Vriendinnen

Ik herken het en kan er maar 1 ding over zeggen, zulke mensen wil je niet in je leven.

Jazeker, vrienden waar we heel close mee waren. Ik heb ze nog een kans gegeven op zijn verjaardag maar er komt niks uit dus dat gaat lekker op een laag pitje

Goh ja ik heb een paar vrienden die zelf geen kinderen hebben en/of willen. Het is vaak heel duidelijk dat het hun leefwereld niet is en ik snap dat ergens wel. Ik vind het wel leuk om met die mensen eens af te spreken om heel ander dingen te gaan doen. Om zo even niet altijd "mama" te moeten zijn en wat te kunnen loslaten. Ik heb dat soms wel nodig om zo op te laden. Maar je moet zien voor jezelf wat je uit jullie vriendschaprelatie haalt.

een van mn beste vriendinnen zie ik nauwelijks meer eigenlijk echt vanaf de middelbare school maar wel af en aan periodes en dat ligt niet aan mij.. ik vind het jammer maar ik laat het want ze kan mijn wereld niet aan.. is oké ook t komt wel weer of niet gelukkig heb ik veel leuke mensen om me heen

Mijn beste vriendin die niet fan is van kleine kindjes vraagt zelfs hoe het met mijn zoontje gaat en doet leuk met hem als ze langskomt. Wel vindt zij het ook prettig om ook af te spreken zonder mijn zoontje en dat ik niet alleen over hem praat, wat ook logisch is. Ze vindt het leuk dat ik het zo leuk vindt, maar is zelf minder enthousiast wanneer ik bijvoorbeeld een mijlpaal deel. Wij hebben het tijdens de zwangerschap al vaker over gehad hoe we met deze nieuwe situatie om zouden gaan en het is me alles meegevallen 😃🥰 Ik heb ook wel vriendinnen die vrij weinig interesse in m'n zoontje tonen naar mijn idee, maar dat doen ze op het moment ook richting mij. Met hen heb ik nu even minder contact. Wat ik wil zeggen is: ik denk dat het zeker wel iets zegt over de hechtheid van je vriendschap en aan jou om te kijken wat je hier (nog) uit haalt of niet. Vervelend, jammer en teleurstellend kan het wel zijn helaas. Succes met de situatie!♥️

Ja heb ik ook. Maar ik kan me best inleven in hun en dat ze het niet zo bedoelen. Pas als je zelf een kind hebt weet je hoe je voelt als iemand niet naar ze vraagt. Deze vriendschappen komen op een laag pitje en misschien komt het ooit wel weer.

Ik herken dit heel erg!

Ik herken het deels. Bij mij is het meer dat onze levens totaaaal verschillen. We kennen elkaar van de middelbare. Hebben allemaal gestudeerd. En ik ben de enige die aan kinderen begint nu. De rest wil nog carrière maken. Ook gaan ze nog vaak op stap en daar heb ik echt geen behoefte aan. Dus het groeit langzaam uit elkaar. Wie weet als anderen ooit zover zijn of ik weer wilde haren krijg dat het beter word

Ik heb dat dan niet zozeer, maar ik merk wel dat veel vriendschappen verwateren ofzo? Iedereen druk met eigen gezinnetjes lijkt wel. Ik merk dat ik nog best wel behoefte heb aan contact met vriendinnen, maar iedereen is zo druk ofzo? Of het ligt aan mij, kan ook hahaha. Mijn beste vriendin heeft dan weer geen kinderen en hoewel zij bang was om mij 'kwijt' te raken gaat het prima zo. We spreken ook gewoon af zonder mijn dochtertje en gaan nog een weekendje weg volgend jaar samen, kinderloos. Heerlijk vind ik dat!

Ja hier vrienden die niks met kids hebben. We houden hier rekening mee door echt avondjes te plannen als de kids al op bed liggen of als ze bij opa en oma zijn. Ze vinden het fijn dat we mee denken. Ze komen overigens wel altijd naar de verjaardagen van de kids maar blijven dan maar even. Dus tonen op zich wel interesse maar hebben gewoon niks met kids. Om hierin mee te denken geven we bijvoorbeeld tijden op dat er minder kinderen zijn. Dit vinden ze erg fijn. Ik heb hier begrip voor en wil ze wel graag bevriend houden omdat we ze al langer als 10 jaar kennen. Als we elkaar zo tegemoet kunnen komen helemaal prima. Waarom zit je eraan te denken de vriendschap af te breken? Kost de vriendschap je energie? Want ze zijn toch bevriend met jullie en niet met je kids?

Helaas herkenbaar voor mij, toen ik zwanger was zocht ik met regelmaat contact met een vriendin en we hebben dr ook een geboorte kaartje gestuurd ze gaf toen aan ik stuur cadeautje op( want toen was er Corona en wij dachten er anders over dan zei) toen stuurde ze op een gegeven moment een app van je hebt mij niet genoeg betrokken bij de zwangerschap dus wil geen contact meer , dus ik vond het heel erg na bijna 8 jaar vriendschap met dr gehad te hebben

