Het maakt me gewoon soms zo onzeker

Ik weet dat liefde niet in materialistische vorm gegoten kan worden. Maar toch maakt mijn eigen situatie mij soms wat onzeker. Ik heb al het e.e.a. gelezen eerder over baargoud, moedermelksieraad, dat andere moeders wel teleurgesteld waren als hun partner nergens aan had gedacht. Nu ben ik vijf jaar samen met mijn partner, de bevalling was traumatisch en de daarop volgende weken waren ook heftig met veel refluxproblemen bij ons zoontje en een verbouwing die weken tot maanden heeft geduurd. Ik heb tot 6 maanden fulltime gekloft, met alle liefde. Maar zit wel al een tijdje in de ziektewet voor o.a. het trauma van de bevalling. Mijn partner is echt heel lief, maar gisteravond werd ik overvallen door een heftig gevoel van teleurstelling en mij onvoldoende gezien voelen misschien? Wij wonen al twee jaar in ons koophuis en ik heb al heel vaak aangedrongen op een samenlevingscontract, nu zeker met de baby, waar dan ook een notaris aan te pas moet komen, maar wel echt super belangrijk is! Gisteravond heb ik het maar weer eens laten vallen, en vervolgens zegt hij weer dat we het gaan regelen, maar ik geloof daar inmiddels niet meer in. Ik zie om mij heen allemaal (aanstaande) en kersverse moeders die ten huwelijk worden gevraagd. Of die iets symbolisch hebben gekregen van hun partner (baargoud, moedermelksieraad, of ander aandenken). Ik denk dat ik mij gewoon niet zo gezien voel in deze vorm. Ook is de babykamer nog steeds niet af, en heel kaal. Ik heb zelf al heel veel gedaan en gekocht voor de kamer, maar hij neemt gewoon geen initiatief om het af te maken. Ik grapte laatst al met serieuze ondertoon dat het straks al geen babykamer meer is, omdat hij al 8 maanden wordt komende week. Ook dat maakt mij dus verdrietig. Hij is dit jaar al voor het derde jaar op rij bezig met het voorbereiden van een assessment voor een master, wat ik hem uiteraard ontzettend gun, maar ik mis gewoon bovenstaande aandacht/erkenning. Ook andere zaken als een weekendje weg met vrienden (wat ook belangrijk is natuurlijk), en steunfractielid voor de gemeente heeft hij aandacht voor. Tegelijkertijd ben ik dus bang dat ik mij aanstel. Oh zucht.