Beval verhalen mama’s sept 2024

Donderdag 05-09 16:00 -> Gemeld in het ziekenhuis ipv inleiding (hoge bloeddruk die alleen maar hoger werd). 18:30 -> ballonnetje geplaatst gekregen. Dit was erg pijnlijk. De eerste keer ging fout, tweede keer gelukkig wel goed, wel veel bloedverlies hierbij gehad. Hele nacht amper geslapen, veel harde buiken gehad. Vrijdag 06-09: 06:30 -> ik werd opgehaald voor de ctg en er werd gekeken hoeveel ontsluiting ik had: 3 cm. Yes, ik mocht vandaag bevallen! 12:00 -> ik kreeg een infuus geprikt en werd naar de verloskamer gebracht. Ik had een kamer met bad, ik was zo blij! 12:45 -> eerste gift antibiotica gekregen ivm GBS bacterie 13:00 -> mn vliezen werden gebroken, dit was ontzettend pijnlijk. Enooooorm veel vruchtwater verloren. Bed moest tot 4x for opnieuw worden verschoond. 13:45 -> 4 cm ontsluiting + start weeënopwekkers. Elk halfuur omhoog met de opwekkers. 18:00 -> nog steeds 4 cm ontsluiting. Weeënopwekkers werden flink opgevoerd. Nog steeds geen wee te bekennen gehad. Ik had wel heftige menstruatiekrampen die onregelmatig kwamen en die 10-15 seconden aanhielden, welke ik wel écht weg moest puffen. Voor mij voelde het als een wee, maar ik kreeg er geen harde buik bij. De ctg registreerde dus niks. Heel frustrerend, want ik lees dus heel lang pijn voor niks. Zaterdag 07-09 01:30 -> nog steeds 4 cm ontsluiting. Ondertussen zat ik aan de maximale hoeveelheid weeënopwekkers en had nog steeds geen weeën, enkel die krampen. Verloskundige stelde voor om een ruggenprik te nemen zodat mijn lichaam wat kon ontspannen. Misschien kon ik dat wat slapen, en kreeg ik in rust wat ontsluiting. Verloskundige. Akkoord gegaan met een ruggenprik en ze zou om 06:00 weer willen toucheren. 04:00 -> de verloskundige maakte me wakker. De baby begon te dippen op het moment als ik een kramp kreeg. Er moest een plannetje worden gemaakt. Ze ging in overleg met de arts. 04:40 -> de weeënopwekkers werden gehalveerd, daarna weer opnieuw opgebouwd. Dit om het te ‘resetten’ in de hoop dat m’n lichaam dan wat ging doen. 07:30 -> ze hebben me uitbreid besproken bij de overdracht en er zat nog maar één ding op… mijn lichaam is niet in staat geweest om meer dan 4 cm te krijgen en om weeën te krijgen. Alle trucjes uit de trucendoos waren op. Het werd een spoedkeizersnede…. 10:00 -> opgehaald voor de OK. 10:53 geboorte van onze allerliefste James Manuel🩵 Met een termijn van 38+3.

Op mijn uitgerekende datum begonnen rond 14.00 de weeën maar nog heel licht maar wel frequent om de vijf minuten. Helaas zakte het het einde van de middag af en zette het niet door. Pas later op de avond weer iets meer regelmaat. Had gehoopt nog even te kunnen slapen maar helaas lukte dat niet. Vanaf 00.30 zat er eindelijk goede regelmaat in en uurtje later de verloskundige gebeld. Rond 02.00 vertrokken naar het ziekenhuis. Ik zat indmiddels op 6-7 centimeter ontsluiting en al hele weke baarmoedermond. Om 4.44 waren de vliezen gebroken. Inmiddels rond de 8 centimeter ontsluiting. Het was eigenlijk wachten tot hoofdje goed zat, deze zat er niet lekker voor en zat klem en meneertje moest deze zelf goed draaien. Maar uurtje later om 5.54 begonnen de persweeën, hoofdje was blijkbaar ineens gedraaid en ging het super snel want om 5.55 werd onze zoon geboren op 09-09 Om 8.30 werd ik opgehaald want moest ik nog door naar de OK, helaas volledig uitgescheurd :( Inmiddels lekker thuis en genieten van ons gezin van vier en heeft onze oudste ook kennis gemaakt met zijn broertje 💙

