Te beschermend? Loslaten?

Nee, ik vind het niet raar. Sterker nog: ik deel volledig je gevoelens. Mijn zoontje heeft ook nog nergens anders geslapen, dan twee keer bij oma en opa. Echter, het was niet echt 'logeren', want ik bleef er zelf ook slapen. Ik heb ook een intense moeite met loslaten en mijn nekharen gaan al overeind staan als ik denk dat hij ooit een keer naar school moet. Zijn we dan te beschermend, wellicht.. Maar ik snap je compleet!

Ten eerste is niks raar denk ik, vooral doen waar jij je goed bij voelt. Mijn zoontje is straks bijna 11 maanden als hij voor het eerst gaat logeren. Hij gaat wel 2 dagen naar de opvang en af en toe een dag naar een opa en oma en dat vond ik in het begin lastig maar gaat nu prima. Het hele loslaten, ook bijvoorbeeld dat hij naar z'n eigen kamer ging om te slapen, vond ik erg lastig. Maar denk wel dat het er echt bij hoort.. denk dat we diep van binnen toch gemaakt zijn om 24/7 met ons kind te zijn

Super lief! Haha school denk ik nog maar even niet aan! Het is heel dubbel want ik zie hoe leuk ze andere kindjes vindt. Dus opvang is goed. Maar 2 dagen achter elkaar en dan in mn achterhoofd de personeelstekorten. Ik kan het niet helpen maar krijg er nu al jeuk van! We zullen zien hoe het gaat!

Onze dochter sliep na 2 maanden alleen op mij vanwege reflux 🙄 daarna in haar eigen kamer met een speciaal kussen. Daar had ik dan gek genoeg weer geen moeite mee haha. Maar ik denk dat je gelijk hebt!

Ik heb er ook onwijs veel moeite mee. Ons zoontje is bijna 11 maanden en is nog nergens blijven slapen, omdat ik dat niet kan. Partner zou het prima vinden, maar hij pusht me gelukkig niet. Mijn schoonouders proberen elke keer een balletje op te gooien en te refereren naar vrienden van hun waarvan hun kleinkind al na 2 maanden kwam logeren. Ik zeg dan standaard:'vergeet het maar, daar ben ik nog niet aan toe' Ik trek me weinig aan wat ze daarvan denken en doe vooral wat goed voelt. m'n zoontje hoort bij ons gezin en wil ik bij ons hebben. Er komt echt heus wel een tijd dat een keertje logeren wel kan. We gaan binnenkort eerst proberen om een avondje uit te gaan en de kleine naar mijn ouders te brengen en ook weer op te halen. Kleine stapjes. Hij gaat hier overigens wel naar de opvang en mijn schoonouders passen op vrijdag op. Onze opvang heeft een app en daar houden ze gedurende de dag alles in bij dus ik kan op elk moment kijken en zien wanneer hij is gaan slapen, heeft gegeten etc. Mijn schoonouders moeten we altijd zelf een berichtje naar sturen ergens op de dag om te vragen hoe het gaat. Ze vinden dat maar raar geloof ik. Ik niet en het is ons kind 😅. Ik zou van tevoren overleggen met de opvang wat je gevoel is bij laten huilen. Je doet echt niks verkeerd en laat je zeker niet dwingen tot dingen waar je eigenlijk niet achter staat, omdat de society het maar verwacht. Het is jullie kindje, alles op z'n tijd. Als hij kan praten is het al wat makkelijker, want dan kan hij zelf aangeven wat hij nodig heeft of waarom hij huilt. En misschien zegt hij dan wel dat hij mama en papa mist, is alleen maar een compliment.