Herkenbaar, maar in de meeste gevallen kan ik het wel begrijpen. Wij zijn in onze vriendengroep aan de late kant met kinderen krijgen, want we twijfelden lang over het ouderschap. Toen we onze dochter nog niet hadden kon ik me soms wel irriteren aan vrienden met kinderen die alleen daarover konden praten en nooit eens vroegen hoe het met mij ging, of bijv. stilstonden bij een mijlpaal in mijn leven zoals een nieuwe baan. Het is een wisselwerking, en ik probeer zelf nu erg op te letten dat ik interesse toon in mijn vrienden (met of zonder kinderen). We hebben ook aardig wat vrienden die bewust kinderloos zijn, grappig genoeg tonen de meeste daarvan best wel interesse, maar dat kan ook komen omdat wij echt tijd voor hun proberen te maken. Op 1 stel ben ik wel erg afgeknapt, die tonen geen interesse in onze dochter, en dat vind ik nog tot daar aan toe want ze zijn bevriend met ons en niet met ons kind. Maar ik heb een zware zwangerschap en eerste paar maanden gehad met een hele medische molen, en ze hebben niet één keer gevraagd hoe het met mij ging. Dat is toch niet de vriendschap die ik dacht dat het was.

Ik herken dit heel erg... bij 1 vriendengroep ben ik de 2e die een kind heeft (6 vriendinnen zijn we).. naar andere vriendin was iig vanuit het closere groepje van de 6 nog wel interesse naar het kind ook in het begin.. maar naar mijn kind wordt echt nooit gevraagd.. Om die reden deel ik er uit mezelf ook weinig over (ook met afspreken), omdat ik het idee heb dat er geen interesse bestaat... nu had ik van de week met 2 vriendinnen afgesproken (1 daarvan die met kind) en de andere zei ook letterlijk van: zullen we het die avond niet over kinderen hebben? Dat vond ik toch wel een klap in m'n gezicht, omdat ik sowieso al zo weinig erover vertel.. alleen als ernaar gevraagd wordt eigenlijk... voelde gewoon echt heel kut en dacht toen ook aan laten verwateren....

Jep…kan ik heel kort over zijn. Je wereld word kleiner wanneer je kinderen krijgt. En dat komt met name omdat anderen zich er geen voorstelling van kunnen maken en in een hele andere fase/wereld zitten. Op een laag pitje gaan die mensen (na meerdere kansen uiteraard)

Ja, had nog 2 vriendinnen vanaf de middelbare school. 1 daarvan heeft al 2 oudere kindjes (10 & 12), de ander niet. Al het verzoek voor contact kwam vanuit mij en daar ben ik mee opgehouden toen ik hoogzwanger was. Ik denk dat ze mijn dochter 2x in 13 maanden hebben gezien. En zelf zit ik er ook niet echt meer op de wachten. Maak wel tijd voor de mensen die mij (en ons) wel willen zien.

Ik had zelf totaal geen kinderwens, al mijn vrienden hadden al kinderen. Ik was zo’n vriendin die niet naar de kinderen van mijn vrienden omkeek. Ik kende het moedergevoel gewoonweg niet, en wist niet hoe leuk het was als anderen even naar je kindje vroegen. Het kwam niet in me op. Het heeft me geen vriendschappen gekost, en ik neem het niemand nu kwalijk als ze het niet doen. Ik begrijp gewoon heel goed dat als je echt niet met kinderen bezig bent, je er ook echt niet aan denkt.

Ik heb het vooral bij vriendinnen die kleine kinderen hadden en ik heel vaak daar langs ging, was voor mij makkelijker om hun kant op te gaan dan visaversa. Maar nu heb ik een kleintje en dan zie je ze dus (bijna) niet. Dat is jammer en doet soms pijn. Heel soms contact en dan vooral vanuit mij.. Het staat op een laag pitje en ik zie wel hoe het loopt. Je komt ook weer nieuwe mensen in je leven tegen. En wie weet groei je uiteindelijk weer naar elkaar.

Ik herken je gevoelens hoor, alleen is het de vriendengroep van mijn vriend, wij wonen op een boerderij en de schuur is omgebouwd tot kroeg, daar zijn ook altijd de feestjes. Als ik met een feestje dan eerder naar bed ga vinden ze me (achteraf gehoord) saai. Het zijn vooral stellen zonder kinderen. Toen ik hoorde dat ze me saai vonden voelde ik me echt super kwaad… Maar ik kan dus niet echt beslissen over de vriendschappen van mijn vriend 😞 Hij is wel voor me opgekomen en met hun erover gepraat, dat was wel fijn… Nu gelukkig bijna nooit meer een feestje hier 👌🏼

Ik merk wel dat er een soort ‘kloof’ komt in o.a. de gesprekken die je ook met elkaar voert tussen vrienden zonder kinderen en mijn partner en ik met kind. Ik probeer leuke dingen te blijven doen met deze vriend(innen) met mijn zoon erbij en zonder mijn zoon. Ik vind het soms ook lastig bij vriend(innen) met kinderen. Over sommige dingen hebben we verschillende meningen (wat ook zeker mag), maar waar ik mij soms een beetje aan irriteer is dat ik een vriendin heb die alles rooskleurig schetst over haar kind, terwijl ik van mening ben dat je kind echt niet iedere dag even makkelijk is, even goed slaapt als altijd enz. Wat ik heel fijn vind is de nieuwe contacten die ik heb opgedaan tijdens zwanger/herstel training!

Ik heb niemand meer en zie niemand meer en vin t ook wel prima zo. Ik werk ik zorg voor me kind en verder heb ik geen ander leventje dan alleen fulltime hardwerkende mama zijn in de kinderopvang en ook nog eens het bedrijf van mijn man (boekhouding) heb t druk genoeg geen tijd voor een ander leventje 😱