GEK worden

Hallo lieve Linda, Ik begrijp je en voel je heel goed! Het is misschien niet wat je hier verwacht, maar ik zal brutaal eerlijk zijn. Toen mijn zoontje in october gehaald moest worden, bleef ik ook met hem in de zkh. Iedereen zei dat ik naar huis toe moest want dan wordt het makkelijker. Ik heb ook 2 nachten thuis geslapen in 4 weken tijd, maar voor mij bracht het geen verlichting. Die enige wat ik kan zeggen dat het maar tijdelijk is. Het zal wel echt goed komen. Maar eerst moet je doorbijten. En je kunt het! Jij bent een moeder dus je hebt de grootste kracht van de wereld! You got this! En zodra jullie naar huis toe gaan, en je weer in je veilige cocoon bent zal je breken. En dat mag! Maar zorg ervoor dat je een vangnet hebt tegen die tijd. In de zkh kan je ook hulp vragen, daar heeft onze kinderarts een medisch psycholoog voor mij geregeld. En anders heb je zeker een maatschappelijke werker of pedagogisch medewerker beschikbaar. Het is niet niks ook al het lijkt nu heel normaal te zijn. Schroom niet om hulp te vragen! Veel sterkte! 🤗🤗🤗

Hoi hoi heel herkenbaar, ik lag in totaal 6 weken met m'n zoontje in het ziekenhuis. Wel noodgedwongen een aantal nachten in het Ronald MC Donalds huis moeten slapen, omdat m'n zoontje op de NICU lag en daarna nog het ziekenhuis uitgezet ivm corona. Ik werd ook dol van iedere 3 uur kolven, dag en nacht, heb in overleg met de verpleging na 2 weken één moment laten vallen in de nacht, waarop zij mijn zoontje sonde voeding gaven en ik door mocht slapen. De dagen noodgedwongen thuis vond ik verschrikkelijk, voelde me verscheurd maar het knuffelen met m'n kat, het slapen in m'n eigen bed en niemand die zei wat ik wel/ niet moest doen, bood mij wel wat rust. Heb je iemand waar je bv een paar uurtjes heen kan, even een bakkie doen ofzo? Mag je al naar buiten vh ziekenhuis met je tweeling? Dat luchtte mij destijds ook wel wat op, even een rondje wandelen.

Lang nicu is sowieso verschrikkelijk. Door corona mochten wij maar 2 x 4 uur per dag bij de kleintjes zijn. Dus ik was verplicht om naar huis te gaan daar te eten en te slapen. Ik vond dat onmenselijk, maar hield me enorm fit als nicu moeder. Ik sliep wel 6-8 uur. Kon strak kolfschema aanhouden etc. At op de normale tijden. Ik zei ook wel vaak dat dit het enige gunstige was aan de maatregelen van corona tijdens de nicu. De laatste twee weken mocht ik in ander ziekenhuis wel continu op een suite met ze verblijven. Die twee weken waren echt emotioneel zalig, maar fysiek echt zo slopend. Ik denk dat 1 nacht thuis slapen echt geen zoden aan de dijk zet. Zelf zou ik een keuze maken; gewoon door bikkelen of echt meerdere dagen thuis slapen tot je echt wat fitter voelt. Wat ons ook enorm hielp was dat onze familie zorgde dat er gezonde maaltijden thuis geprept waren. Zodat we onze nodige energie uit voeding konden halen zonder enige moeite in de keuken. En thuis lekkere koffie drinken. Je kan beste voor je kindjes zorgen als je goed voor jezelf zorgt.

Snap het! Ik heb (al was het maar kort bij ons) de periode in het ziekenhuis ook als heel stressvol ervaren. Gelukkig gaat het met de tweeling heel goed. Is er een beetje zicht op wanneer jullie naar huis kunnen of is dat nog te vroeg? Helaas niet echt tips, behalve je gevoel erover (blijven) uiten…?

Dank jullie voor de reacties, het doet me enigszins goed dat het een herkenbare situatie is (al gun ik het niemand) en ik dus niet gek ben. Het is even aftellen en geduld hebben! De maatschappelijk werkster vond ik eigenlijk alleen maar irritant (nog iemand die de hele tijd de kamer binnenkomt) dus ik denk dat als we eenmaal thuis zijn dat ik dan eens kijk of er wat hulp beschikbaar is.

Ik snap je heel goed ik heb er een week gelegen en had dat gevoel al. Al was ik mega dankbaar hoor maar je mist toch je privacy.. hoe lang denk je er ongeveer nog te moeten blijven? Misschien fijn als je wat af kan gaan tellen. Of proberen in een leuke serie of boek te komen zodat je even in je eigen bubbeltje kan gaan zitten? En iemand even een goede koffie voor je laten halen haha daar knap je misschien ook kort van op 😄

Ja zo logisch. Het is ook zo pittig! Fijn dat het goed met ze gaat. Nu mama nog 🤗. Heel herkenbaar. Wij hebben 9 weken ziekenhuis gehad. Ik had achteraf veel vaker naar huis moeten gaan en gewoon een keer moeten afspreken met een vriendin ofzo. Maar dat kon ik toen niet. Dat is wel een tipje, al snap ik als je het ook niet kunt 😅

Bijna 10 welen ziekenhuis gehad maar ben altijd thuis wezen slapen. Daardoor mentaal en fysiek ‘sterker’ voor als de kleine thuis zou komen

Volgende week wordt er gekeken naar eventueel ontslag en wanneer. Laatste loodjes dus! Al zit ik momenteel alsnog gedwongen thuis met een borstontsteking 🥲