Oh, breek me de bek niet open. Die eerste paar nachten zat ik alleen maar uren naar die babyfoon te turen, wat een verschrikking 😂😂

Oh nee vind ik helemaal niet raar. Hier speelt niets medisch, maar ik vind het ook verschrikkelijk als hij ergens zou logeren. Hij is nog nooit geweest, ook niet bij een van de opa’s en oma’s. In augustus gaat hij een nachtje logeren bij een opa en oma. Ik zie er als een berg tegenop. Wel past een opa en oma op (mijn ouders) en daar ben ik wel oké mee. 🤪 ook gaat hij een dag naar de opvang. En dat vond ik ook mega spannend. Maar ik merk echt dat hij het heel fijn heeft. Ik heb ook een app waar ze berichtjes en foto’s gedurende de dag toevoegen.

Hier ook niks medisch, dochter is ruim 10 maanden oud en nog nooit wezen logeren, omdat ik dit ook niet prettig vind (nog). Er is wel eens oppas bij ons thuis geweest omdat we bijv uiteten gingen, maar dan had ik haar voordat we weg gingen zelf naar bed gebracht en sliep ze gewoon door en waren wij ‘s avond laat weer thuis. Mijn dochter gaat wel 2 middagen naar de opvang, maar tijdens de vakantie als de ‘vaste juf’ er niet was dan hield ik haar nog wel eens thuis omdat ik het niet prettig vond als er inval krachten waren die m’n dochter nog niet kende. Ik ben ook van mening dat ik als moeder mijn kind het beste ken, en ik weet dat ze bijv. erg van slag kan zijn als de routine verandert en als het niet hoeft, wil ik haar liever de rust en geborgenheid geven waarmee ze vertrouwd is. Iedereen doet het op zijn eigen manier, wel oppas/ geen oppas. Het is allemaal goed zolang je je er goed bij voelt! En helemaal niks aantrekken van wat andere mensen vinden!

Dochter van 11 maanden bijna en ben thuisblijf moeder. Ik heb dus geen oppas nodig en ze is ook nog nooit ergens alleen geweest zonder ons. Ik vindt het (persoonlijk) ook nergens voor nodig om haar ergens achter te laten. Mijn man en ik vinden het leuker om met z’n 3tjes weg te gaan. Wat een ander ervan vindt boeit ons weinig trouwens en hebben voor een kind gekozen voor onszelf en niet omdat oma het zo leuk vindt om op te passen, neemt ze maar een cavia ofzo.

Ik herken je gevoelens en sta er hetzelfde in. Soms voel ik me ook wat meer dan gemiddeld beschermend, maar dat is dan maar zo denk ik dan. Voor mij voelt het goed en m'n zoontje is ook een blije baby en dat is waar het om gaat. Hij heeft met bijna 11 maanden een nachtje gelogeerd, ik vond het erg lastig en was van te voren erg aan het twijfelen of ik het wel moest doen of niet. Hij was ook een poosje erg overstuur geweest. Heel naar voor hem en om dat te horen. Toen ik weer terug was, was hij iedere keer wantrouwend als ik eventjes weg ging. Dus voorlopig toch maar even niet logeren totdat hij het concept beter snapt. Wat ik wil zeggen: ik zou gewoon je gevoel volgen, je hebt het niet voor niets ♥️

Ik vind het helemaal niet raar, ik snap je juist enorm goed! Mijn moeder heeft wel eens even een paar uurtjes op mijn zoontje gepast maar verder nog nooit iemand, ook heeft hij nog nooit ergens geslapen en ik ben dit voorlopig ook niet van plan haha. Er zijn altijd mensen die het belachelijk vinden of overdreven maar ik volg lekker me eigen gevoel en misschien is het te beschermend maar ik voel me er goed bij. Ook slaapt hij vanaf ze geboorte al bij mij en hij is nu bijna 10 maanden en dit is nog zo. Krijg hier altijd heel veel kritiek op.. Ik snap je heel goed! :)

