Dag mama's,
Ons zoontje is nu ruim 3,5 week oud en we hebben een pittige start gehad in het ziekenhuis. Omdat hij te vroeg is geboren moesten we 11 dagen blijven en was het allemaal heel spannend.
Ik merkte dat ik de eerste dagen enorm op de automatische piloot leefde. Nu we al even thuis zijn, merk ik dat ik het mentaal steeds zwaarder vind.
De slapeloosheid.. het geleefd worden.
Ik mis die roze wolk? Ik vind het echt best wel zwaar en merk ik dat mij de hele dag door emotioneel voel. Ik vind het zo vervelend voor mijn vriend want die probeert mij gerust te stellen..
Eigenlijk moet ik regelmatig huilen en heb ik allerlei gevoelens..
Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Hoort dit erbij.. heeft het tijd nodig.. wie zal het zeggen.
Ik betrap mezelf er ook op dat ik regelmatig denk, wanneer wordt het beter? Als de nachten al wat beter zouden gaan zou het vast al zo veel schelen.
Soms mis ik m'n oude leven.. en ik schaam me rot als ik dit zeg. Maar zo voelt het wel.
Ik ben heel gelukkig dat hij er is.. maar tegelijkertijd vind ik het zelf zo moeilijk ineens..
Wat zijn jullie ervaringen hierin?
Heeft er iemand tips?
Liefs.. een onzekere.. vermoeide.. emotionele mama..