Angst vroeggeboorte

Hier ook heel veel angst gehad. via het ziekenhuis ben ik bij hun psycholoog terecht gekomen. hele fijne vrouw die ik altijd mocht bellen en ook echt betrokken was bij de zwangerschap. Dit heeft mij echt veel steun gegeven

De voorgeschiedenis van eerdere vroeggeboorte herken ik zelf niet want 1e zoontje kwam pas met 41+4 maar de gevoelens bij de tweeling-zwangerschap wel. Was mijn grootste angst dat ze prematuur zouden zijn en dat ik ze zou moeten achterlaten in het ziekenhuis en zelf naar huis gaan. Die angst is bij mij nooit echt helemaal weg gegaan hoewel de gynaecoloog mij elke keer geruststelde dat ik mij geen zorgen moest maken. Heb ze uiteindelijk gedragen tot de uitgerekende datum op 40 weken. Maar ieders verhaal is anders natuurlijk. Ik zou er zeker over blijven praten met professionals en je goed laten begeleiden want die constante stress daarover is ook niet bevorderlijk. Hoe relaxer jij bent, hoe beter het met de kindjes gaat 🥰 Nog veel succes! 🍀

Hi, hier ook zwanger van een tweeling en vanaf het begin de angst gehad voor vroeggeboorte. Mijn eerste zoon was geboren met 39+3 en de angst was echt gebaseerd op verhalen. Inmiddels 35 weken en ik baal nu vooral dat ik me er druk om heb gemaakt. Misschien een algemene tip om om te gaan met angst voor iets waar je geen invloed hebt: als het zo is, is het zo en ga je er niks aan veranderen met je zorgen. En als het niet zo is, ben je je nu zorgen aan het maken voor niks. Makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Maak tussentijdse mijlpaaltjes, dan lijken de 37 ook niet ineens zo ver weg!

bij mijn zoontje braken mijn vliezen met 37 weken maar de dagen daarop kreeg ik niet uit mezelf weeën. hierdoor was ik bij mijn tweeling zwangerschap niet zo zeer bang dat de bevalling eerder zou beginnen. wel liep de groei achter en met 36 weken gaven ze aan dat het wel echt klaar was en met 37 weken ben ik gelijk ingeleid. dit vond ik wel spannend omdat mijn zoontje hele slechte start had met de geboorte waarbij hij adem ondersteuning kreeg en ook inderdaad geelzucht en moeite met aanhappen. echter hebben mijn 2 meiden bewezen hoe sterkt ze zijn. allebij een goede start gehad en dronken ze goed aan de borst. de kleinste met 2202 geboren, had iets meer moeite met warmhouden en aankomen de eerste 2 weken maar heeft het daarna fantastisch gedaan. al met al bij de tweeling een veel fijnere bevalling en kraamtijd gehad, en extra vroeg verlof genomen omdat ik wel wat rust moest pakken om die meiden te laten groeien in mijn buik.

sorry geen angsten(tot grote irritatie van mijn gynaecoloog 😂). maar ik hou er wel rekening mee dat ze eerder kunnen komen. ik hoop zo lang mogelijk mijn werk en normale dingen te kunnen doen, dat zorgt voor mijn comfort. 22 wkn en voel mij nog steeds prima. ik leef in het nu, valt weinig te voorspellen. we zien wel als er iets gebeurt, goed of slecht.

Onze oudste kwam pas met 42+0. Van hem ben ik ingeleid omdat hij nog geen aanstalten maakte om te komen. Dus wat dat betreft was ik niet angstig voor vroeggeboorte. Maar vanaf 24 weken waren er ernstige zorgen over de groei van baby A. Doorgestuurd naar het WKZ, waar we elke week een doppler kregen en om de 2 weken een echo. Toen wel serieuze gesprekken met artsen gehad wat de opties waren als ze niet verder zou groeien. Toen was ik wel even flink bang dat ze nog voor de 30 weken geboren zouden gaan worden. Gelukkig trok haar groei bij en zijn ze blijven zitten tot 36+2. Ze waren dus 6 weken eerder in vergelijking met oudste zoon. Dat verschil merkten we wel. Hij was duidelijk alerter, kon direct langer wakker blijven, hield zichzelf beter op temperatuur en kon beter uit borst drinken. Maar uiteindelijk zijn onze tweeling nu een ontzettend ondernemende dreumessen die het super goed doen😀. Wij hebben overigens begeleiding gehad van maatschappelijk werk. Voor ons werkte het heel goed om het week voor week te bekijken en niet teveel vooruit te denken.

Ook hier vanaf begin al zeer alert op vroeggeboorte. Onze eerste is spontaan geboren met 34+1. Hij heeft het super gedaan, maar wel 3 weken ziekenhuis met sonde, gewoon omdat hij nog net niet sterk genoeg was om volledig uit de borst te drinken. Nu tweeling met 1 placenta en een groeiverschil van meer dan 20%. We zijn nu net over de 30 weken. Inleiden zal sowieso rond 35-36 weken zijn. Maar er blijft een kans dat ze zich eerder aan dienen. Wij hopen op minimaal 34 weken. Want dan is alles ‘af’.

Vanaf wannneer zien ze ongeveer verschil in de groei? Ik ben nu 15 weken zwanger van een 1eiige tweeling met 1 placenta.. vind het zo spannend

Oh bij mij was het al vroeg duidelijk dat de een wat voorliep, vanaf de 13 weken eigenlijk, met 20 was het al rond de 20%. Let wel, heeft alles te maken met aanhechting van de navelstreng op de placenta. Bij ons heeft de grootste die p100 is aanhechting midden op de placenta, de ander is p50 en heeft aanhechting op de zijkant. Ze zijn beide dus niet klein. De grootste loopt zelfs 3-4 weken voor op de groei. Doordat ze groter zijn is de SfGR die ze hebben tot nu toe geen probleem geweest. Enige is dat ze wel vaker zien dat ze verder in de zwangerschap soms wel problemen krijgen, dus blijven we goed onder controle en worden ze eerder gehaald…. Oh ja, ik heb geen zwangerschapsdiabetes of iets dergelijks. Mijn zoontje is ook met p93 geboren (met 34 weken, wat betekende dat hij al 2,8 kg was…)

hier ook tijdens tweeling zwangerschap altijd bang voor geweest. uiteindelijk spontaan bevallen bij 36+5. 1 nachtje in ziekenhuis moeten blijven en toen mochten we al na huis met z'n alle! ik heb vooral rustig aan gedaan en met 24 weken gestopt met werken

Vanaf het begin was ik zo bang voor vroeggeboorte en iets in mij zei ook dat de jongens veeel eerder zouden komen als dat de bedoeling was! Met 24 weken hadden we zelfs de babykamer voor de tweeling al klaar! Nou mijn gevoel zat er dus compleeet naast, de jongens zijn met 38 weken gehaald haha 😅