Wij zijn trotse ouders en grote broer geworden van een prachtig wondertje Sophie! 08-09-2024 3556 53 cm 41 weken Sophie is thuis geboren! Bij de komst van de verloskundige om 4:10 uur had ik al volledig ontsluiting. Een ziekenhuis bevalling gingen wij niet meer halen. De ambulancebroeders waren ook bij de bevalling voor alle zekerheid (vorige bevalling 2,5l bloed verloren). Helaas kwam de placenta weer niet mee en kon ik gelijk mee met de ambulance naar het ziekenhuis. Daar is de placenta in de OK verwijderd 1l bloed verloren. Zaterdagochtend strip poging nul ontsluiting en ‘s avonds begon het spontaan. Een snelle en intense bevalling! Wij zijn lekker thuis en wij maken het goed! Genieten 🩷

Op vrijdag ochtend 00.05 braken in eens mijn vliezen... Op dat moment sprong ik op uit bed want ik was pas 37+5 dus had nooit verwacht dat mijn vliezen zouden breken... ( Eerste kindje kwam met 41.2) Stiekem begon ik toen beetje in paniek te raken omdat bij mijn vorige gelijk weeën begonnen en 4 uur later mijn zoontje werd geboren. Maar na het breken van me vliezen bleef het stil. Sochtends verloskundige gebeld die kwam even kijken en zei hopelijk komt het vandaag nog op gang en anders mag je morgen richting het ziekenhuis. Om iets voor half 3 begon ik in eens kramp te krijgen en starten vollop mijn weeën ze gingen zo snel dat na 15 min wij al de verloskundige belde. Ze was er heel snel .. wat ik echt heel fijn vond..en bleek ik 4 cm te hebben. Ik stond in onze baby kamer de weeën op te vangen wist me heen houding meer te geven zo intens vond ik ze... Niet wetende dat ik een half uur later al op volledige ontsluiting zat. Het ging zo razend snel.. Toen mocht ik persen ik helaas ging op een gegeven de hartslag van onze zoontje na beneden dus moest ik op een gegeven moment echt even alles geven en kwam hij met 2x navelstreng om ze nekje te wereld... 16.35 werd onze Sven geboren met maar 2885 gram echt een kleintje vergeleken met eerste haha ! Ik kijk er positief op terug. Dankbaar voor de verloskundige en kraamzorg en natuurlijk mijn man want ohhhh wat was dit toch ff intens 🫣 Maar wat is het vrouwenlichaam toch bijzonder hè... Dat ons lichaam zo iets krachtigs kan doen.

Wij zijn op 11 september ouders geworden en grote broer! Dinsdag braken mijn vliezen om 00.40. Gelijk naar het ziekenhuis gereden ivm stuitligging van de kleine. Weeen leken gelijk op te starten, echter vielen ze ook weer stil. Vervolgens de hele dinsdag onregelmatige weeën gehad. Gynaecoloog van dienst wilde afwachten omdat je tot 72 uur met gebroken vliezen mag lopen. Woensdagochtend een andere gynaecoloog die eventueel wel een zetje wilde geven. Na inwendige controle om 08.00 zat ik pas op 2 cm ontsluiting, maar de gynaecoloog vond het genoeg om aan de weeenopwekkers te beginnen. Om 09.00 begonnen met weeenopwekkers. Rond 11.30 op 5 cm ontsluiting. Vervolgens onder de douche gestapt en rond 12.20 voelde ik de kleine letterlijk zakken. Dus om 12.30 controle en zat ik gelukkig op volledige ontsluiting. Binnen een paar tellen stond de kamer vol, 2 gynaecologen, 2 verloskundigen en 2 verpleegkundigen. Dit ivm de stuitligging dus iedereen wilde graag een natuurlijke bevalling zien/helpen. Met 2 persweeën is hij uiteindelijk zonder veel hulp geboren. De gynaecologen waren onder de indruk hoe snel het ging. Kleine en mama maken het heel goed. Hopelijk vandaag naar huis. (Nachtje moeten blijven ivm langdurige gebroken vliezen)

