Dochter 6 maanden en weer zwanger wat nu?

Je kan hier inderdaad alleen samen met je partner over beslissen. Maar ik lees de volgende zin: 'Het kindje zal een goed leven krijgen in ons fijne, liefdevolle en stabiele gezin'. Dat zegt voor mij iig genoeg 💓 Heel veel succes met je beslissing, wat het dan ook wordt!

Hier hadden wij dat met na de eerste dat we snel weer zwanger waren , deze beslissing moet echt maken met je partner maar snap dat je graag alles op een rijtje wilt hebben ❤️

Ik ben ongewenst zwanger geweest en heb toen voor abortus gekozen. Wat ik je zal meegeven: maak een afspraak voor een keuzenhulpgesprek. Er is een reden dat je aan de pil was, maar je zegt wel dat het kindje een goed leven zal krijgen. Alleen jij kan deze keuze maken. Welke keuze je ook maakt, je kan niet de verkeerde maken. Ik wens je heel veel sterkte.

Praat er zo veel mogelijk over en volg uiteindelijk je hart ♡

Ik zou het niet aankunnen zo snel eerlijk gezegt

Zo'n beslissing kun je alleen met z'n tweeën nemen. Zou je er spijt van krijgen als je de zwangerschap af breekt? Nu zit je nog in de "kleine fase". Dat heeft veel voor- en wellicht ook nadelen. Ik ben mama van 7 kids. Mijn 3e en 4e schelen 12,5 mnd. De 5e en 6e 16,5 mnd. Inmiddels zijn ze 11 en 10 jaar en 8 en 6,5 jaar. Eigen bedrijf, huishouden, baan, tijd voor elkaar, pubers, tieners, jonge kinderen én een baby. Het lukt ons allemaal 😅

Ik heb ook een dochtertje van 6 maanden en heb 3 weken geleden ook ontdekt weer in verwachting te zijn. Het kindje is absoluut niet gepland maar heel welkom. Redenen voor mij waarom de timing niet ideaal is, zijn vooral praktisch (verhuizing, nieuwe baan), maar als ik eerlijk ben naar mezelf was de timing van mijn vorige zwangerschap ook niet ideaal. Het gaat erom of je je open kunt stellen om je toekomstbeeld of beeld van je gezin bij te stellen en los te laten hoe je het voor je zag. Wij hebben besloten ervoor te gaan en sinds die knoop is doorgehakt kan ik een steeds een beetje meer wennen aan het idee. Volgende week hebben we de eerste echo 😄 De hormonen maken het er trouwens niet makkelijker op maar als het goed voelt is het goed denk ik maar..

Mijn dochter is ook 6 maanden en ik ben nu 6 weken zwanger. Dit was ook niet gepland. Na 4x ivf voor de eerste had ik niet verwacht ineens ongepland zwanger te kunnen raken. T voelt voor mij echt aan als een wonder en heel erg gewenst! Ergens af en toe lichte paniek want ik heb de vorige keer een keizersnede gehad en ook hoe ga ik dit straks doen want het wordt sowieso pittig. Maar er overheerst vooral echt een blij en goed gevoel en het komt hoe dan ook wel goed. Hoop dat je je gedachtes een beetje op een rijtje kan zetten!

Klopt en ik ben bang een schuldgevoel te krijgen omdat ik dit kindje ook een mooi leven wil geven maar aan de andere kant maakt het me bang… een derde en zo snel. Ik had het nooit verwacht en was met een reden aan de pil. Mijn gedachten gaan door elkaar en ik weet het niet meer.

Ja als dit de tweede was vond ik het ook anders maar ik heb al twee gezonde kindjes en vind drie echt veel en druk. Alles kan natuurlijk maar het gaat gewoon pittig zijn. Bij ons een stukje timing. Maar gefeliciteerd met je zwangerschap!

Heeel veel respect. Echt waar. 7 kids…. Jeetje! Allemaal gepland? Hoe doe je het in vredesnaam? 😅 ik vind twee al pittig. Ik weet dus niet of ik er spijt van ga krijgen. Dat vraag ik me ook heel erg af en is wel waar ik bang voor ben.

Hoe vond je dat? Na de abortus. Heb je spijt gehad? Klopt het is heel dubbel. Ik wil het kindje ook graag een mooi leven geven maar ik zat inderdaad met een reden aan de pil.

