Groot leeftijdsverschil tussen de kinderen

Zoonlief is 18, dochterlief 16 en nr 3 in september. Het is een cadeautje deze kleine😊

Hoe ervaar jij het leeftijdsverschil?

Spelen de kindjes dan voornamelijk alleen als ze zoveel jonger zijn want dan is er niet zoveel aansluiting denk ik he? Vind het wel mooi om te lezen hoe meerdere mensen zeggen “het leven loopt niet altijd zoals je het uitgestippeld had” daarmee sla je wat mij betreft de spijker op z’n kop en wat heb ik me verdrietig gevoeld dat “twee jaar ertussen” niet gaat lukken.

Hier ervaring vanuit eigen positie; ik ben zelf een nakomeling (stond ook niet in de planning 😉) Heb een broer 8 jaar ouder en zus 10 jaar ouder. Ik kan mij niet herinneren dat ik daar als kind nadelen aan heb ondervonden eerlijk gezegd. Nu dat we allen volwassen zijn heb ik alleen met me zus soms onenigheid/ruzie maar dat zie ik niet als leeftijd gerelateerd maar eerder verschil in keuzes die we in het leven hebben gemaakt. Als iemand iets wil weten vraag gerust 😊

Was je niet vaak “alleen” dan? Met spelen, met vakanties, naar school enz? Of is het echt zo dat je het niet mist omdat je niet anders kent ☺️

Het was altijd zooooo gezellig thuis. Allemaal extroverte karakters bij elkaar, het was altijd feest 🎉 Mijn zus verwende mij, deed m'n haar, kocht de leukste kleertjes etc, met m'n broer heb ik vaak computerspellen gedaan (Atari 😬) en films gekeken en als hij dan ging knutselen stond ik altijd gefascineerd te kijken. Overigens heb ik ook neef 8 jaar jonger (zoon van m'n zus) daar was het weer andersom hij gefascineerd hoe goed ik kon tekenen enzo. Ik had superveel vriendinnen die altijd over de vloer mochten komen, het was altijd feest vooral met verjaardagen. Ik had geen leeftijdsgenootje in de avond misschien maar overdag was ik zoveel buiten met vriendinnen... Springtouwen, elastieken, knikkeren, rolschaatsen.. In de jaren 80 was je standaard buiten spelen 🙈 en bij elkaar blijven slapen deden we ook gewoon. Wat ik prettig vond is dat ik thuis mij goed terug kon trekken, was soms wel nodig (ben hsp) Kijk, ik weet niet hoe het was geweest als ik enigkind was geweest. Want ik had geen leeftijdsgenootje thuis maar ik was wel omringd door reuring. Dus zit wel een verschil in. Zelf zijn wij nog in twijfel wel/geen 2e kind. Ik zie van beide voor en nadelen. Dit staat ook los van het onderwerp van dit topic natuurlijk maar een wat groter leeftijdsverschil hoeft echt geen issue te zijn (ware het niet mijn leeftijd die me dwingt eerder te beslissen)

Op vakantie maakte ik wel vriendinnen als ik de behoefte had maar vaak eigenlijk niet, ik kon goed op mezelf zijn en verveelde me nóóit(ben nog steeds hetzelfde) En naar school gaan deed ik ook met vriendinnetjes die in dezelfde straat en aan de overkant woonden.. Ik heb een hele fijne jeugd gehad!

Stom he maar moet hier echt bijna van huilen haha. Gewoon dat het allemaal geen ramp hoeft te zijn voor ons kindje dat het bij/ door mij niet lukt om een broertje of zusje dicht op elkaar te krijgen, of misschien wel nooit. Om het eens te horen van iemand die veel op zichzelf was. Ik speelde namelijk echt super veel met broer en zus dus als ik denk hoe het zonder zou zijn lijkt me zó alleen! Maar ik ben dus niet anders gewend vandaar dat ik het echt fijn vindt dat je deelt hoe het bij jou was ☺️

Ofja “veel op zichzelf” met momenten. En hoe je er op andere momenten ook een prima aanvulling aan gaf. Misschien word je juist wel afhankelijk van broers en zussen als je ze hebt. We stonden altijd “samen sterk” met buiten spelen. Nu denk ik soms hoe moet dat nou met ons zoontje, straks heeft iedereen broertjes en zusjes en hij niet.

