Postnatale depressie

Mijn man steunt mij gelukkig in alles, en mijn schoonfamilie ook. Mijn eigen ouders hebben er wel moeite mee om het te snappen allemaal, die denken meer dat ik er te lang in blijf hangen ofzo en gewoon door moet. Ik heb nu andere medicatie dan ik jaren terug had gebruikt, die andere maakte me erg vlak en was alleen voor een depressie. Die ik nu gebruik is voor depressies en angststoornissen en maken minder vlak. Echter merk ik al wel dat ik wat vlakker ben nu al, en vooral misselijk. De somberheid is niet meer, maar ook niet minder.

Slikt één van jullie escitalopram en zouden jullie je ervaring willen delen? Ik begrijp dat zoiets per persoon verschilt, maar ben gewoon even benieuwd. M'n psycholoog raadt het aan maar ik twijfel nog, wil het graag op "eigen" kracht doen.

Ik slik Sertraline, ook een SSRI. Bevalt heel goed! Ga over 2.5 maand stoppen alweer. Was binnen 3 weken weer de oude! Werd eerst wel erger een paar dagen.

Wat fijn zeg! Wat is de reden dat je over 2.5 maand al mag afbouwen? Is dat in combinatie met therapie of? Ik zie ook erg op tegen zulke eerste dagen. Was het een beetje behapbaar?

Heel veel liefde en sterkte gewenst. Deze gevoelens zijn zo logisch! Je groeit iets in je eigen lichaam, maanden lang. En dan ineens ben je het “kwijt” en moet je het delen met de hele wereld. Iedereen wilt er aan zitten, bekijken en vindt dat ze ergens recht op hebben. Terwijl jij de enige bent die dat heeft. Verlof van 3 a 4 maanden is veel te kort, minimaal 1 jaar zou de standaard in NL moeten zijn vanuit de overheid. Behalve het fysieke moet je ook mentaal kunnen herstellen van zo’n enorme verandering in je leven. Het is geen roze wolk, ongeacht hoeveel je van je kind houdt. Het is liefde voor je nieuwe leven en rouw om je oude tegelijk.

Nee geen therapie, ben zelf psycholoog haha. Kan je nagaan 😅. De huisarts denkt dat het wel kan omdat het zo snel beter ging na het nemen van de medicijnen terwijl de optimale werking pas na een week of 6 is.. ze twijfelt dus of het niet vanzelf al beter zou zijn gegaan of dat het door de medicijnen komt. We gaan het zien!

Volg

Wat fijn zeg! Komt vast goed, veel succes 🍀

Hoi allemaal, zijn er ook moeders die ptss hebben opgelopen na de bevalling? Mijn huisarts vermoede een postnatale depressie bij mij, kon me niet helemaal vinden in de diagnose. Nu begonnen met therapie en de diagnose ptss gekregen. Mijn bevalling was behoorlijk traumatisch en resulteerde in een spoedsectio. Ik begin volgende week met emdr therapie

Wel ervaring met PTSS, maar niet vanwege een bevalling. Ik heb ook EMDR gehad en daar heb ik wel echt baat bij gehad. Sta jezelf toe om kwetsbaar te zijn en echt weer in die pijn te zijn hoe kut het ook is. Des te sneller je er weer uit bent. Daarnaast is het ook goed om de resten van het trauma fysiek te verwerken. Dansen en zingen zijn hier heel goed voor. Ook yoga is heel effectief of andere dingen doen die bevestigen dat je bij een groep hoort. Ga leuke dingen doen met vrienden en familie en probeer ook hier open te praten over je bevalling en wat hier dan traumatisch aan was voor jou. Aansluiting voelen bij je sociale vangnet werkt echt helend. En er zijn meer mensen die je begrijpen dan je denkt! Heel veel sterkte met de komende tijd en ik hoop dat je er binnenkort een stuk beter op terug kijkt ❤️

Ik kreeg 2 weken terug ook te horen dat ik ptss heb en vandaar dat ze willen beginnen met traumatherapie (en EMDR) en erna pas de depressie gaan behandelen, alleen komt de ptss niet door deze bevalling maar die van 1 jaar ervoor van mijn zoon die overleed. Blijkbaar heb ik het minder goed verwerkt dan ik dacht en vooral in overleef stand gestaan afgelopen jaar omdat ik 6 maanden erna gelijk zwanger werdt van mijn dochter. Ik heb eerder al een EMDR gehad, dus weet dat het een zwaar proces gaat worden maar dat het wel helpt om uit dit dal te komen waar ik nu in zit. Heel sterk van je dat je hulp hebt gezocht en dat je met EMDR gaat beginnen, dit is al een hele stap ❤️

Dank je wel voor je tips 💕 merk dat ik me meer wil terugtrekken, liever geen contact heb met vriendinnen. Om maar niet om het trauma te hoeven praten, schaam me ook voor dat ik nu thuis zit. Voelt zo stom allemaal, weet ergens rationeel wel dat het helemaal niet stom is..

Jeetje, wat heftig om je kindje te verliezen. Dat moet heel pittig voor je zijn geweest de afgelopen maanden, en nu nog. ❤️ Wat een gedoe hè om je zo te voelen. Wanneer ga je beginnen met de emdr therapie?

Vorige week zijn we begonnen met een tijdlijn te maken over heftige momenten in mijn leven. Volgende week zie ik haar weer en dan pakken we dit verder op. De sessie erna zal wel de EMDR starten denk ik. Deze week de psychiater ook gezien over de medicatie.

Praten over je trauma is echt lastig maar daar zal de EMDR echt mee helpen! Dat heeft het voor mij in ieder geval wel gedaan. Het is echt goed voor je om weer proberen deel uit te maken van je omgeving om je weer een beetje normaal te voelen en praten over wat je meegemaakt hebt hoeft hier (nog) geen onderdeel van te zijn. Wellicht dat deze behoefte er in de toekomst wel zal zijn, maar misschien ook niet. En dat is helemaal aan jou en dat is helemaal prima. Voor de EMDR daarentegen moet je er wel echt weer helemaal in gaan zitten, maar misschien dat het makkelijker is om met een therapeut en dus iemand die wat verder van de af staat er over te praten.

Voor mij werkt dit redelijk goed. Ik slik 15MG per dag. Wel heb ik iedere nacht heftige dromen. We weten niet goed waar dit vandaan komt. Dus hoeft niet perse met de escitalopram te maken te hebben.

Dat moet een pittige afspraak zijn geweest lijkt me. Succes aankomende week ❤️ en succes met de EMDR daarna, we spreken elkaar dan wel weer :)

Oh wat fijn! Hopelijk verdwijnen de dromen snel. Ik ga maandag beginnen. Het is helaas niet meer langer te doen zonder een extra steuntje in de rug.

Heel goed dat je dit gaat doen! Ik hoop dat het voor jou ook dat steuntje geeft, wat het voor mij ook geeft. Met hoeveel mg ga je beginnen? Ps. Als je wil praten erover met me, je mag altijd een berichtje sturen op insta: joellevossen_

Hoi mama’s, hoe gaat het met jullie?