1ste met 31 weken nu opgenomen met 30 weken

Zo dat is schrikken, zeker na de vroeggeboorte van je oudste. Ik heb 2x ene vroeggeboorte gehad, waarbij we een paar weken vantevoren al wisten dat we 37 weken niet gingen halen. Ik was wel iets verder dan jij. Oudste is geboren met 35 weken, de tweeling vorige week met 34 weken. Het is gewoon ontzettend onzeker en spannend. Het kan inderdaad alle kanten op. Bij de tweeling ben ik ook met 31 weken opgenomen om longrijpers te krijgen, omdat 1 van de baby's het moeilijk had en ze wellicht die week gehaald moesten worden. De gynaecoloog ging er ook vanuit dat het die week ging gebeuren, dus ik snap je stress heel goed! Zeker aangezien jij al weet wat een geboorte met die termijn inhoudt... Bij mij stabiliseerde de boel gelukkig. Ik mocht met 32 weken naar huis en kreeg daarna dagelijks een CTG in het ziekenhuis. Met 33 weken ontdekten ze dat mijn bmh verkort was en de fibronectinetest positief was. Dat gaf 10% kans om binnen een week te bevallen. Omdat ik al longrijpers had gehad en de bmh niet verder verkortte, mocht ik na 24u naar huis. Met 34 weken kreeg ik alsnog weeën en zijn ze geboren. Wat mij mentaal geholpen heeft: - Accepteren dat het een vroeggeboorte wordt. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Ik keek niet verder vooruit dan 3-4 dagen. 2x per week werd de navelstrengdoorbloeding bij mij gemeten, dus ik leefde van echo tot echo. - Mijlpalen vieren. Klinkt misschien stom, maar met 31 weken is mijn broer een zwangerschapsfotoshoot komen doen in het ziekenhuis, met 32 weken zijn we taart gaan eten en bij 34 weken hebben we de alcoholvrije champagne open getrokken. Zo waren er toch nog leuke momenten ipv alleen maar zorgen. :) - Accepteren dat ik tot ongeveer de uitgerekende datum in het ziekenhuis zou zijn, ongeacht wanneer de baby's geboren werden. Dat maakte de situatie overzichtelijker voor mij. - Accepteren dat ik geen normaal verlof en kraamtijd zou hebben. Natuurlijk is dat ondergeschikt aan de gezondheid van de kindjes, maar ik heb er wel even om moeten 'rouwen'. Tegelijkertijd blijkt het ook een voordeel om al ervaring te hebben. We wisten nu al wat we kunnen verwachten van de opname op neonatologie en dat scheelt wel. Maar het is wel echt zoeken naar balans tussen bij de tweeling in het ziekenhuis zijn, er voor onze oudste zijn en zelf ook genoeg rust pakken. Het is een heel verhaal geworden, maar je vroeg om ervaringen en ik hoop dat je er wat aan hebt. Hopelijk blijft je kindje nog een aantal weken zitten!

Dank je wel voor je verhaal en van harte met je tweeling! Voor jullie vast nog een hele rollercoaster waar jullie nu inzitten. Het is vooral de angst dat je wederom al die risico’s meegeeft aan je kleine terwijl je zo hart je best hebt gedaan het dit keer te voorkomen. Gun dit mannetje een ander begin en eerlijk gezegd zoals jij ook zegt, ons ook. Die periode is heftig en ik accepteer dat ik er alles aan doe zo om het te voorkomen en voorlopig zit hij er nog! We moeten ook positief blijven maar vooral de onzekerheid over wat dadelijk de verwachtingen zijn vind ik heel lastig en moet ik even weer leren accepteren dat ik er geen controle over heb. Ik hoop dat jullie inderdaad max 6 weken in het ziekenhuis hoeven te verblijven maar goed alles voor een goede start! Sterkt me te lezen dat jij het toch tot de 34 weken hebt gered, dat is voor nu de verre stip op de horizon.

Hoihoi hoe gaat het nu? 🤞🏻🍀

Nog stabiel dus echt elke dag is er een voor mij 🤞🏼vind het soms super spannend maar zolang ik geen echt harde buiken heb stiekem aan het hopen op 32 weken en daarna 33 etc

