Hoe voorbereiden op prematuur?

Hi 😊 ik persoonlijk denk dat je je er niet echt op kunt voorbereiden.. Mijn dochter is geboren in week 35 en moest alsnog 3 weken in het ziekenhuis verblijven terwijl ik op internet vaak positieve berichten las dat mensen al vrij snel naar huis mochten. Elk kindje reageert anders, het is dus even afwachten hoe ze het gaan doen. 🍀🍀

Hoi hoi! Als eerst gefeliciteerd met je zwangerschap🤗🤗 Bij mij zat er ook een kans in dat ons kleine te vroeg geboren zou worden en wat bleek, ze kwam idd eerder. Ik heb me toen per week voorbereid. Ik ging verhalen lezen van wat als ze nu komt en zoveel weegt, wat kan ik dan verwachten. Zo bereidde ik me iedere week weer voor op een bevalling. Ik ging heel veel onderwerpen langs. Ik wist daardoor een beetje wat ik kon verwachten... dacht ik! Eenmaal dat mn vliezen spontaan braken kon ik me zelf gerust stellen met ze kan komen, we zitten al richting week 35 en ze was een flinke meid maar verder had ik niks aan de gelezen informatie. Alle kinderen zijn nou eenmaal anders. Die van ons woog bv. Bijna 2500gram en we mochten naar 10dagen naar huis terwijl de ander kindjes zwaarder nog weken moest blijven. Je wordt zo goed begeleid in het ziekenhuis (mijn ervaring) dat als je vragen hebt je ze daar kan stellen. Het is misschien handig om je praktisch voor te bereiden bv. Kleinere kleertjes, verkleiner in je maxicosi.. ik vond een badmatras heel veel met zn kleine maar ook dit soort dingen komen van zelf. De kans zit er in dat je in het ziekenhuis moet blijven en vanuit daar, de rust kan je van elf alles regelen als je hoofd er naar staat. Heel veel succes met je zwangerschap! 🥰🥰

Gefeliciteerd, voorbereiden voor nicu kan je eigenlijk nooit. Je weet niet hoe de start van jou en je kindjes kan zijn. Enige wat je kan voorbereiden is dat bepaalde dingen klaar zijn zoals hun plekje als ze thuis komen. Waar ik heel blij mee was is dat familie iets wilde doen. Dus er was iemand die tijdens de nicuperiode van 3 maanden voor ons gezonde maaltijden maakten zodat we alleen hoefden op te warmen bij thuiskomst. En er werd af en toe voor ons de was, boodschappen en schoonmaak gedaan. Mocht je borstvoeding willen geven is het fijn om tijdens zwangerschap bij een lactatiekunde langs te gaan omdat kindjes met 36 weken vaak te zwak zijn aan de borst en je in het begin moet bijvoeden met kunstvoeding of kolven. Succes doe rustig aan, luister naar je lichaam en geniet zoveel mogelijk van de zwangerschap.

Wat leuk een tweeling! Gefeliciteerd! Ik denk dat het inderdaad lastig is om je hierop voor te bereiden. Ieder kindje ontwikkelt zich anders en het maakt nogal uit of er sprake is van een goed gewicht of ondergewicht, complicaties als een infectie of hartproblemen oid of helemaal geen extra comlicaties. Ons zoontje is plots met 33+1 geboren, wij wisten dus helemaal niets nog! Maar ook dat is goed gekomen omdat ze in het ziekenhuis zoveel begeleiding geven. Mijn beste tip: stel je vragen! Wij waren in het begin heel afwachtend en lieten de verpleging alles doen eigenlijk omdat we dachten dat wij dat niet mochten/konden. Maar toen hij van de NICU af mocht konden wij juist heel veel doen. Zelf uit bed halen, buidelen, luier verschonen en in bad doen zelfs. Het is dat de verpleging steeds vroeg of we dat wilden doen, anders had ik er nooit om gevraagd. Als t echt niet kan, zeggen ze dat wel. En ook aan de kinderarts goed doorvragen wat alles betekent. Ik ging later vaak nog googlen omdat ik nog vragen had. Maar zoals we allemaal weten kom je dan ook nare verhalen tegen. Niet echt wat je wil lezen op zo'n moment. Op de website van Kleine Kanjers kun je wel goede informatie vinden.