Hoe oud is jouw zoontje? En mag ik vragen wat de rede is van wel of geen 2e willen? Ik weet je achtergrond verhaal niet 😉 Hier is er überhaupt twijfel wel if geen 2e - maar los daarvan kunnen we een 'groot' leeftijdsverschil niet permitteren vanwege m'n leeftijd dus dat geeft helaas iets meer 'druk'. Maar anders had ik me daar minder mee bezig gehouden.

Omdat ik helaas veel fysieke klachten heb overgehouden aan de bevalling. Nu 1,5 (zo oud is hij) jaar later nog altijd veel last van dus het is maar de vraag of het ooit nog kan maar voorlopig sowieso niet.

Aha ik begrijp het. Een vriendin van me heeft ook klachten overgehouden, onder andere verzakking en dat was 1 van de redenen dat ze tijd gewacht hebben. Haar dochtertje is net 4 jr als haar zoontje wordt geboren. Dus geef het de tijd geen haast om te beslissen. Je bent nog jong? Mijn dochtertje is van september 2020, ze schelen een maand denk ik. Ik zou zelf nu ook niet willen - los van hoe de bevalling ging. Ik vind het fijn met haar zo 1 op 1.Ik hoop tegen de tijd dat ze (bijna) 2 wordt erover uit te zijn met m'n man samen. Dus echt dit jaar nog. En anders is enigkind ook goed. Ik heb positieve verhalen gelezen in m'n eigen topic die ik een keer geplaatst had.

Ik probeer me ook een beetje aan die 4 jaar vast te houden. In de hoop dat we over een jaar weten of we het nog eens aan kunnen en durven. Maar stiekem wel bang voor het antwoord. Was je vriendin volledig hersteld toen ze de zwangerschap weer aan durfde?

Lekker doen! 🫂🥳🥳

Voor welk antwoord ben je bang? Das het niet zal gaan? Heb jij ook dat je gevoel ja zegt en verstand nee? Ik heb dat namelijk. Die vriendin is niet hersteld nog. Maar haar 2e kind wens was te groot en ze vond het leeftijdsverschil te groot worden. Haar 2e zwangerschap valt zwaar en is nu wel bang voor de aanslag op haar lichaam voor de 2e keer en wat ze er nu aan zal overhouden. Maar haar geluksgevoel overtreft dat.

Bang dat het antwoord “nee” zal zijn. Het bij één kindje zal blijven. We dit moeten accepteren. Hij altijd enigs kind zal zijn. Mijn verstand zegt dat het hoe dan ook niet slim is. M’n gevoel zegt ik wil echt heel heel heel graag een tweede. Maar de tijd zal het leren denk ik..

Maar dan zitten jouw verstand en gevoel enigzins op 1 lijn. Je gevoel zegt Ja en je verstand ook alleen het stukje nee zit 'm in het feit dat je fysieke klachten hebt. Ik denk dat het nu nog te vroeg is om te beslissen. Dit geldt ook voor mezelf. Dus ik zou proberen er niet nu al verdrietig om te zijn (dat gevoel krijg ik) er is namelijk nog hoop. Wacht even af komend jaar of haar erop. Bekijk de situatie dan opnieuw. Je hoeft niet snel te beslissen en daarnaast is een wat grotere leeftijdsverschil tussen 2 kids geen probleem te zijn (zie topic) 😊 Komt wel goed! ❤️

Dankjewel, heel lief gezegd 😘

Bekijk het eens van de andere kant, grotere leeftijdsverschil grote broer kan dan echt grote broer zijn. Heb jij meer tijd voor de kleine, want grote broer is wat zelfstandiger. Kan helpen met flesje geven, sokje aan doen als deze uit getrokken wordt. Grote broer krijgt het allemaal wat bewuster mee Zelfs grote broer hier vind met 18 jaar ertussen het geweldig, zelfs mn schoonzoon en schoondochter heeft Joshua om z'n vingertjes🤣🤣🤣