Klaagmuur

had dit ook ff en nu is t juist andersom maar merk ik dat ik van elke move helemaal buiten adem raak

You rock mama! En ook al kunnen we geen echte knuffels geven, je digitaal steunen kunnen (en willen!) we zeker 😊

Slaap voor geen meter en als klap op de vuurpijl ben ik helemaal lek gestoken 😭

omg ik had dit dus ook eergisteren, cosleeper voor echt n hele fijne prijs voor mij binnen 24 had ze m verkocht aan iemand anders terwijl we hadden afgesproken welke dag ik zou komen

Week 21 en nog altijd misselijk 🤢 hou het gelukkig al wel een week of twee allemaal binnen en heb ook betere dagen, maar ben er soms toch wel even klaar mee dat het zo hardnekkig is. Net maar weer even een plastic tasje gehaald voor de zekerheid voor in de trein…

Het zit me zo dwars, dus ik gooi het er op deze plek maar even uit. Wij zitten in een rollercoaster na een slechte 20 weken echo en GUO. Twee afwijkingen geconstateerd en vruchtwaterpunctie gedaan vanwege grote kans op een syndroom.. Nu afwachten... We krijgen gelukkig ontzettend veel steun en medeleven uit onze omgeving, maar helaas niet van mijn vader. Hij reageerde alsof het een kleine tegenvaller is, wat ie letterlijk zei, en ik hoorde niks meer van hem. Meer dan oh rottig en balen komt er ook niet uit. Het lijkt compleet langs hem heen te gaan, alsof ie in z'n eigen wereldje leeft. Dit maakt me zo verdrietig, maar ik wil me er ook niet teveel druk om maken nu...😑

Wat ontzettend rot om te lezen 😔 ik hoop dat jullie snel opgelucht adem mogen halen en dat je vader zich misschien niet zo goed een houding weet te geven.. keep your head up 😘

Ik wilde hier nog even op reageren. Ik moest echt informatie eruit trekken eigenlijk en dat vond ik niet prettig. Ik vond vanaf het begin al dat de focus op bepaald dingen lag waarvoor zei ging bellen voor een Guo, terwijl wij al hadden aangegeven geen nipt te willen omdat we wisten dat de uitslag ons niet uit zo maken… Ging om een familiare afwijking die echt niet erg is en geen invloed heeft op je leven verder. En die bij andere ook niet op echo detecteert kunnen worden. Ik was 8 weken zwanger toen en werd alleen maar heel nerveus van haar😅 Dus toen ik daarna ook nog eens zo aan dr moest gaan trekken voor informatie was het bij mij klaar. De kraamverzorgster die onze intake deed heeft eigenlijk het laatste zetje gegeven die ik nodig had, en daardoor ben ik dus wel overgestapt. Maar het was een lijst van dingen die niet helemaal gingen zoals ik wilde. We hebben betaald voor een geslachtsecho maar geen foto van het geslacht 😅 we wisten het al met 13 weken maar toch is wel een mijlpaal momentje. Zeker bij een eerste. Nu zijn we dus overgestapt en wat ben ik daar blij mee! Deze verloskundige is heel uitgebreid en heeft nu precies vertelt wat me te wachten staat als ik toch antistoffen aanmaak tegen de baby (rhesus C negatief). En dat is precies wat ik nodig heb, ik heb graag alle informatie vantevoren. Dan maak ik me gewoon veel minder druk.

Fijn dat je nu wel op je plek zit!

Wat heb ik een week waarin alles me frustreert! Vooral op werk en met name mijn manager! De frustratie begon maandagochtend bij teamoverleg toen een van mijn collegas vroeg wanneer ik op verlof ging en weer terugkwam. Prima vraag, ik reageerde vaag want heb nog geen goed antwoord. Ik probeer echt al weken in gesprek te gaan met mijn manager (een man) over dit onderwerp. Hij wil het gesprek gewoon in aan. Zegt hij nu opeens in het teamoverleg: het wordt wel eens tijd dat je dit vastlegt. Dus ik gaf aan er graag met hem over in gesprek te gaan. Hij antwoordde je hebt 16 weken zo moeilijk is dat niet. Wanneer ga je en wanneer ben je dan terug? Dus ik antwoord afhankelijk van kinderopvang, vakantie en ouderschapsverlof. Ik heb nog geen plek op de opvang. Zijn antwoord: je hebt vast andere opties en anders kun je gelukkig thuiswerken. Ondertussen deed ik veel moeite mijn geduld te bewaren (misschien goed om te weten zondagavond zoveel pijn in mijn bil dat ik niet meer kon staan, lopen of liggen. Mijn man heeft me letterlijk de trap op geduwd om naar bed te kunnen, kortom moe!) Ik bleef rustig, antwoord was enkel niet voor 4 dagen. Collega greep in door te zeggen, prima we horen het nog wel. Onze manager is waardeloos in communicatie of structuur bieden dus dit was van mijn collega een poging om voor haar zelf wat info te krijgen. Ik heb HR gemaild dat ik er met hem niet uitkom. Gelukkig haat de hele afdeling hem en met ons het halve bedrijf maar heb gewoon even geen geduld. Daarna al 2 dagen op rij stelt die man zulke domme werkgerelateerde vragen. Ik vond hem al niks maar kan hem nu echt niet hebben.

