Wat brak je moederhart? 💔🥲

Krampjes, zo machteloos van alles proberen en maar niet stoppen met huilen.. ik heb ook met haar meegehuild.. eerste x achterlaten omdat ik dood ging van de pijn in mn bekken ik moest met spoed na HAP. Ik was de slechtste moeder ooit.. en ik bleef ma huilen & zei ook tegen de arts, ik ben een slechte moeder heb mn kind van 3 weken achtergelaten….

indd de vacinatie, Ik zat mee te huilen.Of die keer dat ik haar nageltjes wilde doen voor het eerst en laatst met een knippertje en in haar vinger knipte. Of schoonmoeder die belt hoe warm haar avond hapje moet pfffmoet je daarvoor bellen. Ik hoorde haar toen huilen en wist meteen waarom. Vriend belde hun na 30min. Was ze nog aan het huilen. Eerder krijsen. Ik heb de auto gepakt en haar opgehaald. Het brak mijn hart. Ik pakte haar op. Hield haar tegen mij aan en meteen stil. Zij was oververmoeid. Thuis fles gegeven op bed gelegd. En viel meteen in slaap. En wist dat dit ging gebeuren want er word niet geluisterd na mij. Mijn dochter moet echt slapen na wakkertijd. Ga je daar te lang overheen dan krijg je dus dat. Nou ja dat brak dus mijn moederhart💔😔 Ps zij zou daar een nacht slapen.

Oooh ja en een paar weken geleden werd ze huilend wakker niet te troosten. Bleek dat ze krampjes had. uur huilen. Tot dat ze scheetjes liet toen werd ze rustig. Maar hoe ze huilde verschrikkelijk. Zij heeft eigenlijk nooit krampjes

Drie weken terug heb ik in het ziekenhuis gelegen met de kleine man. Hij liep een paar keer blauw aan. Het zien van het blauw aanlopen in combinatie met het ziekenhuis heeft echt meermaals mijn hart gebroken. Het arme kind had zoveel snot in zijn hoofdje wat voor blokkades en dus blauw aanlopen zorgde. Hij is weer opgeknapt gelukkig ❤️

Mijn dochter kreeg door vroeggeboorte met 2 maanden 2 prikken (DTKP en kinkhoest). 2 verpleegkundigen pakten haar beentjes en gaven haar tegelijk een prik. Je zag mijn dochters gezichtje meteen vertrekken en schreeuwen :(

Hier ook door het beginnen met vast voedsel meer lucht en hardere ontlasting, daardoor soms even ontroostbaar.

Zo sneu, Hier krijgt ze gelukkig weer wat normale ontlasting. Begin keihard steeds. Hele dag had ze keuteltjes in pamper haha. Lach nu wel maar vond het sneu haar te zien persen voor een klein keuteltje. Gelukkig is het bij 1 keer gebleven die krampjes.

Toen hij 4 dagen oud was en we naar het zh moesten omdat hij een prutoog had en mijn ouders, na alle dagen al op bezoek te zijn geweest en vast gehouden én gekust, zeiden al een week een koortslip te hebben. Ze waren bang voor herpes/ hersenvliesontsteking dus die kleine moest vloeistof in zijn oog enzo. Zo zielig maar ik voelde me ook zo kwetsbaar, net voor de 1e keer moeder en nog helemaal niet hersteld.

Toen hij snachts met spoed met de ambulance naar het sophia kinderziekenhuis gebracht werd. 😭

O ja en afgelopen dinsdag omdat we hebben besloten van gastouder naar kdv te gaan, voelt nog steeds als de verkeerde keuze en had het er zo slecht mee, als ik zie hoe hij genoot daar!

Rot he hoe je je dan voelt, Ik heb mijn kleine 1 keer er gebracht. En besloot ontslag te nemen. Zij was natuurlijk niet gewend daar. Maar ik voelde mij schuldig omdat ik het gevoel had dat ik iets van haar afnam. Contacten met andere kindjes

Het verdrietige gezichtje toen hij in de ambulance vervoerd werd.

Die mooie blauwe oogjes die me lachend vol vertrouwen aankeken vlak voor de prikjes erin gingen.

