Hoe voorbereiden op komst prematuur en dysmatuur kindje?

Gefeliciteerd met je zwangerschap en wat een heftige periode zo voor jullie! Wil je bv gaan geven en weet je wellicht al of het een keizersnede wordt? Mij hielp het om hier wat over te lezen en niet helemaal bleu te zijn. Ook hulp van vrienden en familie inschakelen voor bijvoorbeeld eten oid. Dat is echt het laatste waar je aan wilt denken straks. Het is voor iedereen anders maar mij hielp: - vertrouw op de kracht van je kindje en de kundigheid van de artsen; - laat je emoties toe, niks is gek; - vraag hulp, zoveel je kan; - praat met andere ouders die hetzelfde meemaken; - probeer te accepteren dat je eigen omgeving het vaak niet begrijpt, al doen ze nog zo hun best; - weet dat je nu al een goede mama bent, je je best doet en meer kun je niet doen ❤️ Sterkte lieve mama ♥️

Oja, en nog iets tov de artsen. Ze zijn vaak geweldig, maar jij bent de mama, jij weet wat het beste is voor je kind en jij weet wat hij nodig heeft. Bemoei je met de beslissingen van de artsen, laat je stem horen. Voelt het niet goed? Niet doen. Zegt je onderbuik iets, luister er naar. Voel je helemaal niks? Ook helemaal oke. ❤️

Dankjewel voor je bericht! Ja ik wil heel graag bv geven. Maandag ga ik vragen of ik al kan beginnen met colostrum op te vangen. Had gelezen dat door manuele stimulatie er toch niet veel hormoon vrijkomt. Het wordt onder de 1.5kg sowieso een keizersnede dus daar ga ik nu idd van uit. En dat wil zeggen dat ik pas 6u later kan beginnen kolven en ik wil ons meisje eerder al wat kunnen geven omdat er die eerste dagen misschien niet veel uit gaat komen. Bedankt voor je tips, heb gelukkig veel aan mijn moeder, ik ben zelf met 35w geboren.

Heftig zeg. Mijn zoon was prematuur maar niet dysmatuur dus dat was allicht wat anders. Ik vond die weken in het ziekenhuis heel heftig en naar, vooral om m’n kindje dan niet bij me te kunnen hebben. Maar ik weet niet goed hoe je je daar op kunt voorbereiden… heb je in het ziekenhuis waar je gaat bevallen van die suites waar je samen op een kamer kunt met je kindje? Denk dat dat al zou schelen. Verder viel mij heel erg tegen het gebrek aan autonomie; om de haverklap komt er iemand je kamer binnen, is het niet de verpleging of arts dan is het wel de schoonmaak of voeding. Probeer goed je eigen grenzen te bewaken en bijv echt rustmomenten af te spreken waarin niemand je kamer op komt zodat je even tot jezelf kunt komen. Verder: bedenk wat je graag drinkt of eet en zorg tegen die tijd dat dat er is, bij mij bijvoorbeeld Spa rood, hadden ze niet standaard maar kon gelukkig geregeld worden en zeker met borstvoeding is veel drinken heel belangrijk. Praktische tip: zodra je kindje rompers aan kan zijn overslagrompers echt top, die hoeven jet over het hoofd. Ik had achteraf heel graag wol of wolzijde aangeschaft willen hebben als ik had geweten van tevoren hoe ontzettend fijn dat is. En inderdaad, het is heel lastig dat je omgeving z’n best doet, maar er toch niks van begrijpt. Ik heb echt moeite gehad met mijn ouders en schoonouders “vergeven” in hun opmerkingen dat dit toch niet is zoals ze het zich hadden voorgesteld en dat ze zich geen opa/oma voelden (no shit Sherlock, hoe denk je dat het voor ons als ouders is?). Of dat ze zo bleven aandringen dat we elke dag een cadeautje moesten uitpakken ook al had ik nergens energie voor, een zwaar herstel en veel zorgen. Achteraf snap ik dat beter maar op dat moment gaf het veel verdriet. Probeer te accepteren dat dit voor iedereen een moeilijke situatie is en dat iedereen idd de beste intenties heeft. Ik heb achteraf spijt dat ik relatief weinig gebuideld heb (ik vind dat niet mijn schuld maar die van het ziekenhuis, maar had echt wel meer op mijn strepen kunnen staan). En dat mijn kindje zo weinig mocht proberen te drinken bij mij. Achteraf had ik zelf daar wel meer op aangedrongen. Veel sterkte, alles komt goed, maar nu een lange adem hebben. Geniet ervan dat je kleintje nog even in je buik zit 💜💜 en straks een vechtertje in je armen ❤️