Heel herkenbaar! Ik ben zelfs zo beschermend dat niemand het maar ook in zijn hoofd zal halen om te vragen of mijn zoontje bij hun komt slapen 😂. Bij mijn schoonouders thuis komt hij sowieso niet want daar wordt binnen gerookt. Dus alleen als ze naar ons komen of buitenhuis. Qua opvang zou ik vooral je zorgen met ze uitspreken! Wij hadden eerst een opvang waar ze hem wel lieten huilen en daar hebben we hem vanaf gehaald en de opvang waar hij nu zit is zo anders! Daar wiegen ze hem in slaap, blijven bij hem en doen echt hun best voor hem. Tuurlijk zal hij weleens een keer huilen en kunnen ze hem niet direct troosten omdat ze ook andere kindjes hebben om voor te zorgen maar ze zullen hem niet bewust alleen in een slaapkamer laten huilen bijvoorbeeld. Ik bedenk me altijd dat ik en mijn partner de stem voor ons zoontje moeten zijn omdat hij nog niet voor zichzelf kan opkomen.

ik vind het niet raar, maar ik doe het zelf ietsje anders en ben makkelijker maar heb ook een makkelijker kind denk ik ik ben gisteren pas voor het eerst (na 10 mnd) een nachtje niet bij mn baby geweest en bij een vriendin wezen logeren vond het heerlijk haha

Hier exact hetzelfde!

Hoe ging vorige week de nacht bij opa en oma? Viel het mee of tegen? 😊

Ik herken mezelf hier wel erg in. Mijn zoontje is nu bijna 11 maanden heeft ook een moeilijke start gehad en op het begin wou ik niet dat iemand anders hem vasthield behalve mijn man of ik (door die lastige start) Dit was voor iedereen echt niet leuk en dat snap ik, maar dit was mijn gevoel op het begin en dat kan ik niet uitzetten. Op een gegeven moment ging dit beter maar huilde m’n zoontje erg (koemelkallergie & reflux) En ook toen wou ik alles zelf doen, iemand anders mocht hem wel vasthouden maar hij huilde 11 uur per dag dus meestal stond ik ermee te wiegen. Mijn man en ik kennen hem als geen ander en weten wat hij nodig heeft, m’n zoontje gaat wel naar de opvang en dat gaat goed hij heeft het daar echt heel erg naar zijn zin! Het slapen bij opa en oma of wie dan ook hebben wij nog nooit gedaan, meer omdat ik het nut er niet van in zie 🤷🏼‍♀️ hij ligt om 18:30 op bed en vind het gewoon niet nodig als ie ergens anders slaapt als wij gewoon thuis zijn. Als ie dalijk wat ouder is en hij wil graag bij opa en oma slapen mag dat best, voor mijn idee maakt ie het dan ook veel bewuster mee en is het dan ook leuker. Ik merk zelf ook wel dat ik het dus lastig vind om mijn zoontje los te laten, de tijd gaat al zo snel en wij willen zoveel mogelijk genieten van hem, nu wil die nog knuffelen dat zal over een aantal jaar wel anders zijn 🙈 Als laatste wil ik zeggen, blijf je eigen gevoel volgen en laat niet over je grenzen heen gaan. Jij doet wat je denkt dat het beste is voor je kindje, en iedereen is anders en dat is maar goed ook denk ik dan, lekker doen waar jij je goed bij voelt!😊

Ik herken het wel een beetje maar heb me wel over m’n gevoel heen gezet. Opa’s en oma’s zijn hartstikke trots dus vindt het ook fijn als zij er een beetje van mee kunnen genieten en een leuke band opbouwen met hem. Ons zoontje huilde de eerste maanden ook heel erg veel door krampjes. Dagen en nachten lang. Toen gaf ik hem ook niet uit handen dan wil je hem liever gewoon zelf troosten. Nu gaat het hartstikke goed en gaat die wel af en toe logeren. En mijn ouders passen een dag in de week op, hij heeft het zo naar z’n zin daar en mag allerlei leuke dingen doen. Als rondje wandelen en met warm weer in een badje. Hij heeft daar ander speelgoed als thuis en vermaakt zich heel goed. Ik vraag na de middag hoe het gaat. Probeer het wel beetje los te laten als er iets is dan hoor ik het wel. Heb dit wel moeten leren en was een proces maar ik denk goed voor mij maar ook voor m’n zoontje. Ik vraag me wel af, hoe doen jullie dat dan met feestjes of bruiloften etc die nu weer komen? Wij laten ons zoontje dan wel bij opa en oma slapen ook al vind ik dat dan wel lastig. Ik ben wel van mening dat ik ook moet genieten van zulke dingen en ook mezelf mag zijn ipv alleen maar mama. Ik kijk er elke keer dan weer naar uit om hem op te halen en dat is zo’n leuk moment!