Heeft iemand anders thuis ook een vent die zich geen houding kan geven / een botte boer is? Van de week hartje geluisterd met angel sound, hij is al 2 maanden niet mee geweest naar controles dus vroeg hem of hij ook wilde luisteren, al zuchtend gooide hij zn telefoon aan de kant en na 2 klopjes "jaja heel leuk" en ging weer verder met instagrammen. Vanmorgen zat ik m'n bevalplan te schrijven en begon hij me uit te lachen: "wat een bullshit, heb nog nooit iemand gehoord die dat doet". Toen ik aangaf dat het vrij gebruikelijk is zei hij dat hij t wel eens zou vragen aan de vrouwen van zn vrienden... 😪 Ook wil hij niet aan mn buik zitten EN heeft hij laatst doodleuk gezegd dat hij me mooier vond voor de zwangerschap. Het begint me op te breken dat ik het gevoel krijg dat het hem geen hol interesseert terwijl het toch echt een gezamenlijke bewuste keuze was 😔

Mensen moeten echt eens leren dat het soms beter is om niets te zeggen 🤭 stop er een sok in 😅 Van de week werd er tegen me gezegd goh zeker weten dat het er geen twee zijn. Ik met m’n hormonen verdrietig dat ik blijkbaar heel dik eruit zie en vond het allemaal echt even niet meer zo leuk. Kom ik van de week bij de verloskundige vind ze m’n buik niet groot genoeg 🤔 als ik niet al groeiecho’s kreeg was dit een reden om er een te krijgen 🤯 Stomme mensen soms ook

Jezus 🤦‍♀️

Oefff ik en mijn hormonen zouden hem toch eens flink de waarheid zeggen 🙈 Als hij mee ging naar de verloskundige had hij waarschijnlijk ook meegekregen dat er gevraagd wordt naar je bevalplan! Is hij wel mee geweest met de echo’s enzo? Vind hij schopjes etc ook niet interessant? Merk wel dat voor de mannen het nog een beetje abstract idee van een baby is vaak en bij ons is dat heel anders. Die van mij is wel bot (altijd al geweest) maar op die typische mannen manier. Zeggen dat ik wel heel dik ben, maar dan gewoon bedoelen dat m’n buik mooi groeit maar op de botte hark manier 😂 Gelukkig ben ik er aan gewend alleen m’n hormonen doen daar niet altijd aan mee hoor🙈

Frustrerend en zo herkenbaar 😔

Nou precies dit! Zo vervelend... Ik heb er een variant op, komt ie: Heb al een paar keer de vraag gehad of ik op zie tegen de bevalling, het spannend vind etc. Eerste keer zwanger en van een tweeling, daar komen blijkbaar extra veel vragen bij kijken vanuit anderen. Opzich helemaal prima. Maar dan geef ik heel eerlijk aan dat ik het inderdaad spannend vind. Hoogrisico, tweeling, sowieso eerste keer etc. Waarop ze dan vervolgens doodleuk de meest heftige bevallingen gaan vertellen die ze dan via via hebben gehoord..... Nee bedankt voor je interesse, dit helpt 😅

Herkenbaar, ik erger me dood aan mij man soms. En hij plaagt me vaak en ik kan dat nu niet hebben 🤣

Echt klagen wil ik het ook niet noemen, maar toch ga ik het hier neerzetten; wanneer stoppen de huiluurtjes🥺😭. Ik ben zoveel dingen niet gewend van ons eerste zoontje van 23 maanden, dat dit soms net iets te zwaar valt voor mij 😔. Ons zoontje is nu 18 dagen oud, en heeft soms zoveel huiluurtjes op een dag. Soms na een voeding, soms een half uur na een voeding, soms gewoon opeens na een uurtje slapen eindelijk. Het is ook echt onrust en krampjes denk ik, hij is dan zoo aan het spannen en zijn beentjes aan het optrekken. Soms na een wandeling als ik hem terug leg in zijn mandje wil hij opeens niet meer slapen terwijl hij tijdens een wandeling goed slaapt. Het is meestal ook geborgenheid en dat hebben ze ook zeker nodig en geef ik hem met alle liefde, maar soms duurt het zolang voordat hij eindelijk rustig is 😭.

Pfffff ik ben op vakantie in Duitsland met mijn vriend en 2 zoons (6mnd en 3 jaar). Het was een hele warme dag, 28,5 graad, niet op gekleed (is de hele week aan het regenen met 16gr). Zoonlief chagrijnig na een lange dag vol indrukken/activiteiten, ik geïrriteerd door alle prikkels, baby huilerig omdat hij wilt slapen. Al met al: tijd om naar de auto te gaan richting het vakantiehuis. Al puffend met 3 tassen over mijn schouder en in mijn hand een bosje verlepte bloemetjes die ik van mijn zoontje moest 'bewaren' loop ik met mijn vriend, die de buggy met baby en meerijdplankje met peuter duwt richting de parkeergarage. Bij de lift stappen snel voor ons een ouder (50?) echtpaar in en de deuren gaan dicht.. even later gaan ze weer open en gebaart de man (die zich wss awkward voelde) dat we erin 'mogen'. Maar het paste amper, was een hele krappe lift en mijn vriend wurmt zich erbij. Mama mag via de trap. Pffff zulke mensen... Ik neem ook gerust weleens een lift als het rustig is en als ik prima capabel ben om te lopen, maar in dit soort situaties maak ik toch altijd plaats.. 🙄 Het is een irritatiefactortje 🎶

Mij dochter van 11 heeft nog steeds een irritatie/huil uurtje... ik denk als ze 20 zijn of zo 😜 Sterkte, mijn kleine man die heeft het vaak rond het avond eten 😅