Te beschermend? Loslaten?

Heel eerlijk denk ik dat je daarin wel iets te beschermend bent. Je kunt je baby niet tegen alles beschermen. Als ze gaat lopen zal ze ook vallen en een keer huilen omdat ze zich zeer heeft gedaan. En een koortslip is vooral de eerste drie maanden het meest gevaarlijkst. Denk dat je daarin moet proberen wat relaxter te zijn. Je maakt het voor jezelf anders zo moeilijk. Bedoel het niet lullig maar is het niet soms ook wat jaloezie als je anderen met jou baby ziet? Vasthouden, spelen etc? Heb ik zelf wel eens hoor dat ik denk geef m’n baby terug nu wil ik weer. Of ik hoef al die 100 foto’s niet want tuurlijk mis ik hem!!! Snap dat het met ophalen dan niet fijn voelde. Maar denk wel als je kindje nooit went ergens anders dat het ook idd moeilijker gaat. Dat is wel net wat je daar zelf in wilt. Ik vind het belangrijk dat ik ook nog naar een feestje ga en vrienden/vriendinnen zie maar ook tijd met m’n vriend zonder dat alles om de baby draait dan ben ik heel blij dat die beetje gewend is bij opa en oma. En natuurlijk fijn als dat dan ook goed gaat. Hoe staat je vriend erin? Hoe vind je het om weg te gaan en hij bij jullie dochter is?

Herkenbaar tot zekere hoogte. Heb je al eens gedacht aan een gastouder ipv een kinderopvang? Ik heb zelf hierom mijn zoontje naar een gastouder gebracht. Veel meer gerichte aandacht voor hem, kan ook spelen met andere kindjes, maar zijn wat ouder. Dus heeft ze niet haar handen vol aan per se. Doe vooral wat voor jou goed voelt, het is jouw kind, jouw opvoeding en jouw gevoel!❤️

Ik vind het ook best moeilijk, Heb mijn dochtet opgehaald bij mijn schoonouders toen zij daar logeerde. Dit omdat ze mij belde om te vragen hoe warm t eten is. Hmmm oke???. En ik hoorde haar hard huilen. Mijn hart brak want wist wat eraan de hand was. Zij was oververmoeid. Na 30 min belde ze mijn vriend. Hoorde ik haar krijsen. Heb de sleutels gepakt en haar opgehaald. Pakte haar vast meteen stil. Thuis fles gegeven en op bed gelegd. Viel meteen in slaap. Door dit vind ik het moeilijk om haar daar weer te brengen. Ook omdat ze in t begin zeiden wij doen t op onze manier jullie op jullie manier. Het moet niet op ons manier maar op die van de kleine. Dus ja ik vind het ook moeilijk. Hoe graag ik het ook wil!.

Wat goed dat je haar hebt opgehaald en het lijkt mij een lastige situatie! Zijn jullie afhankelijk van de opvang door je schoonouders? Ik zou denk ik aangeven dat ze het op jullie manier doen (de manier waarop je jullie dochter volgt) of niet. Het is jullie kind, daar hebben je schoonouders precies niets mee te willen.

Inderdaad! Je doet het op jouw manier omdat dit het beste is voor je kindje. En je moet erop kun en vertrouwen dat anderen die manier ook volgen als jij niet aanwezig bent.

Nee was gewoon voor een nachtje te slapen zodat wij een date night hadden. Ik heb ontslag genomen om voor de kleine te zorgen. Wil over een tijdje wel weer werken. Maar ook afhankelijk van opvang. Sta ook al lang op een wachtlijst. Maar indd misschien toch eens een gesprek aanknopen hoe het voor de kleine het prettigst is.

Het is niet raar! Ik vond de eerste logeerpartij bij mn ouders ook super spannend en helemaal niks. Savonds huilen voor t slapen dat ik ons kleintje zo mistte.. Dat is ons moederinstinct en alleen maar goed dat we het hebben

Ik herken dit wel heel erg hoor. Mijn dochter heeft/had reflux door kma en had steeds verstoppingen. Eerste periode heb ik dan net zoals jou ook alle zorg op me genomen en even thuis geweest toen ik wisselde van baan na mn zwangerschapsverlof. Gastouder was drama iemand die niet echt geschikt is voor het werk helaas. Toen ik weer ging werken kwam mijn schoonzus en schoonmoeder oppassen. Schoonzus ging heel goed, schoonmoeder is en blijft een drama. Schoonzus kan niet meer oppassen. Nu gaat ze vanaf augustus naar een kdv op een boederij echt heel leuk. Ik heb niet echt moeite tot nu toe met het idee dat ik haar daar ga brengen. Ze staan met minimaal 4 leiding en de kindjes zagen er heel tevreden en relaxed uit. Ook mijn dochter is nog nooit uit logeren geweest. Puur omdat ik nu al weet dat ze hun eigen ding gaan doen, waardoor ze dus helemaal oververmoeid en overprikkeld gaat raken. Daar heb ik echt geen trek in en is onnodig. Ze mag lekker gaan logeren wanneer ze daar aan toe is, voor nu vind ik het echt niet nodig. En als jij het daar nog moeilijk mee hebt moet je dat niet doen! Wat betreft virussen etc denk ik wel dat je dat wat los kunt laten hoor. 😊

