Onzeker over slapen

Ik denk inderdaad dat het een fase is en ik hoop heel erg voor je dat het geen slaapgewoonte wordt. Mijn zoontje had dit ook maar dan met de fles, en dit is helaas niet meer voorbij gegaan..

Heeft hij het te warm in zijn kamer misschien? Die van ons slaapt ook slechter omdat ze t warm heeft.

ja dat is wel een terechte angst babys gaan heel lekker op routine en als ze die prettig vinden dan willen ze die graag houden.. als jij niet wil dat iets een routine wordt moet je aan een andere werken Dus is dit iets dat je jezelf het volgende jaar/unforeseeable future zo ziet doen? vooral behouden, anders moet je iets verzinnen wat voor jullie allebei fijn is..

Wat lastig. Deze manier werkt het beste. Hij slaapt rustig weer in en leg hem terug waardoor hij weer een paar uur slaapt. Misschien toch op zoek naar een andere methode. Al het een en ander geprobeerd wat alleen maar uitliep op frustratie, voor ons allebei.

Ahh, maar je kindje is nog heel erg klein en heeft jou waarschijnlijk heel erg nodig voor co-regulatie. En het is ook de periode van verlatingsangst. Sommige kindjes slapen gemakkelijker zelf in of hebben er minder last van, de mijne dus niet ;) en ik doe het daarom op precies dezelfde manier als jij. Zo komen we allebei aan onze rust toe en krijgt hij een positieve assocatie met slaap (fijn, veilig), hij wordt vanzelf groter denk ik dan maar, en als hij er aan toe is gaan we wel stapjes zetten naar meer zelfstandig. Ik herken je zorg wel hoor, soms twijfel ik ook , maar er zijn zo veel jonge kindjes over de hele wereld die zo slapen (vooral in andere culturen) en die worden ook allemaal zelfstandig :)

Mee eens, denk dat je kindje het gewoon nog nodig heeft. Mijn dochter is dus een kindje was gemakkelijk zelf in slaap valt, maar als zij het nodig had gehad had ik het zeker ook gedaan! Gewoon je gevoel volgen je doet het goed!

Bedankt voor je reactie. Dat doet me goed. Vooral omdat ik het gevoel heb de enige te zijn die het op deze manier doet. Als je internet opent dan slingert het je meteen om de oren dat je het zo niet moet doen want daar krijg je problemen mee. Heel onzeker wordt je ervan. Maar inderdaad, vooral je eigen gevoel volgen. Beter zo zonder frustratie, dan uren op zitten met de frustraties van het niet willen/kunnen slapen.

Heel graag gedaan, ben blij dat je weet dat je niet de enige bent :) Die twijfel door alles wat je leest (doorslapen, zelfstandig slapen, ritmes, wakkertijden etc) kunnen je inderdaad flink onzeker maken. Wat ik zelf doe als ik daar dan onrustig van word (dat gebeurt af en toe , ondanks dat het voor mij eigenlijk goed voelt) is bewust even de andere kant opzoeken qua info. Het account en de blogs van liefdevaneenmoeder bijvoorbeeld, maar ook onderzoeken die zijn gedaan naar samen slapen en de positieve effecten op die kindjes op latere leeftijd (google maar eens :) Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat dit de enige of de betere manier is, maar als dit bij je past kan het een steuntje in de rug zijn tussen al die andere dingen die je leest ;)

Er was van de week een heel interessant programma op npo2 over slaapcoaches. Hoe dit 'beroep' een aantal jaar geleden niet bestond en tegenwoordig iedereen zichzelf slaapcoach noemt. De opleiding hiertoe een cursus is van 60u, waarbij eentje gegeven wordt door meiden die zelf amper 2 jaar 'slaapcoach' zijn. Alle ideeën over wakkertijden, ritmes en zelfstandig in slaap moeten vallen komen daar volgens mij vandaan, maar ik betwijfel of zij de waarheid in pacht hebben... dus doe vooral wat goed voelt voor jou, je kent zelf je kindje het best!

Ik kan me voorstellen dat je onzeker wordt van alles wat je hoort en leest om je heen. Ik zou echt je eigen gevoel volgen! Je kindje is nog zo klein, dan is het echt niet erg dat hij je nog nodig heeft. Mijn zoontje kan met fases heel goed zelf in slaap vallen, maar vind het vaak het fijnst om in onze (donkere) slaapkamer tijdens z'n laatste fles in slaap te vallen. Hij slaapt overdag zelfstandig en 's nachts gaat sinds een paar weken ook erg goed. Maar dat momentje s avonds samen... vind ik echt het fijnste momentje van de dag. Niet luisteren naar al die slaapcoach adviezen, maar naar je eigen gevoel. Momma knows best ❤

Ik snap er ook helemaal niks van. Hij sliep redelijk door. Als hij huilde was hij zijn speen kwijt. Die stopte ik weer in zijn mondje en hij ging weer verder slapen. Maar nu kan hij dat zelf en is hij zijn speen zelden kwijt, maar word hij wakker door iets anders en ik weet niet wat. Zelf in slaap vallen doet hij dan niet meer. Ik probeer het wel, troosten in zijn eigen bedje, maar hij raakt overstuur zodra hij merkt dat ik zijn kamertje weer verlaat. Sprong 6 is geweest, dus dat is het niet. En ik probeer het samen slapen los te laten, ik vind het ook wel heerlijk om naast hem te liggen, maar ik wordt er ook verdrietig van dat hij (en daarmee ook ik) niet doorslaapt. Waar dat rot gevoel vandaan komt weet ik niet.

Klinkt alsof hij wat last heeft van verlatingsangst. Onze dochter raakt op het moment ook sneller overstuur wanneer wij de kamer verlaten.