Ik vind mama zijn niet meer leuk..

Vanaf de geboorte van mijn zoontje gaat slapen gewoon erg lastig. Zelf in slaap vallen of in eigen bed slapen gaat gewoon met erg veel moeite. Ik heb hem dan ook altijd gewiegd op me benen en hem zo in bed gezet, hij sliep de nachten wel door maar dit tot 4 maanden daarna is het ineens gestopt. Vanaf dat moment is het eigenlijk ook alleen maar erger geworden. Hij word echt 3 keer wakker in de nacht voor melk. Staat om 6:00 al op, valt pas in slaap rond 9. Vooral met de sprongen is het drama, dan ben ik ook echt elke nacht aan het huilen van vermoeidheid. Wat ik ook doe niks helpt. Nou zit hij in sprong 8 en ik trek het nu al niet meer terwijl hij er pas 2 dagen ofzo in zit. Ik heb geen geduld meer voor hem, word sneller boos ik kan hem ook langer laten huilen en dan voel ik me daarna weer heel erg schuldig omdat ik merk dat hij ervan schrikt als ik minder geduld heb, hem alleen laat huilen. Ik weet het gewoon even niet meer, ben ik de enige die de sprongen echt niet trekt? Ik merk gewoon dat ik zelf in een sprong ga zitten tegelijkertijd met hem. Wordt ineens super depressief door zijn sprongen en vind het dan ineens ook allemaal niet meer leuk..