Krijsende peuter in buggy of zelf lopen

Ik ben ook van milde aanpak, waarom laten huilen?

Onze zoon is pas 7 maanden, dus ik weet niet hoe het zit met peuters van 2. Maar uit eigen ervaring weet ik nog hoe het was voor mij. Niemand vroeg waarom of nam de tijd om iets uit te leggen. Het was altijd „Daarom“ of „Omdat ik het zeg“. Heb je zoontje gevraagd waarom hij niet in de buggy wil? Is het dan omdat hij graag zelf wil lopen? Misschien is er wel iets anders aan de hand en zit hij er niet lekker in ofzo? Soms heb je tijd niet om geduldig te zijn of uit te leggen of te vragen. Dan is het even niet anders.

Onze zoon is 1,5 wij wonen op een boerderij, op het erf mag hij lekker rondlopen maar buiten het hek moet hij in de wagen, dat weet hij en toch is het iedere keer een heel gevecht om hem erin te krijgen, ik moet echt moeite doen. Maar toch doe ik het, ik zeg 1x: *naam* je moet in de buggy en dan hop zet ik hem erin. Met een heleboel gekrijs dus. Tja het is niet anders, ik ga hem echt niet los laten lopen want hij vliegt zo alle kanten op en dat is bij ons levensgevaarlijk. Dus ik ben wel van de harde aanpak ja, maar onze zoon is dan ook een behoorlijke driftkop, en hij moet echt leren om zich te beheersen en dat mama’s wil wet is.

Ik heb een zoon van net 2 en die wil de laatste weken ook liever lopen dan in de wagen zitten. Maar soms heeft hij toch echt pech; ik laat hem nog niet een drukke weg oversteken als ik zijn broertje ook in de wagen heb liggen en in de winkels wil ik ook dat hij zit. Ik zeg hem dit een aantal keer van te voren zodat het niet onverwachts komt, maar op het moment zelf heeft hij weinig te willen. Ja, dan gaat hij even krijsen, maar mijn ervaring is dat het zo ook weer over is als hij weer afgeleid is door andere dingen. Als ik altijd moet gaan wachten totdat hij een keer iets wil komen we nooit ergens. Daarnaast gaan we ook vaak zat een blokje om lopen en mag hij kiezen waar we heen gaan.