Na 9,5 maand nog niet mezelf?

Hou op schei uit. Ik begin me wel al meer mezelf te voelen maar man oh man wat een drama. Emotionele regulatie van een pinda, telkens vermoeid, alles vergeten! Het hoeft maar een nacht raak te zijn en ik lijk terug bij af. Hier zijn t de hormonen, kan ik zo slecht tegen😳

Ben gelukkig niet de enige! Ik geniet erg van het wandelen en dagjes uit, maar ik zit soms echt al sochtends met m’n ogen op half 7 in de auto 😂 terwijl we dan iets leuks gaan doen. Kan iedere middag wel slapen maar dat gaat helaas niet 😂

Heel herkenbaar! Toevallig dat ik het er met mijn moeder over had afgelopen week. Ik voel me volledig uit mijn doen en herken mezelf echt niet meer. Concentratieproblemen, taken uit de weg gaan en daarnaast ook vrij prikkelbaar -gelukkig niet richting mijn zoontje, maar mijn vriend heeft het zwaar gehad- 😅 Geen idee waar het precies mee te maken heeft, maar ik hoop dat het snel weer weg gaat 😂

Slik je extra omega 3 en of choline? Zwangerschap en borstvoeding roven dit leeg waardoor neurotransmitters en hormonen kunnen worden gehinderd. :)

Alsof ik mezelf hoor praten. Ook wat Romy zegt. Halverwege mijn gedachtegang weet ik niet meer waar het over ging. Drama!

🙋 ja hier Uhm wat ging ik zeggen🤔🙈🤣

ik heb echt een zeer verslechterd korte termijn geheugen ik kan minder goed twee dingen tegelijk ook maar heb ook covid gehad dus gooi t liever daarop

Dat! Moe, warrig, verstrooid en niet op woorden kunnen komen. Soms ook nog vergeetachtig. Ik lach er maar om, maar ik baal er soms stevig van.

🙋🏼‍♀️same hier nog een.. kan ook het volledige lijstje aanvinken

Herkenbaar! Het lijkt ook dat het erger is dan een aantal maanden geleden🤨

Ja ik ben ook nog steeds niet de oude… zit nog steeds in een re-integratie traject van m’n werk (werk nu wel alweer 24 uur van de 32). Dus het gaat ook steeds beter gelukkig :). Wat mij geholpen heeft is tijd, meer rust, het stoppen met borstvoeding bij 6 maanden, maar ook traumabehandeling. Ik had een bevaltrauma waarvan tijdens de behandeling naar voren kwam dat ik in voor uren in een dissociatie terecht bent gekomen na de bevalling. Bij mij is het een overlapping geweest van allerlei factoren. Mild zijn voor jezelf, dat is belangrijk :).

Heel herkenbaar ik ben 3,5 jaar geleden bevallen van mijn eerste zoontje maar die vergeetachtigheid is sinds die zwangerschap gebleven laatst heb ik bloed laten prikken omdat ik ook vermoeid op stond of bijna geen energie heb , ik heb vitamine te kort ik had hele lage vit d en mijn ijzer was ook veelste laag komt wss nog van de bevalling zeide ze dus dat kan het ook zijn

Heel herkenbaar de laatste tijden voel ik me ook zo.. na het werk heel erg moe, vree vergeetachtig, ik vergelijk me ook beetje met de andere mama, hoe kom het dat die zo veel energie kunnen hebben.. stiekem uitgeput en niet eens weten waarom.

O ja, zeker... Vergeetachtigheid valt mee, maar ik kan extreem slecht tegen stress, kom niet goed uit mijn woorden, kan niet tegen teveel prikkels, of tegen situaties die buiten m'n comfort zone liggen. Ik sprak laatst een collega die zei dat ze zich pas twee jaar nadat haar jongste geboren was, weer zichzelf voelde 😭 Dus we moeten maar lief zijn voor onszelf en geduld hebben...

Ik denk omdat we zo onze grenzen hebben verlegd dat we het niet eens meer doorhebben

Ik denk dat je gelijk hebt, ik was zo enthousiast in begin en deed vanalles.. meschien te veel in begin..

Ja hier nog één. Het is zo mistig in m'n hoofd en ik vind het vreselijk. Super moe terwijl m'n zoontje wel doorslaapt, maar als ik vroeg naar bed ga kan ik niet slapen? Ik vind het ook moeilijk om oude routines weer op te pakken ofzo. Ik eet bijvoorbeeld ongezonder dan voor m'n zwangerschap. Dat wil ik dan aanpakken maar het mislukt de hele tijd terwijl ik het daarvoor wel makkelijk om kon draaien.