Oh misschien goed om erbij te vermelden dat onze zoon van de NICU high care naar mid care ging. Hij lag dus nog steeds in het ziekenhuis

Het 'handboek vroeggeboorte' bevat veel informatie over wat je kunt verwachten etc. Te koop op bol.com. Ik wou dat ik het eerder had ontdekt.

Mijn zoontje werd plotseling met 33+5 weken geboren. Helaas was ik er op geen enkele manier klaar voor. Er zijn al mooie tips gegeven, maar ik zou voornamelijk als tip geven: zorg dat alles klaar is om de kleintjes thuis te verwelkomen, stichting early birds maakt foto's van prematuren (hangt er wel vanaf hoe lang ze in het ziekenhuis liggen. Mijn zoontje kwam er niet voor in aanmerking), praat over je emoties etc. er komt veel op je af en dat kan veel met je doen. Het heeft bij mij behoorlijk veel gedaan. Ik ben er nog steeds kapot van, al hoeft het voor jou niet hetzelfde te voelen. Ik wens je super veel succes de komende tijd! En vergeet niet veel foto's te maken en te genieten.

Ik haalde veel troost uit het Kleine Kanjers invul boek. Lieten de verpleegkundigen er ook in schrijven, leuke herinnering voor later. Verder hadden wij helemaal geen maat 44 kleertjes dus die moesten halsoverkop gehaald worden. Dat zou ik dus ook alvast doen. En verder niet vergeten te genieten ondanks dat het misschien anders loopt dan je gehoopt had.

Bij mij braken 's nachts bij 33.4 wk de vliezen. Die middag kreeg ik rondleiding op de couveuseafdeling. Dat vond ik achteraf heel prettig. Ze gaf uitleg op precies dezelfde plek waar ze vier dagen later lagen. Dingen willen weten verder, nee, eigenlijk niet. Het komt wel op je af. Ik was wel blij met mijn pakketje in mt 44. Hebben ze 6 wk gedragen.

Veel foto's en filmpjes maken. Alles wat gewoon lijkt als je er middenin zit, is achteraf bijzonder!

Dank jullie wel voor alle felicitaties en tips! Pakjes in maat 44 hebben we inderdaad voldoende liggen al en thuis zal alles voor de komst voor de kleintjes op tijd af zijn. Inderdaad fijn als familie en vrienden in zo’n periode kunnen ondersteunen door bijvoorbeeld maaltijden klaar te maken die enkel nog opgewarmd moeten worden. Het boek over vroeggeboorte kende ik nog niet, lijkt me heel interessant! Ik ben vooral ook erg nieuwsgierig naar wat de termijn voor de ontwikkeling van onze kindjes zal betekenen (deels pedagogische achtergrond), dus misschien dat ik aan dat boek wat kan hebben. De tips om toch te genieten en vooral ook foto’s te maken is voor mij ook heel waardevol, dit zou ik gerust vergeten in een hectische periode. Vanuit mijn werk heb ik ooit een gezin met een premature tweeling mogen ondersteunen en van deze moeder kan ik mij herinneren dat zij geleerd had vanuit het ziekenhuis dat ze alles dat zij deed met haar kinderen, op een rustiger tempo moest doen en moest benoemen (nog meer dan “normaal”) wat zij deed. Ik meen me te herinneren dat dit in verband met de prikkelverwerking was. Hebben jullie hier ervaringen in?