Hi! Wat een spannende tijd… Onze zoon is onverwacht met 28 weken geboren, we hebben het volledig over ons heen laten komen maar dingen die wel echt gewerkt hebben: - geef meteen aan dat je zelf updates stuurt wanneer jij er aan toe bent en hoe lief ook bedoeld al die appjes wordt je gek van. Of stuur het zelf naar 1 iemand en geef die persoon de verantwoordelijkheid het te verspreiden. - geef meteen aan dat je laat weten wanneer bezoek wel of niet welkom is. Wij hebben alleen de opa’s en oma’s langs laten komen op de NICU en MC. De rest pas wanneer hij thuis is. - laat je verwennen… en ben niet bang om hulp te vragen. Onze was werd 2 maanden lang gedaan door m’n moeder, voor haar kleine moeite, voor ons groot verschil. Er wordt vaak extra gekookt wat wij weer kunnen opwarmen in het ziekenhuis (ziekenhuis voedsel is niet te eten 2 maanden lang), ons huis wordt elke week beetje afgestoft zodat als er thuis komen het geen enorme bende is, etc. - overslag rompers!! - broekjes zonder voetjes ivm saturatie meter!! - buidel veel, ja het is zwaar (zeker na keizersnede) maar het is het enige (en kolven dan) wat je op dat moment voor je kind kan doen. En ze hebben er echt baad bij! - pak je rust! Rooming in is allemaal leuk en aardig, maar totdat je kindje zelf gaat drinken hoef je echt niet elk sonde moment erbij te zijn. Wij hebben eerste maand in het Ronald McDonald gezeten, erg fijn, je bent dichtbij maar kan toch de nachten (op kolven na) doorslapen. Nu wel in een suite omdat hij bv op verzoek krijgt, spaar de energie want die ga je nog nodig hebben op momenten dat hij jou nabijheid nodig heeft voor de voeding. Succes, en mss nog wel het belangrijkste, geniet!

Jeetje, wat heftig! Ik weet niet hoe je je op zoiets kunt voorbereiden. Wat er bij mij ‘mis’ ging toen de kleine op de neonatologie moest liggen was dat ik me heeeeeel schuldig voelde als ik even niet bij hem was en daardoor ook totaal m’n eigen grenzen over ging en mezelf echt laagste prioriteit maakte. Het klinkt cliché maar advies zou dus zijn om echt goed voor jezelf te blijven zorgen ook. Kindje is sowieso in goede handen bij de verpleging, dat zijn echt wel hele lieve en vaardige mensen. Jij bent een ander verhaal, dat moet je meer zelf aangeven. En daarnaast zoals al eerder aangegeven, praat, vraag hulp, zoek anderen op en wees niet te streng voor jezelf als het op emoties aankomt. Die gaan er komen en mogen er zijn. Heel veel sterkte toegewenst!

Ben het eens met wat er hierboven gezegd wordt, je vergeet in die hectische tijd voor jezelf te zorgen. (Althans, dat had ik heel erg) door het schuldgevoel cijferde ik mezelf helemaal weg en alles draait om je kindje. Hier heb ik maanden later last van gekregen omdat ik mezelf echt wel verwaarloosd had. Dus zorg voor veel goede voeding en indien mogelijk voldoende rust. Dat scheelt zoveel.

Dankjewel allemaal. Ik ben sinds gisteren opgenomen in het ziekenhuis. Ze proberen nog even met medicatie mijn bloeddruk onder controle te krijgen. Maar de bevalling komt op deze manier wel spoedig dichterbij. Ik krijg hier nog een rondleiding en uitleg over geboorte bij 32 en 33w. Maar jeetje, zo had ik het me niet voorgesteld.

Onze meid is in april met 32w geboren, ze woog 1k900 en deed het eigenlijk super goed. Na 5 weekjes mocht ze mee naar huis. Grootste tip, volg je gevoel en voel je nooit teveel. Het ZH zal je tweede thuis worden en ga dan ook wanneer en hoeveel je wil. Ook als je midden in de nacht even treurt, aarzel niet om te bellen en knuffel heeeeeel veel! Klein knuffeltje en eigen tetra doek voor in de couveuse maakt het voor de mama wat aangenamer en voelt meer als “thuis”. Rompertjes etc kun je nog mee wachten, die kunnen ze pas later aan als ze goed temperatuur kunnen bewaren en dan weet je ook welke maat je effectief nodig hebt. Aangezien je veel tijd zult spenderen in het ZH, aanvaard alle hulp. Als je thuiskomt heb je geen zin meer om nog eens de was en plas te doen. Focus je niet te veel op alarmpjes, alle babytjes (ook niet te vroeg geboren) zouden deze kunnen doen moesten ze gemonitord worden! De alarmpjes hebben er bij mij voor gezorgd dat ik mn kleine meid niet meer durfde flesje geven.. was mentaal heel zwaar! Voor de rest wens ik jou en je kleintje heel veel succes. Die kleintjes zijn super sterk en dapper 💪🏻🚼💛

Onze meid in haar gezellig couveusje 🫶🏼😍 aangenamer om naar te kijken en haar eigen spulletjes rondom haar te zien

We krijgen hier in het ziekenhuis geurdoekjes om uit te wisselen. De tetradoeken en knuffeltjes had ik net in de was gedaan de dag van opname. Morgen zijn we 33 weken, voorlopig ziet het ernaar uit dat we dat halen. Dan weer een echo om de bloedtoevoer te bekijken. We weten wel al met zekerheid dat ze sowieso met 34 weken gehaald wordt.

