreeg ineens een spontane bloeding waarbij in 1 slag een flinke hoeveelheid bloed afkwam en er door artsen in eerste instantie van miskraam werd uitgegaan. Gelukkig bleek dit foutief en heb ik een ruime week geleden een echo gehad waarop eindelijk een embryo werd vastgesteld, met hartactiviteit. Vandaag kreeg ik wederom spontaan een bloeding, dus meteen gynaecoloog gebeld en kon nog vandaag terecht. Na controle bleek alles verder in orde met het kindje. Maar de schrik zit er goed in. Volgende week heb ik de eerste reguliere echo en merk nu dat ik gewoon erg onder spanning sta. Ik heb ook gigantisch veel op internet gelezen de laatste weken en vind het moeilijk echt te genieten van deze zwangerschap. Dit is na 15 jaar proberen mijn eerste zwangerschap en heb nu zulke angst dat het mis gaat en daarna nooit meer lukt.

Hee Robink, Ik herken het gevoel wel een beetje, maar bij mij kwam de angst vooral door veel enge verhalen via de topics op 24Baby. Natuurlijk leef ik mee met alle vrouwen waarbij het niet is goed gegaan, maar ik merkte heel erg dat ik minder kon genieten en alleen maar stress had na het lezen van alle negativiteit. Voor mezelf besloten om minder gebruik te maken van de app & gewoon te focussen op de leuke dingen. Het loopt zoals het loopt en je kan er uiteindelijk weinig aan doen mocht het wel misgaan. En natuurlijk, het is en blijft een spannende periode... alleen teveel stress is nooit goed.. ☺️

Ik heb morgen mijn echo, had 2 weken geleden met 6 weken ook. Maar ben ook zo bang en onzeker. Mn vriend begrijpt niet wrrm. En snapt niet dat ik zulke nare dingen denk. Maar ja i can't help it, ik ben gewoon bang voor het ergste. Had dit heeeeeel mn 1e zws ook... kon echt niet genieten erdoor 😕 en toen dacht ik fieww ze is eruit t is oke. Nee hoor toen was ik weer bang voor wiegendood dit dat zus zo.

Echt zó herkenbaar!

Hey hey dames Ik heb tussen dochter 2 &3 ook een msk gehad , een heel verhaal ook ! Ik heb na dat msk een gezonde dochter op de wereld gezet ❤️ Nu ben ik veel possitiever 😊 gelukkig ! Maar ik kan het wel begrijpen , dat sommige vrouwen inclusief mezelf!! Bang worden van topics en verhalen over van alles die misgaat 🤞🏻en onzekerheid had gelezen 10+1 geen vruchtwater ik was ook net 10*1 🙈 direct gebeld naar de vk 🙃 is er bij mij genoeg vruchtwater 🙈 Dus die topics vermijd ik nu liever , De 20 ste moet ik gaan voor de nipt en een echo , ik kijk er naar uit ! Maar zo rond de 18 ste zal ik weer beginnen twijfelen heel raar .

Hey robink, Ik herken dit ook ben ook! Heel wisselvallige emoties . Het ene moment heb ik het gevoel dat het allemaal goed zit en het andere moment ben ik doodsbang dat het toch mis gaat ofz. Rollercoaster van emoties en stress. Wat mij helpt is er met mijn vriend of een vriendin over te babbelen. Zei kunnen mij dan altijd wel geruster stellen. Positief blijven en veel succes met je zwangerschap! 👍😊x

Wij hebben de echo al gehad en ging top! Ze keek gewoon met de echo op mn buik en alles zag er super uit. Succes en positief!

Ik ben ook heel bang bij mij komt dit doordat wij hiervoor een miskraam hebben meegemaakt bij ongeveer 8 weken daar zijn we nu wel al over heen zijn nu 9 weken en 1 dag maar ik kijk wel uit naar elke echo in de hoop dat nog steeds alles goed is. Omdat ik trombose gehad heb willen ze dat ik nu al medicatie ga gebruiken maar ik durf het gewoon niet. Ook weet ik dat hevige buikpijn normaal is blijf ik daar wel onzeker door. Uiteraard kan er veel mis gaan maar met 11 weken kan je ook de NIPT test doen hopelijk neemt dat wat onzekerheid weg.