2 september om 09:00 ingeleid voel je niks van binnen half uurtje zware weeënstorm om 10:35 4cm vliezen gebroken met 5 cm ruggenprik om 11:00 weeënopwekkers gekregen tot 22:00 deden de opwekkers nog niks zoontje begon te dippen maar ze wilde blijven proberen waarna ik de halt heb geroepen en helaas weer een keizersnee heb moeten ondergaan uiteindelijk met navelstreng om z’n nek geboren op 2 september 2024 om 23:14 2765gr

Na 2 weken met al wat krampjes savonds voelde ik 7 september opeens hele lichte weeën. Onregelmatig en goed te negeren, dus ik ben maar naar bed gegaan. 8 september werd ik wakker, nog steeds lichte weeën, en die bleven elke 7-15min komen maar duurde maar 30sec. Rond half 1 werden ze wat korter op elkaar, maar nog steeds te negeren. En toen ging het opeens snel. Iets na half 2 braken mijn vliezen, nog heel nuchter naar de badkamer gegaan om daar het meeste eruit te laten lopen. Wel de verloskindige meteen gebeld, die was er met een kwartiertje. In die tijd kreeg ik heftige weeën, lang en intens. Ik ging nog even naar het toilet, nu het nog kon, en daar kreeg ik persdrang. Ik heb om hulp geroepen, ben snel naar de slaapkamer begeleid en op bed gegaan. Op handen en knieën, en begonnen met persen. 8 minuten later kwam de kleine er uit, helemaal blauw met de navelstreng 2x los om zijn nekje. Met een beetje stimulatie begon hij meteen goed te ademen, dus alles was prima. Het was een heuse stort bevalling, heel anders dan mijn eerste (ingeleid, 5 uur ontsluitingsfase en bijna 2 uur persen).

Met 41+5 is onze prachtige zoon Niek geboren. Om 21.00 uur de eerste wee en Om 04:49 hadden we de kleine man in onze handen. Alles ging voortreffelijk ik was rond 03:49 al op 10cm en heb een uur over het persen gedaan (ik vond dit spannend). Geen pijnstilling, alleen maar rugweeën. Deels thuis opgevangen tot 4cm en daarna in het bad in het ziekenhuis tot 10cm. Vervolgens geperst in bad, baarkruk en op mijn zij in bed en daar was de schat. Mijn vliezen heb ik laten breken bij 9cm en de placenta werd 10 minuten later na Niek al geboren.. dit ging razendsnel, waardoor ik zonder het plan ineens een halve lotus bevalling had 🥹 Ik kijk zo extreem goed terug op deze bevalling en zou het zo weer over doen🩵🥰

Op donderdag 12-09 mochten wij ons om 6:30 melden voor de inleiding. Aangezien ik al ontsluiting had sinds 5-09 (al 5cm met niet verstreken baarmoedermond) hoefde ik geen ballon. 12-09 om 7:00 hebben ze met 5 cm en bijna verstreken baarmoedermond mijn vliezen gebroken -> op mijn zij moeten liggen ivm dippen hartslag van de kleine. 7:30 de wee opwekkers aan op allerlaagste stand. 8:15 begon ik wat last te krijgen van de weeën en wilde graag uit bed & naar wc (lag nog steeds op mijn zij ivm de hartslag van de kleine.. Dus naar de wc & daarna aangesloten op draadloos ctg. Zat toen op de bal & denk dat dit rond 8:25 was. Vorige keer vond ik het fijn op op de wc te zijn, dus 8:30 weer naar wc 8:40 Tens laten plakken & bad laten vullen. En op bel gedrukt want begon druk te voelen. Vorige bevalling zat ik toen al op 8cm 8:50 toucheren op bed, 6 cm.. dat was domper, synto wel uitgeschakeld. 8:52 had ik mega persdrang.. maar had nog maar 6 cm dus moest echt alles wegpuffen.. 9:00 darmen leeg 💩 maar normaal betekend dat bijna volledige ontsluiting.. maar we werden alleen gelaten, en ik moest doorpuffen en met 2 uur zouden ze terug komen tenzij we ze eerder nodig hadden 9:15 tijdens weer een drukkende wee, voelde ik het hoofdje.. dus ik zo ‘Het hoofd komt al toch?’ Man met paniek in ogen naar geboortefotograaf & doula kijken; doula zo; uhh jaa.. dat was een hoofd! Dus doula is gang op gegaan om de verpleegkundige en verloskundig terug te roepen. Die komen eigenlijk direct eraan. Ik meteen: mag ik persen?! Hoorde de reactie niet, dus nog een keer: ja of nee? (Voelde weer wee opkomen) Kreeg een ja te horen van mijn man (die kreeg het van verpleegkundige te horen) Ondertussen was de doula vragen of de uitdrijving gefilmd mocht worden, dat was akkoord. Zij was nog haar handschoenen aan doen, toen ik nog geen seconde heb geperst 😅 en onze kleine meid haar hoofd helemaal stond. Verpleegkundige pakte mijn hand ‘je wilt zelf aanpakken? Kom dan maar’ Dit was ook omdat vk nog bezig was met handschoen 2🥲. Navelstreng was een keer omstrengeld, daardoor dipte de hartslag tijdens bevalling. En doordat ik zelf aanpakte, kon ik het geslacht als eerste ontdekken 🥰 Om 9:17 is onze dochter Scottie Morgan geboren, termijn van 38 weken ivm zwangerschapssuiker & macrosoom (volgens schatting p97, zag in verslag dat ze met p82 is geboren) gewicht 3472 en een lengte van 47 cm. Dus een klein gevuld meisje. Om 9:31 is de placenta ook spontaan geboren zonder synto. Zelf op een schaafwondje na, die niet gehecht hoefde te worden, maken wij het erg goed 🩷

