Opzoek naar positieve bevallingsverhalen met tweelingen.

Ik heb 2 keer een tweeling bevalling gehad , eerste keer was echt beste bevalling van al mijn bevallingen 23 uur vliezen gebroken en om 10 over half 6 was de eerste eruit en 10 minuten later de andere .. me 2de tweeling bevalling was een keizersnede, dag later was ik wel al thuis en tuurlijk had ik pijn maar ja met nog 4 andere kinderen thuis kon ik niet stil blijven zitten dus in de eerste week reed ik al rond

Ik ben ruim 1,5 jaar geleden bevallen van onze tweelingjongens. Ik had een di-di zwangerschap. Baby A lag al vrij vroeg ingedaald (rond een week of 30) en baby B lag er dwars boven. Met 35 weken had ik een afspraak in het ziekenhuis om de inleiding te plannen met 37 weken. Ik was op. Heel blij dat het ziekenhuis mee wilde gaan in m’n wensen. Toen ik diezelfde avond onze dochter van destijds nog niet eens 1,5 jaar, naar bed had gebracht en op de bank plofte rond 21.00 kreeg ik vreselijk kramp in m’n buik. Ik dacht dat ze op m’n blaas aan het trappen waren, ze waren die avond vanaf 17.30 al vreselijk druk in m’n buik. Ik was eerst in de ontkenning dat het weeën waren, maar toch m’n vluchttas ondertussen in gaan pakken want die stond nog niet klaar. Om 22.00 dacht ik: toch maar even het ziekenhuis bellen om te overleggen. Ik moest meteen komen. Om 22.45 waren we op de afdeling, om 23.00 had ik 7 cm ontsluiting. Om 23.45 mocht ik gaan persen en is om 00.01 onze eerste zoon geboren in hoofdligging en om 00.11 is onze tweede zoon in stuitligging geboren. Ik wilde absoluut niet op voorhand een ruggenprik, dat vond ik niet noodzakelijk. Het is uiteindelijk ook niet nodig geweest. Het was de mooiste ervaring uit m’n leven als ik er zo op terugkijk. Ik moest na die tijd wel echt even bijkomen (mentaal) omdat het zó snel ging en ik opeens twee kinderen erbij had.

Hier ook een positieve ervaring. Ik heb een di/di tweeling (en al een dochter van toen ruim anderhalf). Bij 33+4 braken thuis mijn vliezen (al lang blij dit termijn te hebben gehaald wegens eerdere dreigende vroeggeboorte). Dus meteen naar het ziekenhuis, oudste dochter maar snel even mee tot ze opgehaald werd. Uiteindelijk denk ik dat ik de weeën een soort tegen heb gehouden tot zij opgehaald werd want tot toen nergens last van. Toen zij eenmaal weg ws begon het langzaam. Tegelijkertijd kwam ook de ambulance aan omdat ik overgeplaatst moest wegens geen plek op de nicu. Dat was een kort ritje van nog geen 10 minuten. Eenmaal aangekomen in het andere ziekenhuis had ik denk ik de rust om te gaan bevallen en barstte het dus los. Ik heb geen pijnstillers of weeënopwekkers gehad en heb vooral op de yogabal gezeten. Anderhalf uur na het starten van de weeën werd de eerte baby geboren in 1 perswee. Daarna bleek baby 2 ook netjes met het hoofdje naar beneden ingedaald en begonnen de weeën vanzelf weer. De gynaecoloog heeft wel de vliezen toen gebroken en ze spoelde als het ware mee naar buiten, heb niet eens echt geperst. Er zaten 7 minuten tussen de geboorte van de 2. Ook de placenta volgde snel en er was weinig bloedverlies. Spannende tijd ga je tegemoet. Je word inderdaad voorbereid op zo veel verschillende scenario's en dingen die 'fout' kunnen gaan. Ik denk dat het voor belangrijk is dat je voor jezelf duidelijk hebt wat je wanneer wil doen. Dus wat is je ideaal beeld. Maar wat vind je ook belangrijk of wat is je keuze als het anders gaat. Dus als het ware je plan b en c. Volg hierin je eigene gevoel en kijk ook op het moment hoe het gaat en voelt. Plannen kun je het niet maar je kunt wel (grotendeels) voorbereid zijn op verschillende scenario's. Succes! Je kunt het!