Zeker herkenbaar. Probeer er maar niet teveel aan te denken. De eerste echo was goed, daar klamp ik me dan maar even aan vast. Volgende week donderdag echo 2 met 11 weken. 🤞🏻 Is toch steeds wel lang wachten tot een teken van leven hè...

Lijkt mijn verhaal wel 😟 ook bij de tweede vorig jaar..eind januari slechte tweede echo..toen een week gewacht en er gebeurde niets..toen pillen gehad om het af te breken en uiteindelijk pas in april een curretage gehad omdat ik toen bleef bloeden Pff daarom heb ik nu de zenuwen en sommige verhalen hier maken dat ook erger. Ben blij als het eerste termijn voorbij zou zijn.

Probeer er positief in te staan. Doe veel leuke dingen en ik vind mijn werk erg leuk dus dat is een top afleiding. Door mijn zwangere vriendinnen om me heen waarbij alles goed gaat krijg ik veel steun 🥰

Jeetje echt heftig. Bij mij waren de pillen gelukkig genoeg. Om deze reden vind ik het nu allemaal eng en bij alles bang dat het fout kan gaan gelukkig hebben wij volgende week woensdag weer een echo

Het is goed om de eerste termijn realistisch te blijven dat de kans dat het misgaat zeker aanwezig is. Miskramen gebeuren gewoon vaak. En op dit soort forums blijkt dat ook. Hier wordt er openlijk over gesproken, terwijl in de 'echte wereld' er weinig over gesproken wordt omdat veel mensen er niet over praten. Toen ik een miskraam had en er over begon te praten, kreeg ik veel herkenning in mijn omgeving. Neemt natuurlijk NIET weg dat de kans dat het goed gaat, nog steeds het grootst is. Dus hou daar aan vast, probeer een balans te vinden tussen vertrouwen en redelijk verstand. Een garderobe vol babykleding kopen voor 12 weken zwangerschap maakt het enorm pijnlijk als het misgaat. Je kunt wel dromen, maar blijf met beide benen op de grond. En ALS je een miskraam zou krijgen, realiseer je dan dat je heus weer opnieuw zwanger zult raken. Je hebt nu het bewijs dat je lichaam in staat is om een kindje te maken. Mocht het misgaan, wat je natuurlijk niet hoopt, dan kómt er een volgende keer. Hou in elk opzicht vertrouwen in je lijf. Ik hoop dat het enigszins helpend is. Ik heb zelf een gezonde zwangerschap doorgemaakt (zoontje van bijna 2), heb in december een miskraam gehad en ben nu opnieuw 7 weken zwanger.

Dankjewel voor je warme woorden. Ik lees het met tranen in mn ogen. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik voor de 12 weken niks mag kopen en uit wil pakken. Dat helpt me namelijk om met 2 benen op de grond te blijven. 💕💕

Niet zo’n last van maar kleine tip voor de rest van de zwangerschap. Stop met lezen. Stop met de horrorverhalen, slechte ervaringen en persoonlijke drama’s lezen. Het is het niet waard je daarop te focussen en erover te obsederen zolang daar geen enkele aanleiding toe is. Want ook na 12 weken zijn er genoeg verhalen die je de put in kunnen jagen. Het is allemaal kansen, de kans dat het goed gaat is altijd groter. En als het fout gaat, dan komt er een volgende keer. Die eerste periode is er nog biologisch gezien best een kans op een kopieerfoutje in de cellen, daar kan niemand wat aan doen en hoort - hoe vervelend ook - bij het leven. En, hoe erg je het ook aangepraat krijgt, je kunt er dus niets aan doen. Het lag heus niet aan die ene keer dat je toch een stukje harde worst hebt gepakt. Of langs die roker een gebouw in moest. Laat je niet gek maken! Het gaat hoe het gaat :)