11-9 was ik uitgerekend van mijn zoontje (1ste kindje). Op 6-9 heb ik om 22:30u de hond nog uitgelaten en om 23:00u kreeg ik regelmatige weeën. Ik wist nog niet dat het echt was begonnen, omdat ik tot die tijd nooit ergens last van had gehad, zo ook geen voorweeën. Vervolgens heb ik om 1:00u de verloskundige gebeld, die met een kwartier al bij ons thuis was. Ik bleek toen op 5cm ontsluiting te zitten. Ze vroeg aan mij of ik naar het ziekenhuis wilde of nog 2 uur wilde aankijken (omdat het 1cm per uur zou zijn) Ik heb ervoor gekozen om toch naar het ziekenhuis te gaan en een uur later zat ik op 7 cm. In het ziekenhuis heb ik een uur onder de douche gezeten en toen heeft mijn verloskundige mijn vliezen gebroken waarna ik van 7 cm in één keer naar 10cm ging. Om 4:14u is mijn zoontje gezond en wel geboren. 3798gram en helaas meten ze de baby niet meer op, waardoor ik zijn lengte niet weet. Vandaag is hij alweer een week oud… de tijd vliegt voorbij💙🥰

Na een eerste bevalling die minder rooskleurig verliep heb ik nu een tweede bevalling gehad die echt super fijn ging! Om 4 uur in de nacht werd ik wakker van krampen, naar beneden gegaan en wat afleiding gezocht, het een beetje genegeerd. Om 7 uur mijn dochtertje geholpen met de dagstart, wat wederom voor afleiding zorgde en daarna nog even boodschappen wezen doen met mijn partner onder het mom van ‘beter de eerste fase wat te negeren zodat het allemaal minder langzaam verloopt’. Om 11:15 nog controle bij de vk, waar ik inmiddels op 3 cm ontsluiting zat. De terugweg naar huis namen de weeen in frequentie en intensiteit toe en eenmaal echt thuis snel het bad opgezet (12:00). Ik ving de weeen staand op, in bad was een verlichting (ook al zat hij nog lang niet vol 😉). Om 13:20 was de verloskundige er, om 14:00 de kraamzorg. Al die tijd op handen en knieën gezeten maar de laatste fase liet de vk mij draaien, wat met het laatste zetje gaf. Joas in om 14:08 geboren met een Lotus-bevalling, super weinig bloedverlies en minimale hechtingen. Een totaal andere belevenis dan mijn eerste bevalling 💙 ik kijk er erg positief op terug!