Veel prematuren hebben last van prikkelverwerking. Het is vooral een kwestie van kijken naar je kind en je omgeving er op aanpassen. Mijn tweeling is onvoorbereid met 26+3 geboren. Wij hebben altijd gewerkt met een kei strak schema. In het begin deden we aan ‘minimal care’. Daarbij verzorgden we alleen waar nodig was, omdat dit soms erg intensief voor ze was. Boxpakjes en rompers met drukknoopjes zodat het niet over het hoofdje moest. Alleen schone kleertjes en luier als het echt moest. 1 keer in de week in bad. Maar volgens mij is dit ook beter voor een a terme baby voor prikkelverwerking. Mijn ene dochter kan alleen in haar bed in slaap vallen. Bij ons krijgt ze te veel prikkels en blijft ze wakker. Daar kwamen we vrij snel achter en hebben gecontroleerd huilen in bed toegepast. Sinds dien slaapt ze goed, daarvoor probeerden we haar bij ons in slaap te krijgen. Dat resulteerde in savonds 3 uur aan een stuk door huilen. Dus vond 5 minuten per slaapje betere afweging. Andere dochter kon soms overactief worden van veel nieuwe prikkels. We voeden ze redelijk volgens montessori op. Dus geen tv, veel zelfstandig leren ontdekken met veel texturen en geluiden. Dit zorgt dat ze makkelijker vreemde prikkels kunnen verwerken. Ze gaan om de dag naar de opvang zodat te kunnen herladen. Nu zijn ze 16 maanden. Gecorrigeerd 13. En op dit moment heb ik het idee dat ze goed om kunnen gaan met prikkels. Mijn ene dochter is wel wat ‘banger’ aangelegd. Maar we hebben hele makkelijke kindjes die heel graag spelen, goed slapen en willen ontdekken. We hebben een fysio aan huis die veel prematuren heeft begeleid. Zij ziet op dit moment geen gedragsproblemen waar we op in moeten spelen. Ze zijn wat trager in grove motoriek, maar dat is vrij normaal voor dit soort prematuurtjes. Wat ik als tweelingmama wel als tip heb is maak het je zo makkelijk mogelijk. Wij hebben bijvoorbeeld ondanks prematuriteit voor rapley methode gekozen bijvoorbeeld. Dat gaf ons heel veel rust. Ervaarde extreem veel stress met twee lepelen. Waarbij de een niet wilde en het voor de ander niet snel genoeg kon. En ik dan pas zelf avond kon eten nadat ze op bed lagen. Daarnaast heeft het veel voordelen voor fijne motoriek en spraakontwikkeling.

Wat ontzettend leuk een tweeling en wat goed dat je alvast je probeert vor te bereiden. Onze zoon is met 31+3 geboren, wat uiteraard echt veel te vroeg is en ik was er totaal niet op voorbereid omdat het een “normale” probleemloze zwangerschap was. Alles bijhouden in een boekje vond ik heel fijn, veel foto’s maken en vooral veel met elkaar erover praten. Want je kunt je er niet op voorbereiden hoe heftig het is. Bedenk goed elke keer welke zorg jij wilt geven en vraag daar idd om, want anders kom je snel soort van op bezoek bij je eigen kind. Het ziekenhuis begeleid je hier als het goed is heel goed in, maar weet dat je meer mag dan je denkt. En vergeet vooral tussen alles door niet ook te genieten 🥰 En natuurlijk te huilen om alles wat anders is dan je van tevoren had bedacht maar weet dat alles mag ❤️

Vergeet ook jezelf niet in de voorbereiding, je mag echt even tijd voor jezelf nemen. Dit deed ik bij onze oudste helemaal niet. Veel praktische dingen zijn al benoemd, wij hebben veel gehad aan de autostoel tip. De 1 is fijner voor kleine baby’s dan andere. Voor onze jongste (34+6) hebben we op advies de cybex aton M i-Size. Dit kuipje heeft een meer liggende houding, erg prettig. Onze oudste (geboren 35+1) hadden we in een maxi Cosi (hoofdje lag altijd een beetje naar voren/kin richting borst), achteraf hadden we toen de stap ook moeten maken maar de cybex. Wollen kleertjes voor de eerste periode (na de couveuse), dit helpt echt bij warmte regulatie. Zo lang onze dochter aan de monitor lag droeg ze alleen een luier, daarna een romper en pas na de couveuse periode kreeg ze kleertjes aan. Wel nog maat 44. - wat helpt je te ontspannen (muziek, spelletje, boek, series) en neem ook tijd voor jezelf - maak foto’s van alles, ook van bijvoorbeeld de metingen op het bord, hoeveel voedingen ze krijgen of schrijf deze dingen op. Het is gek hoe snel alles weer verwaterd. - wil je ondanks vroeggeboorte toch proberen om moedermelk te geven, stel je dan in op veel kolven en verwacht niet dat je direct melk hebt. Bij mij kwamen de eerste druppeltjes pas na dagen. Foto’s van je baby’tjes kijken en aan hun geur ruiken helpt bij het kolven. - het is fijn om doekjes bij je te dragen en dan de doekjes met jouw geur in de couveuse te leggen. - ik vond het fijn om onze eigen spullen te gebruiken waar dat kon. Bij buidelmomenten eigen omslagdoek/wollen dekentje - ga af en toe ook even naar buiten, heerlijk die frisse lucht. Ik vond het in het begin gek om dit te doen. - maak ook eens filmpjes van bijvoorbeeld de geluidjes of hoe ontspannen ze worden als ze bij je liggen. Bij een tweeling is het misschien ook heel leuk om de reactie op elkaar te filmen. En inderdaad, leef ook in het moment en het is oké als het anders gaan dan in je hoofd of voorbereiding het geval was. Fijne zwangerschap gewenst!

