Onacceptabel gedrag kdv?

Welke manier van praten? Omdat ik direct aangevallen wordt terwijl ik meteen m’n excuus aanbiedt voor het laat zijn?

Nb: inderdaad begrip krijg je als je begrip toont voor de ander. Dus; als iemand bij binnenkomst direct z’n excuus aanbied en meteen de volle laag krijgt en vervolgens niet eens mag verantwoorden wáárom hij laat is; dan kan de ander ook geen begrip verwachten.

Wat een vervelende nare ondertoon overigens. Alsof mensen in de ggz dan niet belangrijk zijn? We zijn toch een maatschappij waarin je het samen doet? Jij wil bij wijze van spreken toch ook veilig over straat kunnen? Jij hebt die mensen ook nodig. We hebben elkaar nodig. Maar dat schijnt niet door te klinken in alle berichten.

Je blijft het hebben over hoe belangrijk je werk is en dat daar geen begrip voor is, maar JOUW kind is nog altijd JOUW verantwoordelijkheid. Als je een contract tot 18.00u hebt moet je nou eenmaal uiterlijk 18.00u je kind ophalen en niet om 18.02u. Ik begrijp heus dat de leidster het niet netjes heeft gebracht en daar kun je ook best nog even het gesprek over aan gaan. En excuses verzinnen waarom je geen contact hebt kunnen opnemen gaan je niet helpen in de toekomst. Wanneer je naar je auto loopt kun je best bellen. Of kom op tijd, of neem op z'n minst contact op.

En wellicht is het een idee om het nummer van je man / moeder / buurvrouw op je bureau te leggen. Zo kun je een collega vragen om te bellen wanneer dit voor jou niet mogelijk is. Wanneer je in oplossingen denkt en je verantwoordelijkheid neemt kom je echt verder dan wanneer je blijft mokken dat de opvang geen begrip voor jouw werk heeft. Maar goed, dat is mijn mening.

Amen!

Sorry maar je draait het echt steeds om hoor; ik moet maar kruipen voor de begeleiding van het kdv terwijl ik begrip vraag voor een situatie vraag die inderdaad gaat om iemand z’n leven? Waarom wordt dat niet begrepen. Is dat niet belangrijk dan? Ja, dan kan ik niet begrijpen inderdaad dat mensen zich druk maken over 2 minuten. Je schets dat ik niet netjes ben, maar volgens mij is het zeker netjes als je ten eerste binnenkomt met het excuus dat je laat bent. Inderdaad, het schort hier aan gebrekkige communicatie. Want ik krijg alleen maar een boze leidster over mij heen die totaal niet luistert als ik verantwoording probeer af te leggen. Jammer dat je van alles roept over dat “je begrip pas krijgt als je het toont.” Lees nog één keer goed; als iemand binnenkomt met excuus, vervolgens meteen de wind van voren krijgt en geen verantwoording kan afleggen waarom het zo gelopen is omdat er niet wordt geluisterd. Dan heb ik inderdaad ook geen begrip voor de ander omdat er totaal geen mogelijkheid is voor ingang. Zij zegt eigenlijk; het interesseert mij niet. En voordat je wederom speculeert; ik zat niet in de auto, maar op de fiets en woon in Amsterdam. Dus nee; ik ga dan niet bellen, zeker niet als het spits is. Omdat veiligheid voorop staat. In elke Situatie hier. Met het gegeven dat als ik heel hard zou doorfietsen de schade beperkt zou blijven, maarja dan toch niet de tijd arriveren wat je wil.

Mijn punt komt niet over lijkt het dus let's agree to disagree. Hopelijk kom je er uit met het kdv.

Dat is dus het hele probleem je begrijpt de situatie niet. Ik ben bij een pt. thuis. Ik heb daar geen bureau met telefoonnummers; de ggz is geen gestructureerd werk, met gestructureerde tijden. Ja ik kan het opslaan in mijn telefoon, maar heb het vluchtig in een bericht naar mijn partner geappt die vervolgens te laat leest en ook niemand anders even zo snel kan optrommelen. Want ja; we werken allemaal? En hebben allemaal een druk leven tegenwoordig? Dus ik vind het allemaal rigide. Wat overigens ook “geen verantwoording nemen” zou zijn is weggaan bij deze pt. Onder het motto dat ik maar tot 17h werk die dag en mijn kind moet halen. Dat zou pas egoïstisch, en onprofessioneel zijn en in het ergste geval als het misloopt dan kan iemand zichzelf beroven van het leven, of in dit geval de straat op gaan en iemand wat aandoen, wordt er een onderzoek ingesteld en kom ik voor je tuchtcollege terecht en word ik gestraft en registratie afgepakt. Dus wat klets je nou over het nemen van verantwoordelijkheid? En dat is een probleem in deze maatschappij ja. Je schets dat ik de hele tijd met “ikke ikke ikke” bezig ben. Maar dan had ik bovenstaande wel gedaan hoor. Dan was ik weggegaan uit de situatie en naar het kdv gegaan.

