Geen roze wolk..

Geef je er aan over en praat erover! Misschien met iemand die er buiten staat? Het heeft zeker tijd nodig, om die roze wolk weer te vinden, maar het komt goed. Wij hebben ook een dip gehad in het ziekenhuis van de bevalling en wat er daarna allemaal op ons af kwam. Wij hebben toen een gesprek gehad met een maatschappelijk werker van het ziekenhuis. Nu als 1 van ons een dipje hebben, probeert de ander zoveel mogelijk te doen. Het gaat goed komen 😘😘

Helaas heel herkenbaar. Zo'n beetje alles wat je schrijft. Ben in totaal 3 of 4x bij poh-ggz van huisarts geweest en om een of andere reden heeft dat mij pas geholpen. Het hielp me al om te horen dat de meeste mama's geen roze of blauwe wolk ervaren en andere gevoelens hebben. Hopelijk gaan de nachten snel iets beter en kun je iets eerder gaan genieten dan ik heb gedaan. Knuffel vooral veel met de kleine (ik heb nu stiekem veel spijt dat ik dat relatief weinig heb gedaan en hem vooral in de box of bedje liet slapen)

Hier ook herkenbaar. Ik was al heel onverwachts zwanger en toen kwam hij ook nog 7 weken te vroeg. Na 5 weken ziekenhuis en nog een spoedoperatie mochten we naar huis. Ik vond het heel moeilijk en verwaarloosde mezelf. Ik had dat moeder gevoel helemaal niet. Dit kwam zelfs pas na een half jaar. Bij mij heeft het allemaal best lang geduurd. En dat vooral omdat ik er niet over sprak en depressief werd. Door veel te praten eerlijk te zijn ging het beter. Ook moet je misschien minder hoge eisen stellen aan jezelf en af en toe n beetje me time. Ik ging ook minimaal 2 x naar bed als mn zoontje ging slapen zodat ik zelf aan mn rust kwam. Veel sterkte meis en het komt echt wel goed 😘

Hey, (Deels) herkenbaar. Ons zoontje kwam ook onverwacht te vroeg en de tijd in het ziekenhuis was alles behalve hoe ik het mij had voorgesteld. De bevalling ook trouwens. Voor mij was het heel moeilijk om in het ziekenhuis een roze wolk te hebben, ik vond het vooral moeilijk dat er te pas en te onpas mensen bij je kwamen en daardoor amper privacy had met mijn zoontje. Ik denk dat het er wel bij hoort en beter wordt (tenzij je het geloof ik na 6 of 8 weken nog zo voelt). Mijn tips: Gewoon huilen Erover praten Schrijven En wat ik ook had gelezen is de ervaring over bijvoorbeeld de geboorte met je kindje bespreken als het ware. Hoe was het voor jou, dit vertellen aan hem/haar (schijnt blijkbaar helpend te zijn) Mijn ervaring is echt dat het beter wordt! Je leert je kindje steeds beter kennen en raakt aan elkaar gewend. De emoties werden bij mij ook minder heftig naarmate de weken verstreken. Wij hebben ook nog samen ‘Handen aan de couveuse’ terug gekeken. Samen huilen en dankbaar zijn dat ons zoontje lekker thuis was bij ons 💕

Heel herkenbaar maar wees vooral eerlijk! Ons zoontje is 9 weken te vroeg geboren en hebben ruim 6 weken ziekenhuis gehad en dan kom je thuis.. ik geloof dat wij pas na 8 weken thuis beseften dat we er even uit moesten en even uit de zorg modus. De leuke dingen weer doen ook met hem en dat heeft ons heel erg geholpen. Maar ook eerlijk zijn. Het is allemaal anders gegaan dan je had gedacht/gehoopt en dat krijg je ook nooit meer terug. Je bent nooit onbezorgd ouder geweest en dat is heftig. Praat erover, schrijf erover maar zoek ook op tijd hulp als je het idee hebt dat je echt in een put zit waar je zelf niet uitkomt. En vraag vooral echt hulp aan familie, vrienden etc. Voor eten bijv of kleine uitjes. Probeer weer wat dingen ook voor jezelf te doen mogelijk met je kindje. En niemand heeft alleen maar een roze wolk.. vraag maar eens aan vriendinnen ❤️sterkte

Zo'n start hakt er echt in. Het heeft mij denk ik maanden gekost om een band op te bouwen met de kindjes. Na een keizersnede, zo'n 9 weken ziekenhuis én eerste kindjes voelde alles vooral uitzoeken, 'technisch' met sondevoeding e.d. en gezondheidsstress met ziekenhuisbezoeken. Laat staan dit alles met enorm slaapgebrek. De volhartige onbezorgde moedergevoelens hebben echt moeten groeien. De roze wolk ken ik niet.