Na miskraam ineens geen 2e kind meer willen

Hi, Ik las dit bericht en ik begrijp volkomen je gevoel. Ik had dit ook na onze miskraam. Meer het gevoel van oke we moeten weer proberen en wat nou als die dan weer mis gaat. Vind ik dat allemaal wel waard. Maar geef het even de tijd om weer goed te herstellen en mocht je ineens plotseling weer zwanger raken, dan zul je weer helemaal happy zijn. Een miskraam/verlies is niet niks he.

Dit had ik ook pas na een jaar en half proberen we opnieuw voor een 2de kindje . Een miskraam is een verlies en het doet pijn maar dit betert wel en dan zul je merken dat je terug klaar voor bent en dat de kinderwens terug komt

Wauw anderhalf jaar. Dat is wel moeilijk voor mij, ik wil graag weten waar ik aan toe ben, haha. Ik moet mezelf nu al enorm tegenhouden om niet de hele zolder met allerlei spullen voor een 'eventuele tweede' weg te doen.

Heel herkenbaar, het is vorige week bij mij gebeurd en merk dat ik nu absoluut geen behoefte heb aan een tweede. Ik ben niet perse bang voor weer een miskraam, maar voel me heel moe, duizelig, misselijk, wolken in hoofd, neerslachtig en dat wisselt heel erg per dag. Was vergeten hoe heftig al die hormonen zijn. Dat heeft de miskraam me wel laten inzien.. Maar misschien denk ik er weer anders over als mijn hormoonhuishouding weer op orde is. Weet niet hoe dat bij jou is en hoe lang het geleden is?

Het is inmiddels twee en half week geleden en HcG is bijna uit mijn lijf nu (moest elke week bloedprikken). Dus weet niet zozeer of het door mn hormonen komt of dat ik er gewoon klaar mee bent, of onbewust heel bang dat het nog eens gebeurd. Geen idee. En beide opties zijn prima, weet je, ik heb er al 1 dus als ik nooit meer een tweede hoef dan is dat prima en als ik toch weer die verlangen krijgt is het ook goed, ik vind het alleen irritant dat ik niet weet waar ik aan toe ben en ook mijn eigen gevoelens even niet kan vertrouwen nu. Wat als wij oke zijn met 1 kind nu en daar onze plannen op afstellen en over een halfjaar gaan mn eierstokken weer klapperen? Ik vind dat echt een heel irritant idee.

Wij hebben ook besloten om het maar op 1 te houden na de missed abortion. Al moet ik wel zeggen dat wij twijfels hadden over een tweede. Ik was gewoon gestopt met de pil en net als de eerste keer de insteek: we zien wel. Ik denk dat we allebei toch schrokken van het feit dat ik weer zwanger was. Er was een klap - ik moet zeggen dat ik het goed verwerkt heb - na die missed abortion en we hebben er over gepraat. Willen we nu nog een tweede of niet? Besluit was nee. En we staan er allebei nog steeds achter. Natuurlijk zijn er soms momenten dat ik twijfel, maar dat had ik ook tijdens mijn eerste zwangerschap. De twijfel blijft misschien wel, welke kant je ook kiest. Maar ik weet dat we het juiste hebben gekozen

Ik ben best blij om te lezen dat ik niet de enige ben… Een maand geleden een miskraam gehad en de kinderwens is echt helemaal weg. Ik weet niet echt waarom, dus het voelt ook een beetje raar? Wij hebben nooit sterk het beeld gehad dat we echt 2 kinderen wilden. En waren vooral heel blij met onze dochter, het gaat lekker soepel zo en we hebben nog veel vrijheid. Op een gegeven moment leek het ons wel weer leuk, maar de wens was echt niet zo groot als voor onze eerste. Misschien speelt dat ook mee? Dat het niet zo nodig hoeft als het dan ook nog ‘moeilijk’ wordt?

Interessant... Ik had juist voor een tweede een veel heftiger verlangen. Voor eerste was het meer van we gaan ervoor en voor de tweede was het heel bewust een verlangen om nog een prachtig klein mensje te creëeren. Bij mij is het overigens nog steeds weg, wel bij vlagen verdriet om wat niet had mogen zijn (door miskraam), maar nog steeds totaal geen behoefte om het dan maar nog eens te proberen. Het voelt ook weer als een ander kindje denk ik. Terwijl ik juist deze wilde. Klinkt vast super vaag.

Ik vind dit ook heel ingewikkeld.. heb een zoontje van 16 maanden en ga nu door mijn derde miskraam. Heb mega behoefte aan even een periode niet misselijk zijn en fysiek en mentaal goed in m’n vel zitten. Niet de angst van nog een miskraam en niet weer de rollercoaster van misselijk zijn en wel / geen levend vruchtje meer in m’n lijf. Vriend heeft t wel al over de volgende poging maar ik moet er nog even niet aan denken. Voel me ook schuldig tegenover m’n zoontje; dat ik nu voor de tweede keer niet lekker in m’n vel zit door de hormonen en het verdriet, waardoor ik er iets minder goed voor hem kan zijn (voor mijn gevoel, want hij lijkt er weinig van te merken..). Ik heb wel altijd een sterke wens voor een groter gezin gehad maar op dit moment staat de wens voor even gelukkig zijn en goed in m’n vel zitten, voorop.. daarna zien we wel weer denk ik..