Heel herkenbaar. Ben blij dat ik niet de enige ben! Ons zoontje had ook een onrustige start met heel veel huilen en ontevredenheid. Ik wilde niemand met dit ‘opzadelen’ dus zodoende altijd samen met mijn partner gedaan. Nu is de rust wedergekeerd maar de onrust heeft nog best sporen achtergelaten. Zo ben ik van mening dat ik ons zoontje het beste ken samen met mijn partner. Logisch ook wel natuurlijk. Maar ik vind het gewoon vervelend als ze niet weten wat ze moeten doen en bezwaarlijk als ze lang met hem in de armen moeten zitten. Laatst hadden mijn ouders en mijn schoonmoeder een keertje opgepast en dat ging wel ok. Dus denk dat het echt gewoon wennen is en langzaamaan wat meer loslaten. Ergens laten slapen doe ik voorlopig nog niet maar vind dat nog niet nodig. Ik denk wel dat het goed is op den duur, voor de relatie maar ook voor ons zoontje. Ik heb ook wel meerdere malen opmerkingen gekregen hoor hierover maar is soms ook makkelijk praten voor anderen. Ik heb best een gevoelig/pittig mannetje en (schoon)ouders met een slechte gezondheid. Dus dat maakt het oog nog wel extra lastig. Ik doe het gewoon stapje voor stapje en dan komt het vanzelf. Altijd je eigen gevoel (en die van je dochter) blijven volgen 🥰

Niet raar hoor. Onze kleine man heeft nog nooit gelogeerd. Vorige week zelfs voor het eerst 1 nacht zonder hem (ik moest van huis, hij was bij papa). Vond ik al best wat. Ik denk wel goed is: je eigen angsten benoemen. Zoals je verhaal over koortslip: ik snap het maar niet erg waarschijnlijk dat je kindje dat bij het kdv oploopt en daar vervolgens ernstige gevolgen van ondervindt. Wat ik dus bedoel: probeer rationeel je eigen angsten onder ogen te zien en dat te scheiden van je wil en drang om lekker bij je kindje te zijn. Dat je haar lekker bij je wil hebben is prima, allerlei (deels irriele) angsten zijn dat niet. Oftewel: je mag haar gewoon bij je houden zonder dat je daar als 'excuus' een angst bij hoeft te hebben. Snap je wat ik bedoel? Kom een beetje rottig uit m'n woorden :) ♡

Ik vind het ook niet raar. Ik ben een thuisblijf moeder en mijn dochter is altijd bij mij, ze slaapt ook bij ons in bed. Er heeft 3x iemand opgepast maar toen had ik haar zelf al na bed gebracht en heeft ze er niks van gemerkt. Iedereen moet doen waar ze zich goed bij voelen. En wij voelen ons hier goed bij. Ze is verder een tevreden baby en heeft (gelukkig) geen medische problemen en ze is nu 10 maanden.

Weet je, het is ook nooit goed, mensen hebben altijd een mening. Jij voelt het beste wat goed voor jou en je kindje is. Je moederhart vertelt je dat, maakt niet uit hoe anderen dat vinden. Ik ben het tegenovergestelde van jou, ik vind het heerlijk als mijn zoontje gaat logeren, ik heb behoefte aan tijd zonder hem. Ik hou zielsveel van hem, maar het benauwd me om constant met hem te zijn. Daar vinden mensen ook wat van. Ik heb daardoor zelfs getwijfeld of ik wel "normaal" ben of wel een goede moeder. Inmiddels kan ik vol overtuiging zeggen dat ik de beste moeder ben die hij zich kan wensen, omdat ik het op mijn manier doe, me gelukkig voel en daardoor emotioneel volledig beschikbaar ben voor hem. Dus volg je hart, dan doe je het goed

Nee hoor zeker niet raar. Mijn oudste is 2,5 jaar oud. Ze heeft nog nooit bij iemand geslapen zonder ons.

Niets is raar, tenzij jij vindt dat iets raar is. Volg je intuïtie, je moederinstict.. Als jij vindt dat iets te snel gaat of iets voelt niet goed, dan gewoon niet doen. Eigenlijk maakt het niet uit wat een ander (ook al is het familie) ervan vindt. Mocht je er zelf last van ondervinden, dan zou ik kijken of ik er iets aan kan doen.. Afgelopen week deed mijn dochter haar middagslaapje in een campingbedje bij mijn tante.. het bedje stond nog op een vrij hoge stand. Het voelde niet lekker.. Ik ben gaan kijken en heb haar toen uit bed gehaald. De volgende morgen kon ze zelfstandig zitten en trok ze zich op in haar eigen bedje. Oftewel, mijn instinct zei er klopt iets niet..

Super lief al jullie reacties! Ik ben blij dat je af en toe je hart kunt luchten en advies kunt vragen aan mensen die in dezelfde fase zitten en ook in deze tijd moeder zijn geworden. Want “vroeger” deden we het zus en zo ;)!