Prikjes vond ik verschrikkelijk en voelde me enorm schuldig.. wat mijn hart echt brak was de eerste keer dat hij naar zn vader ging zonder mij (zit in scheiding) hij was pas 10 weken oud en ik werd al snel gebeld dat hij hard aan t huilen was.. dat gevoel vergeet ik nooit meer. Toen hij werd besneden brak mn hart in kleine stukjes, heftig hoor.. Toen hij ziek was en zo moest huilen van de buikpijn… Als hij moet huilen in zn slaap (had hij wel eens, nu gelukkig niet meer)

Het nachtelijke gegil de eerste 1,5 a 2 weken. Elke nacht van ongeveer 23 tot 3. En niks hielp. Gelukkig na 10 dagen de osteopaat die eindelijk verlichting gaf voor zijn vreselijke pijn waarvan de kinderarts telefonisch zei dat deze niet bestond. De combinatie paracetamol en osteopathische behandeling gaf eindelijk verlichting en veel later ook ontspanning en rust. Het idee dat mijn kleine ukkie met zoveel pijn heeft gehad en alleen de lactatiekundige en daarna de oseopaat het ook zag, dat breekt nog steeds mijn hart. Elke keer als ik er aan denk opnieuw. Het had zo veel eerder opgelost kunnen zijn als de kinderarts had meegewerkt en hem had gezien ipv afwimpelen en doen of wij gek zijn. Of gewoon zijn werk had gedaan en na de bevalling in het zh was langsgekomen om te vertellen dat hij elke dag paracetamol mocht, vanwege de beknelling.

Mn zoontje heeft zijn eerste weken al zijn voedingen door de sonde gekregen. Op een gegeven moment ging zijn monitor af, ik ging kijken en zag dat hij in zijn spuug aan het stikken was. Ik druk meteen op de knop voor de verpleegkundige maar die komen niet. Hij lag in een couveuse aan draadjes, was net 32 weken (in zwangerschapsweken) en ik wist niet wat ik moest doen. Ik pakte hem maar op en legde hem op zijn zij en hij begon al grijs te worden. De verpleegkundige kwamen nog steeds niet terwijl er wel allemaal alarmen af gingen. Ik hield hem toen naar voren en ik was volledig in de paniek, want zoeken naar een verpleegkundige kon ik niet, want ik had hem beet. Gelukkig kwam er toen een verpleegkundige binnen die schrok van de situatie en meteen aan de slag ging. Ik moest vervolgens een 2e verpleegkundige zoeken om haar asap te helpen. Niet veel later kwam ook de kinderarts meehelpen. Uiteindelijk gelukkig goed afgelopen, maar wat was ik kwaad en geschrokken. Als we al niet spreken over het feit dat hij met een spoedkeizersnee geboren is met 30+6 en meteen per ambulance overgbracht was naar een umc, terwijl ik pas 12 uur later per ambulance over kon komen. Hij heeft zijn eerste 12 levensuurtjes alleen door moeten brengen..

Jeetje wat heftig!!!

Oh dat is momenteel, kleine meid heeft oorontsteking en weet niet waar ze het moet zoeken van de pijn 😪 fijn bij mama met warm dekentje lekker weg dommelen. Bij de dokter en dan in het oor kijken en het uit krijsen van de pijn. Ze heeft er ook koorts en verkoudheid bij. En vorige toen ze zo verkouden was ze moest hoesten en erin bleef hangen nadat ik er schuin heb gelegd kwam het slijm na buiten en voelde ze zich betere. Maar ook de vaccinaties vind ik er vervelend.

Toen ze 3 dagen oud was moest worden opgenomen in het ziekenhuis omdat ze te geel zag. Na het prikken van het bloed bleken de waardes te hoog, en moest ze direct naar het ziekenhuis. Daar aangekomen moest ze direct onder een blauwe lamp en daar blijven. Ze had enkel een pampertje aan en ik mocht haar niet eronder vandaan halen. Dus ook niet voor borstvoeding en voor troosten. Laat staan geborgenheid kunnen geven. Dat was echt hartverscheurend. Ik heb haar daar gevoed door middel van afgekolfde melk, en ik geef tot aan vandaag nog steeds borstvoeding. Daar ben ik dan weer trots op. Na 24 uur waren de waardes weer zo goed dat ze naar huis mocht. Uitzonderlijk dat het zo snel ging want normaal moeten ze nog een dag ter observatie blijven.

Ja zeker, gelukkig gaat nu alles goed! Ontwikkelt en groeit goed 🤗. Hechting is goed gegaan ondanks dat begin. Ik heb wonder boven wonder geen trauma overgehouden aan de bevalling of ziekenhuisperiode. Maar of mijn zoontje er zonder trauma vanaf is gekomen weet ik niet...