Ik herken het ook. Zelf moeder van een tweeling van 11 maanden. Had gedacht dat ik een super makkelijke moeder zou zijn, maar ben ik totaal niet. Ik ben thuisblijfmoeder en breng ze niet naar een opvang, oppas of opa's en oma's. Ook hebben ze nog nooit ergens gelogeerd. Bij mij is het meer dat ik het erg veel vind voor de gene die oppast om op 2 baby's te passen. Ook waren ze geen goede slapers en huilden veel. Nu zou ik ze wel een weekendje naar m'n ouders durven brengen met een goed gevoel. Daarintegen lijkt het me heerlijk als ze naar school gaan straks 😂😂 of naar de peuterspeelzaal. Maar dan kunnen ze zelf aangeven wat ze leuk vinden en willen etc. Qua logeren. Vind niet dat dat iets is wat 'moet'. Als je dat nu doet is dat meer voor jezelf dan voor je kindje natuurlijk. Dus als jij je er nu nog niet prettig bij voelt? Lekker wachten. Mijn moeder staat ook te springen om het logeren. Maar zegt tegelijkertijd ook. Het komt wel als ze er zelf ook wat aan 'hebben'. Nou geloof me, dan ga ik ze nog vaak brengen 😝😝. Doe gewoon wat je zelf fijn vindt en denkt dat goed is voor je kindje!

Lief al jullie berichtjes en fijn dat er ook herkenning is. Die van ons gaat wel geregeld een paar uurtjes naar opa of oma, maar haast nooit een hele dag met meerdere slaapjes. Het logeren ging (zoals tegen mij gezegd werd) wel goed. Alleen toen we haar ophaalden en ze ons zag moest ze vreselijk huilen en wilde ze niet meer uit mijn armen. Ergens fijn, maar ook wel sneu. Iets met eenkennigheid? Maar waardoor het bij mij dus ook komt is een soort van angst voor koortslippen. Klinkt heel dom misschien, maar de laatste tijd screen ik iedereen zn gezicht eerst voor ze haar mogen oppakken. Erg he? Dit komt doordat mijn man bij de geboorte een koortslip had en we gewezen werden op de gevaren. Ook is een kindje viavia overleden door de schoonmoeder met koortslip en ken ik een meisje die het beneden heeft door slechte hygiëne met verschonen. Het beheerst echt compleet mijn gedachten en aangezien ik meerdere familieleden en vrienden met herpes heb, is die angst er constant als we met haar ergens heen gaat. Hoe staan jullie hierin? Stel ik me aan? Het is meer dat ik niet wil dat ze het krijgt terwijl het voorkomen had kunnen worden want het is voor de rest van je leven. Als ze later met iemand zoent in de kroeg is dat haar eigen schuld. Maar ik voel me tot ze het kan begrijpen verantwoordelijk om het te voorkomen 😔.

ik denk dat het een irreëele angst is.. dus dat jouw angst niet correspondeert met het werkelijke gevaar zeker omdat je zegt dat het je gedachten beheerst. Mensen met een koortslip zijn daar doorgaans zich erg bewust van en nemen dan passende maatregelen zoals goede hygiëne en van die stickers enzo het echte grote gevaar zit vooral bij de newborns maar neemt niet weg dat je natuurlijk altijd voorzichtig moet zijn met zo'n virus en wat je zegt het gaat niet meer weg Zelf had ik het plotseling zonder aanleiding, vond dat ook echt heel erg je kunt natuurlijk wel je angsten bespreken met diegenen die er af en toe last van hebben en benadrukken dat je er echt heel streng op bent en je hoopt dat zij dat ook zijn.