Blijf het heel spannend vinden en vooral elke dag hopen dat hij blijft zitten 🤞🏼

Mijn eerste zoontje is met 35 weken geboren. Het begon ook allemaal op 31weken dat ik toch redelijk wat bloed verloor. Rond 16:00 en voelde op dat moment ook ons zoontje NIET! Bleek toen dat ik al 2cm ontsluiting had. Zijn dan ook direct gestart met longrijping te geven en mij aan weeënafremmers gezet. En dan ook ons zoontje gecontroleerd met de echo alles was goed! Gelukkig. Dan op 32+2 weken Heb ik het ziekenhuis mogen verlaten met ons zoontje nog veilig bij mij in de buik. Kreeg toen ook voor mijn blaasontsteking die ik in het ziekenhuis kreeg medicatie mee naar huis. En werdt er mij ook verplicht om bed/zetel rust te nemen! Heb ik 4 weken volgehouden! Maar Mijn mama en plusmama kwamen me 2x in de week helpen. Zodat ons appartement proper bleef. En toen op 35 weken Ben ik de laatste outfitjes gaan halen voor ons ventje. En kreeg die dag heel de dag harde buiken die enorm zeer begonnen doen. Belden we naar het ziekenhuis. De verloskamer en toen zeiden ze da we onmiddellijk moesten komen gelukkig kwamen mijn mama &papa en plusmama mijn vluchtkoffer samen brengen en hebben ze hem overhandigd aan de ingang aan mijn vriend. En dan de dag erna na een arbeid van 15u is ons kleine vriend gezond geboren om 15:42 Hij was toen 2,550 gram en 47,5 cm groot op 28 Mei 2023 En hij was kern gezond het enige waar door hij op neonatologie moest verblijven in het bedjes afdeling was omdat hij een slik probleem had.

Hoop mee voor jou natuurlijk. Ik ben ook terug zwanger wel nog (pril) Dus hoop met mijn 2e dat ik het tot het einde mag drageb

Gefeliciteerd!! Merk dat het vertrouwen hier wel terug komt en helpt echt te lezen dat er meer vrouwen zijn die dit meemaken en nog paar weken doorlopen! Deze week de 32 weken en dus 33ste week in, voelt als enorme mijlpaal al!

Dankjewel! En ja dat is he je bent niet de enige ik ben letterlijk op 35 weken bevallen van mijn eerste gezonde kindje! En al had mijn zoontje alleen slikproblemen en een gezonde baby van bijna 4 maandjes oud toch vergeet je dat moment op een positieve manier ☺️ hopelijk kan je het nog langer volhouden

Hey, wat ontzettend veel stress voor jullie. Lees dat het nu wel stabiel gaat, super fijn! Al weet ik uit ervaring dat de angst en zorgen blijven. Hier een positief verhaal waar je hopelijk kracht en positiviteit uit kunt halen. Ons eerste kindje kwam ook te vroeg (32 wk). Geen oorzaak gevonden. Bij ons tweede kindje onder strenge controle elke 2wk bmh meting en progesteron gehad. Tot week 24 bleef de bmh stabiel . Had wel veel last van harde buiken. Week 26 had ik een veel te korte bmh. Ffn test was gelukkig nog wel negatief maar ik heb toen volledige bedrust genomen. De harde buiken namen gelukkig af en tot week 34 heel weinig gedaan. We vierden elke mijlpaal. Na week 34 weer meer gaan bewegen en gaan doen.,Uiteindelijk ben ik ingeleid bij 39+4 en heb ik nu een hele gezonde zoon vast💙. Hoop voor jou dat je kleine ook lang blijft zitten! Probeer een positieve mindset te houden 💪🏽

❤️ het is vooral het verschil per dag/week, was enorm geschrokken want 30 weken was nog een week eerder dan ons zoontje dus heel erg gehoopt op dat het bleef zitten. Merk dat ik nu we inmiddels op 32+3 zitten de stress wat zakt, want zijn kansen nemen toe. Gun ons heel egoïstisch eigenlijk ook een soort van normale start zonder eindeloos ziekenhuis en vooral het traject erna is ook zoveel ziekenhuis in en uit. Nu we de 32 voorbij zijn echt een feestje gevierd want technisch geeft dat zoveel voordelen zoals niet meer klinisch vaccineren, Rob screening, normale gehoortest etc etc. Mijn plan als we het halen strookt een beetje met jouw idee😅tot de 34 heel rustig aan en daarna weer wat meer doen. Als we de 37 halen gaat de vlag uit al hoop ik een inleiding wel te kunnen vermijden 😅 dat schijnt ook weer niet fijn te zijn maar goed alles liever dan te vroeg. Maar wel heel bijzonder en voor mij hoopgevend dat het bij jou ook zo lang goed gegaan is ❤️ dank je wel voor het delen!

Kleine update: we zijn met 33 zwangerschapsweken bevallen van een prachtige zoon. Ontzettend dankbaar voor de 3 weken die hij extra heeft gekregen maar helaas wilde hij niet langer blijven zitten. Hij doet het gelukkig naar omstandigheden heel erg goed 🥰

Gefeliciteerd! En gelukkig nog 3 weken erbij, al is 33 weken ook nog erg vroeg inderdaad. Veel geluk samen en hopelijk mogen jullie snel naar huis.