Blijft moeilijk

Hoi allemaal, Ik heb een zoontje van ondertussen 10 maanden. Een gezond vrolijk mannetje. Maar toch blijf ik het moeilijk hebben met de vroeggeboorte en alles wat er toen gebeurd is. Hij is geboren met 33+3 vliezen braken spontaan en toen ging het heel snel. Soms neem ik het mezelf kwalijk ik had achteraf gezien allang harde buiken maar ik dacht dat t allemaal wel mee viel. Ook veel stress gehad tijdens me zwangerschap (door problemen in de relatie). Zoontje is geboren met klompvoetjes (dat wisten we van te voren) en met 5 weken mer spoed naar t sophia ivm dubbele liesbreuk en een darmbeknelling. Ik ben nog altijd hele stukken kwijt van de bevalling en de weken erna. En kan er nogsteeds amper over praten zonder in tranen uit te barsten. Herkennen meer moeders dit ? Iemand tips om t meer een plekje te geven? Of zal t vanzelf komen met wat tijd? Ik denk steeds bij mezelf geef t toch een plekje alles is nu toch goed. Alleen dat is makkelijker gezegd dan gedaan geloof ik.