Ik denk dat zodra je je baby in je armen hebt, stiekem spijt gaat hebben dat je überhaupt aan abortus heb gedacht. Ik snap dat het niet gepland is. Maar je zult haar/hem zó veel liefde geven. En ook de broertjes/zusjes gaan de baby met liefde omarmen. Ik hoop heel erg dat je niet voor abortus kiest. Maar de keuze is natuurlijk aan jou en je partner. Ik wens jullie de beste 🙏

Nee, geen moment spijt. Maar bij mij waren de omstandigheden wel heel anders. Ik kwam er achter dat ik zwanger was nadat m'n toenmalige vriend de relatie had verbroken en me het huis uit had geschopt. Ik wilde niet een kind op de wereld zetten waar de vader niets mee te maken wilde hebben. Het was voor mij de juiste keuze, maar het is een wond die ik voor altijd met me mee zal dragen.

Als je even helemaal van de andere kant er naar kijkt, kun je het misschien zien als iets heel moois. De dingen die je noemt over werk, huishouden, tijd voor elkaar, daar zijn allemaal oplossingen voor. Er is geen oplossing voor een wond van een eventuele abortus, zelfs al zou je er geen spijt van hebben. Hoe denkt je partner er over?

Dat heb je mooi gezegd.. geen oplossing voor een wond van een eventuele abortus. Ik heb er geen ervaring mee dus ik kan je daarin geen advies geven. Maar lieve ts, denk goed na… mijn beste vriendin heeft haar 1e kindje niet gewild. Na de eerste 2 hield ze altijd het gevoel er een te missen.. nu is de 3e er en heeft ze weer dat gevoel. Dat gaat natuurlijk niet zomaar weg. Ze geeft steeds aan dat voor haar gevoel haar gezin niet compleet is. Wat al ja aangegeven, voor vrijwel alles is tegenwoordig een oplossing en anders kijk naar Raeven, met 7 prachtige kinderen 🥰. Neem even de tijd.. je komt er vast snel achter wat voor jullie werkt.

Ach. Nee, niet allemaal gepland. Maar in het leven kun je nou eenmaal niet alles plannen. Ik was bijvoorbeeld na de bevalling van de 3e aan de minipil. Tóch werd ik zwanger. Nu ben ik één van die vrouwen die echt heel makkelijk zwanger raakt op één of andere manier. Je geeft aan dat je jezelf afvraagt en zelfs bang bent dat je spijt krijgt. Mijn gevoel zegt dat je dan toch meer neigt naar het voortzetten van je zwangerschap. Besef wel dat als je er voor kiest om de zwangerschap af te breken, er eerst een echo gemaakt wordt. En dat je, tenzij je vooraf duidelijk aan geeft niet mee te willen kijken, alles kunt zien op het beeld. Je kunt vaak kiezen voor het afbreken d.m.v. (vaginale) tabletten. Dit kan best heftig zijn. Het is een mini bevalling. Inclusief vruchtwater, krampen/weeën en bloedverlies. En zelfs naweeën. Met een curretage ben je meestal gewoon bij en maak je alles mee. Ook erg heftig. Mijn advies, als ik die mag geven; probeer een beslissing te nemen voordat er een hartje begint te kloppen. Want dat maakt het nóg zwaarder.

Die zin las ik ook en dat zegt voor mij ook heel veel ❤️

Laat het nog een weekje wachten en spreek goed met je partner. Niemand kan voorspellen of je spijt gaat hebben van 3 kids of een abortus. Laat even je emoties zakken zodat je wat rationeler kan denken en natuurlijk is de mening van je partner ook heel erg belangrijk om in rekening te nemen. Daarover zeg je niks in je topic. Weet hij het al? Wat zegt hij?

Maak een gesprek voor keuze hulp, samen met je partner, hoe staat hij erin? Niemand kan zeggen wat jullie moeten doen en in mijn ogen is geen enkele keuze "fout" volg jullie gevoel en verstand. Je geeft aan dat het kindje een fijn leven zal hebben, maar jullie tellen ook als, ouders, koppel en individu. Mijn ervaring met 2 kindjes vrij kort na elkaar is dat het heel pittig is en ik vind de overgang van 2 naar 3 kindjes het meest heftige. Bij ons was het ook een ongelukje, soms op zware dagen denk ik waarom hebben we hiervoor gekozen, maar het bied ook hele fijne en mooie momenten. Ik wens je heel veel wijsheid toe♡