Wat fijn dat het deze keer zo veel beter ging! Kan me voorstellen dat dat ook prettig is voor de herinnering aan je eerste bevalling. Bij mij is het helaas andersom gegaan. Aan mijn eerste bevalling 4 jaar geleden hebben we beiden echt goede herinneringen, terwijl die best moeizaam verliep. 9 uur ontsluiting met weeenstorm maar weinig voortgang, ruggenprik die ik doodeng vond en uiteindelijk een verlossing met vacuümpomp, en mijn zoon die even aan het zuurstof moest. Maar veel steun van het ziekenhuispersoneel, heel goed en rustig overleg en daarom toch een fijne herinnering. Deze keer verliep de bevalling extreem snel (1,5u na aankomst in het ziekenhuis was ze er uit). En helemaal geen steun van het personeel ervaren. De ontsluiting ging zo hard dat we het niet meer goed samen konden opvangen. Ik voelde me wanhopig omdat ik niet meer wist wat ik kon doen, en de pijnstilling maar niet kwam. Een verpleegkundige kwam de kamer in terwijl ze zei: "je moet niet zo gillen". Ze was chagrijnig en duidelijk heel druk. Jonge arts-assistent ging daar in mee, ze zeiden alleen maar wat ik niet moest doen. Voor mijn gevoel had ik alleen nog steun aan mijn vriend, en kon ik niets anders meer dan me aan hem vastklampen. Dat voelde echt heel kwetsbaar. Ik heb op een gegeven moment tegen de gyneacoloog en verpleegkundige gezegd dat ze niet zo onaardig moesten doen. Toen veranderde hun houding wel wat, gaven ze soms opties voor wat ik kon doen. Er werd me verteld dat het zo snel ging dat ik het zonder pijnstilling moest doen. Ik dacht niet dat ik dat kon. De pijn was zo overweldigend, en ik dacht dat ik nog uren zo door zou moeten. Uiteindelijk was ze er na 3 keer persen uit. De persfase viel inderdaad erg mee qua pijn, zoals we van tevoren geleerd hadden. Onze dochter was helemaal gezond en meteen goed aan het ademen. Aan de momenten dat ik me zo wanhopig voelde moet ik nog wel terugdenken. De eerste week zag ik het steeds weer voor me als ik mijn ogen dicht deed. Ik voelde me toen zo kwetsbaar en alsof ik de controle kwijt was. En alsof de enige die me kon helpen mijn vriend was. Ik voelde me heel afhankelijk. De uren na de bevalling werd ik snel bleek en ging me zwak voelen. Er werden twee keer hele grote stolsels uit mijn buik gedrukt. Ik kreeg 4 uur lang een infuus met weeenopwekkers, om de baarmoeder te laten samentrekken. Denk je dat je klaar bent, krijg je nog een keer weeën 🫣 Daarmee stopte het bloeden wel. Met mijn dochter ging alles goed. De arts heeft mij daarna niet meer gezien (nog wel naar gevraagd maar was niet nodig) en ben in de rolstoel naar huis gegaan. Na een paar dagen thuis vertrouwde ik het niet dat ik me zó beroerd voelde. Thuis bloed laten prikken, mijn Hb bleek 4,9. Eerst begonnen met ijzerpillen maar ik bleef me zo naar voelen. Was er heel verdrietig van dat ik mijn baby nauwelijks kon verzorgen en maar in de slaapkamer zat. Mijn 1elijns verloskundige is er achteraan gegaan of er niet meer gedaan kon worden aan het Hb. Na een paar dagen rondbellen moest ik ineens met spoed naar het ziekenhuis komen. Daar kreeg ik een liter bloed toegediend. Ik voelde me daarna een stuk beter. Ik kan nu mijn dochter en mijn zoon verzorgen, met de rest aan tafel eten en door het huis lopen. Mijn dochter doet het ondertussen super goed 🥰

Welk ziekenhuis was dit?😭😭👀

Het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht. Zo jammer want mijn vorige ervaringen daar waren echt heel goed! Denk dat ik gewoon super veel pech heb gehad..

Ah, wat een invloed heeft de betrokkenheid dan hè! Ik herken het heel erg van mijn eerste bevalling, omdat de vk toen zo’n drukke dienst had dat ik me bijna niet gezien voelde. Dat maakte dat ik nu erg het gevoel had vooral voor mijzelf op te moeten komen. Ik vind het wel super knap van je dat je in het moment hebt laten weten dat je de manier van communiceren niet prettig vond! Het is echt jammer hoe het dan kan verlopen, maar je hebt het super knap, met je partner, gedaan hè! 🍀