Spannend! 🍀💗 klein dapper meisje zal dit goed doen en de mama moet er in geloven!

Jeetje, herkenbare situatie helaas. Mijn dochter is uiteindelijk geboren dmv keizersnede toen ze 33 weken was. Ik had hellp dus het ging heel snel voor mij. Ik lees al veel dingen waar ik me alleen bij kan aansluiten. Het buidelen heb ik elke dag gedaan en ik zou je adviseren om dat ook elke dag te doen. Los van de hechting etc, is dit een ontzettend fijn moment die je samen met je kindje deelt. Zodra je thuis komt, ga je toch weer mee met de dagelijkse sleur en neem je hier misschien wel minder tijd voor. Ik ben heel dankbaar dat ik deze tijd in het ziekenhuis hiervoor heb genomen. Let goed op jezelf. Zoals al werd gezegd, in het ziekenhuis word je enorm geleefd en bestaat de kans dat je sneller over je eigen grenzen gaat. Jij bent net zo belangrijk als jouw baby, alleen moet je daar soms meer voor uit komen. En als je op een couveusesuite verblijft, maak het een beetje een thuis. Neem wat dingen van thuis mee waar je je goed bij voelt. Ook goed als je soms even van de kamer afgaat om in een andere setting te komen. Ik werd na een tijdje knettergek van die kleine ruimte en dan was een kleine wandeling wel fijn. Al was het maar even naar de ingang lopen van het geboortecentrum. Durf te vertrouwen op jezelf, jullie kindje en de artsen! Succes met alles wat gaat komen.

Wat ontzettend spannend voor jullie!! Hopelijk zit jullie kleine meisje nog veilig in je buik. Ik weet niet hoe je je precies kunt voorbereiden, maar denk dat je dat onbewust nu al doet. Mijn zoontje is met 33+6 geboren. Hoewel het die dag toch ineens wel heel snel ging, was het niet perse een verrassing. Was met 29 weken al opgenomen geweest vanwege dreigende vroeggeboorte. Na 2 weken weer naar huis, maar wel met een grote kans op vroeggeboorte. Wij waren dus "blij" dat hij nog 5 weken is blijven zitten. Het was alsnog erg zwaar, maar alleen al dat je het van tevoren weet hielp wel. Bij ons was de verpleging echt superlief. Ik vond het wel lastig om m'n rol in te nemen als mama. Het is mijn kind, maar in het begin had hij veel zorg nodig en weten zij wat goed voor hem is. Moet je overleggen wanneer je kunt buidelen met je eigen kind, dat soort dingen. Maar daar groei je ook wel in. Ik had ook een keizersnede en het herstel viel me erg zwaar. Dat was bij mijn eerste wel wat anders. Maar je hebt zoveel minder tijd om te rusten, dus het herstel duurde ook echt lang bij mij. Zoals eerder ook is gezegd, vraag hulp. Wij hadden een schoonmaakster en regelmatig werd eten gebracht door vrienden. En praat veel met elkaar. Het is allemaal niet niks. Heel veel sterkte!!

Alle voorbereidingen worden hier getroffen, gisteren een gipsbuik gemaakt. Morgen nog een lastminute fotoshoot. Rond 19u gaan ze dan een ballonnetje plaatsen en de volgende ochtend mijn vliezen breken. Ik dien de hele nacht aan de monitor te hangen zodat ze kunnen ingrijpen wanneer nodig. Onze pruts wordt nu geschat op 1.5kg. Ik vind het nog steeds heel onwerkelijk en laat het maar over me komen maar de emoties beginnen op te laaien. Nog even genieten van de stampjes in mijn buik, van haar heel dicht bij me te hebben eer ik afscheid neem van deze zwangerschap en haar straks in het ziekenhuis moet laten.

Heel veel succes en sterkte!!

Heel veel succes en sterkte de komende tijd!!😘

Heel veel sterkte de komende tijd! En probeer ook te genieten waar mogelijk. Dat zit hem vaak in de kleine dingen.

Volg je moedergevoel: deze klopt altijd!! (Ik ben bevallen van een tweeling met 30+4. Waarvan er nu 1 weer op de NICU ligt met een verkoudheidsvirus na 6 weken)

Onze pruts is vandaag geboren! 1525 gram en 43cm pure liefde en dapperheid. Ze doet het zo goed! 🥰 We moeten beiden even op krachten komen eer we van elkaar kunnen genieten.