Oh een tip wat betreft het kolven: ik kolfde vaak ook naast m'n zoontje en andere moeders deden dit ook. Als ik hem kon zien/ruiken ging het kolven beter. Op een gegeven moment kon ik zelfs kolven als ik hem bij me had liggen (hahah was wel ff geknunstel hoor). Maar werkte goed.

Kolven na huid op huid contact werkte bij mij inderdaad ook het best. Soms inderdaad als ze bij me lag, maar dat vond ik zo’n gedoe 😅 Alhoewel de verpleging graag hielp bij het in gekke bochten wringen en afkoppelen 😊 Ik had het geluk om in Rijnstate te bevallen, daar lig je altijd bij je kindje op de kamer (zijn alleen nog maar 1 persoonskamers).

Ik ben een maand geleden mama geworden van een prematuur tweeling met 34+2 door complicaties (m.n. zwangerschapsvergiftiging en een vasa previa van baby 2 dus een hoog risico bevalling). Voorbereiden kan bijna niet, ik denk dat het meeste genoemd is. Wij zijn ondertussen al 18 dagen thuis omdat onze meisjes het super goed deden (slechts 1 dag couveuse en 4 dagen monitoring) en enkel moesten leren drinken. Desalniettemin kan de tijd in het ziekenhuis écht heftig zijn. Denk daarbij dus ook goed aan jezelf. Bij mij is preventief een psycholoog meermaals langs geweest, check wat de mogelijkheden bij jou zijn! Wat betreft de tweeling lopen we bij een speciale poli. In plaats van enkel via het consultatiebureau zoals normale baby’s gaan we de ene x naar het cb, en de andere x naar het ziekenhuis. Daarbij is de fysio, kinderarts, kinderverpleegkundige en nog iemand betrokken. Vooralsnog heb ik niet het idee dat onze meisjes speciale zorg nodig hebben of prikkels anders verwerken en zijn het rustige baby’s die vooralsnog zich volgens het boekje ontwikkelen.

Dank jullie wel voor alle tips en ervaringen! Heel waardevol om te lezen, ik ga er zeker iets aan hebben 😊

Hi, ik ben tante van een prematuur kindje. Zelf dus geen ervaring, maar ik heb het wel van dichtbij gezien bij mijn zusje. Je kunt je er inderdaad nooit echt op voorbereiden denk ik, maar misschien vind je het wel leuk om ervaringsverhalen te lezen van andere ouders. Hier vind je er een aantal: https://www.neokleertjes.nl/ervaringsverhalen/ Misschien heb je er iets aan. Het is overigens ook een leuk website voor prematuur kleding. Daar kocht ik het eerste cadeautje voor mijn nichtje!

Het meeste is al wel genoemd. Waar je nog rekening mee kunt houden is dat als je met je kindjes uit het ziekenhuis komt ze zich op een ander tempo ontwikkelen en je misschien wat meer moet vergeleken met een a terme geboren baby. Denk bijvoorbeeld aan rs vaccinatie en een half jaar ijzerdrankje geven en regelmatig controles in het ziekenhuis. Maar ook dat prematuren vaak minder goed tegen prikkels kunnen en bepaalde geluiden maken. Zeker voor buitenstaanders is dit soms moeilijk te begrijpen. Zij denken vaak dat zodra je uit het ziekenhuis komt alles normaal is maar dat is het eerste (en soms) tweede jaar vaak niet zo.