Beval verhaal Op woensdag 11 september intake ziekenhuis gehad. Op dat moment kwamen we erachter dat ik tegen zwangerschapsvergiftiging aan zat en werd daardoor de volgende ochtend opgenomen. 12 september 7.45 ballonnetje geplaatst. 13 september 7.00 ballonnetje eruit gehaald. Ongeveer 4cm ontsluiting. Mijn man kwam om 9uur en toen hebben zij rond 10 uur mijn vliezen gebroken. Om 11.15 start weeen opwekkers laagste stand. Dit was voldoende want had al snel flinke weeën. 14:15 5 a 6cm ontsluiting. Aangezien ik niet in bad mocht bevallen ivm zwangerschapsvergiftiging etc. Gekozen voor ruggenprik. Ik was bekaf (nacht ervoor ook maar 3 uur geslapen). Deze gekregen om 17:10. (Terwijl ik het rond 2 uur had gevraagd). 17:15 7cm ontsluiting 19:15 8cm ontsluiting 23.30 8cm ontsluiting en echo gemaakt. 00.30 echo mogelijk ligt baby in sterrenkijker positie. Weeën opwekkers verhoogd, want de laatste ontsluiting kwam niet. 2.30 persdrang. 4:00 Ivm vermoeidheid en dat de baby er niet uit wilde overleg met gynaecoloog. Mag nu keizersnede of nog zelf een half uur proberen. Eerst nog zelf geprobeerd. Rond 6.30 keizersnede.

Oef, wat pittig! Jammer dat het zo lang kan duren voordat je pijnstilling krijgt op moment dat je het vraagt. Wellicht was het anders gelopen als je de ruggenprik eerder had gekregen. Hoe kijk je er nu op terug? En hoe gaat het herstel van de keizersnee?

Ja was een lange zit! Maar veel was in overleg dus dat is heel fijn. En fijn dat ik op het eind het alsnog zelf heb geprobeerd..toch alles aan gedaan wat ik kon! Ruggenprik gaf echt wel een goede verlichting. Was idd fijn geweest als ik hem eerder had gehad, maar ontsluiting vorderde er niet heel goed van. Herstellen is een beetje pittig. Maar komt vast goed. Als je dan je kleintje ziet dan weet je waarvoor je het allemaal hebt gedaan!🥰

Ah nee wat naar zeg! Je zou toch meer support verwachten van de medewerkers. Goed dat je het hebt aangegeven en wat goed dat je naderhand ook aan de bel heb getrokken. Fijn dat je je nu weer beter voelt, maar kan me wel voorstellen dat je hier toch anders op terug kijkt dan je zou willen.

Eerste bevalling Op 8 september einde van de ochtend lichte krampjes, de hele dag van alles en nog wat gedaan en krampjes genegeerd. Avonds na het melken(wonen op een boerderij) begonnen de krampen toch wel een beetje vervelend te worden , dus de verloskundige gebeld . Zij was 20:00 uur bij ons, bleek op 3 cm te zitten en kreeg het advies pcm en even slapen. Rond 21:00 uur werden de weeën intenser en kwamen ze snel op elkaar 2 tot 3 min. Om 23:30 weer gebeld, weeën kwamen zowat om de 1 minuut en waren behoorlijk vervelend maar nog wel goed weg te zuchten. 00:15 kwamen we in het ziekenhuis en 01:10 bleek ik op 7 cm te zitten. Het bad werd opgezet, wat een fijne verlichting gaf dit! Vooral omdat de weeën om de minuut 1,5 kwamen! Om 2:50uur 9 cm, Vliezen waren nog niet gebroken,en wilde dit ook nog niet, omdat de weeën al heftig genoeg waren voor mij op dat moment even. Uiteindelijk om 04:25 was ik er klaar mee en aangegeven dat ik wilde dat ze de vliezen gingen breken. Om 05:35 uur mocht ik beginnen met persen en om 06:33 uur is ons lieve meisje Fenna geboren. 9 september. Bij de bevalling 1,5 l bloed verloren waardoor wij een nachtje moesten blijven, ik voelde mij al snel goed en mochten dinsdag 10 september naar huis met ons drieën Voor een eerste bevalling vond ik het snel gaan en kijk ik er tevreden op terug, trots op mijzelf dat ik dit zonder pijnstilling heb kunnen doen, mede dankzij de steun van mijn partner🥰 en de lieve/rustige kraamzorg en verloskundige die mij er ook goed doorheen hebben geholpen! Een bijzondere ervaring🩷