Met andere woorden; nee ik had niet liever op tijd bij het kdv geweest? Zeker wel.

Nee je noemt van alles wat niet klopt. O.a. Dat ik pas begrip krijg als ik het toon. Ik zeg sorry, krijg de wind van voren, en geen ruimte om me te verantwoorden. Van wie krijg ik dan geen begrip?

Ik werk op het kdv. Het is jammer dat de leidster geen begrip toonde. Ik maak regelmatig mee dat er een ouder te laat komt. Tuurlijk hebben we dan begrip als het iets is waar de ouder niets aan kon doen. We balen wel, maar het is niet op zo’n moment niet anders. Maar mocht het echt vaker gebeuren dat diezelfde ouders te laat komen, dan moeten we dat in rekening brengen. Zelfs als na de 1e keer dat ze te laat zijn gekomen. Het enige wat ik zou kunnen adviseren is om nog even in gesprek te gaan over wat er is voorgevallen gisteren. Misschien dat jullie elkaar dan iets beter begrijpen Wellicht kun je ook iets van een back up regelen op de dagen dat je kindje naar het kdv gaat. Dan kun je die gelijk bellen, mocht het dreigen tot uitlopen op jouw werk. Of wat meerdere hier al hebben voorgesteld, een opvang zoeken die tot 18.30 geopend is. Dat scheelt misschien al een boel stress of gehaast.

Hier ook een pedagogisch medewerker. Ik vind ten eerste dat de leidster niet netjes heeft gecommuniceerd en het een overdreven reactie is als die de eerste (?) keer was dat je te laat was. Het gaat deze keer maar om 2 minuutjes, maar die 2 minuutjes moet je loslaten. Het gaat om het principe: te laat komen. Dat je geen gestructureerd werk hebt en in situaties kan komen waardoor je te laat komt, is in geen geval de verantwoordelijkheid van de leidsters of het kdv. Zij hebben niet voor niks een sluitingstijd. Nogmaals, ze hebben overdreven gereageerd aangezien het de eerste keer was, het om 2 minuutjes ging en het een situatie was waar je niks aan kon doen. Maar ik begrijp ze zeker wel. Als zij met iedereen rekening moeten houden die geen gestructureerd beroep uitoefenen, dan kunnen ze wel tot 22.00 open blijven. Jouw kind, is jouw verantwoordelijkheid. Zorg dus voor een back up in dit soort crisisgevallen of zoek een kdv dat langer open is. 😊

Voor het gemak zal ik dan ook even schetsen hoe een patiënt al tierend voor je staat met wanen en achterdocht, en in zo’n onveilige situatie kan ik niet even zomaar weglopen en mijn collega achterlaten. Dat gaat dus niet. Een berichtje naar mijn partner is dan nog een kunst om te sturen.

Misschien had je de situatie dan beter moeten uitleggen, want nergens eerder zeg je dat je bij een patiënt thuis was. Je zou ook zomaar bij een ggz instelling kunnen werken waar je wel degelijk collega's hebt.

Dan is het misschien een betere optie om naar opvang zonder eindtijd te kijken. Misschien kunnen opa's of oma's oppassen? Nogmaals; probeer in oplossingen te denken.

Kan je met je partner afspreken dat hij dan even belt/appt naar de opvang in het vervolg? Dan weten ze in ieder geval dat je mogelijk wat later bent. Sowieso klinkt het alsof een flexibele opvang/latere eindtijd misschien beter bij jullie past.

oke, wacht ff. Jij gaat mij vertellen dat je op de fiets clienten bezoekt? Ik doe hetzelfde werk en vraag me af hoe je dat voor elkaar krijgt? ( ivm noodsituaties, dokter en ziekenhuisbezoeken, het te laat komen bij de cliënt omdat je moet fietsen ) Ik zou het niet kunnen haha

Ik probeer het te begrijpen, maar begrijp denk ik niet helemaal wat je bedoelt? Ja, ik werk in de ambulante ggz (met jonge mensen met een psychotische stoornis) en doe praktisch alles op de fiets. Ik kwam nu in een onverwachte situatie terecht. En bemoeizorg was aan de orde omdat pt. niet te vangen was. Dat bleek eenmaal thuis goed mis te zijn. Waarop deze situatie volgde en de crisisdienst ingeschakeld moest worden voor beoordeling en uiteindelijk gedwongen opname.

Dit is een hele andere benadering. Dankjewel. Als we zo het gesprek hadden gevoerd was er zeker begrip en sympathie ook van mijn kant gekomen. Maar als er niet eens geluisterd wordt, begin je nergens.