Hoi lieve aanstaande tweelingmama, ik deel graag mijn positieve ervaring met je. 2,5 week geleden ben ik ingeleid. De hele zwangerschap was al gezegd dat de tweeling ergens in week 37 gehaald zou worden maar toen ik op het eind heel veel vocht vasthield en mijn bloeddruk begon te stijgen, wilden ze geen dag langer wachten dan nodig. Ze hebben dus gewacht tot we over de prematuur grens heen waren en met 36+6 ben ik ingeleid. Beide kindjes lagen al een paar weken mooi met het hoofdje naar beneden en kindje 1 lag met zijn hoofd in mijn bekken. Verder was er nog geen enkel teken van een naderende bevalling en zat alles nog potdicht. Om 20:00 heb ik een ballonnetje gekregen. Die nacht om 03:00 had ik 3 cm ontsluiting. De volgende dag om 12:07 zijn mijn vliezen doorgeprikt (we moesten helaas wat langer wachten i.v.m. drukte op de afdeling) en heb ik weeën opwekkers gekregen. Al gauw begonnen de rugweeën te komen en rond 21:00 heb ik een ruggenprik gekregen omdat ik de weeën niet meer kon wegpuffen. De persweeën vond ik heel zwaar, mijn hele lijf zette zich schrap maar ik had nog niet voldoende ontsluiting. Kindje 1 lag met zijn gezichtje naar boven waardoor hij de laatste bocht moeilijk kon maken maar op het eind is hij toch gedraaid en met eenmaal voldoende ontsluiting kwam hij relatief vlot naar buiten. Op het eind mocht ik ook niet meer persen omdat hij er anders te snel uit zou schieten. Dat vond ik zo lastig om op het grote moment ineens te moeten stoppen met persen en enkel te zuchten, terwijl mijn lijf uit alle macht wilde persen. Uiteindelijk werd om 01:54 ons eerste kindje geboren met 37+1 weken. Zijn zusje had het een beetje zwaar in de buik, dit werd op een heel kalme manier aan mij verteld met de boodschap dat ze eventueel meteen meegenomen moest worden door de verpleegkundige om haar even op weg te helpen. Later bleek dat de navelstreng twee keer strak omstrengeld zat maar eenmaal geboren konden ze deze er makkelijk omweg halen. Ze was wel wat paars en had bloeduitstortingen in haar oogjes maar die trekken langzaam weg. Een half uur na haar broer, om 02:23 is ze geboren. Uiteindelijk hebben ze allebei toch een goede start gemaakt en was ook bij beiden kindjes de apgarscore in orde. Na een kwartier volgde ook de placenta. Wat bijzonder om te zien waar de kindjes al die maanden in gezeten hebben. Ik was wel tweedegraads uitgescheurd wat gehecht moest worden maar daar voelde ik niets van. Nu lag ik wel nog steeds aan de verdoving via de ruggenprik en stond ik stijf van de adrenaline maar vooraf leek het me vreselijk om daar beneden gehecht te moeten worden. Op dat moment zelf kon het me allemaal niets meer schelen, ik was net mama geworden en mijn kindjes maakten het goed. De wereld kon me gestolen worden. Al met al was het een ongecompliceerde bevalling volgens het boekje, ondanks dat ik het zelf wel zwaar heb gehad met de weeën. Ik wens jou ook een voorspoedige bevalling en hoop dat je er later op net zo'n fijne manier op kunt terugkijken. Toi toi toi!