Aftakelen, afzien en aftellen..

Allereerste veel sterkte gewenst, het is absoluut verschrikkelijk om je baby en alle dromen rond hem te verliezen. Ik herken het helemaal, ik ben mijn dochtertje op 36,5 weken onverwachts verloren tijdens een normale bevalling. 6 maanden erna was ik terug zwanger. Rosalie* is van 16/9/20 en Oscar van 25/11/21. Ik had onnoemelijk veel angsten, ook omdat ik sinds Rosalie veel lotgenotencontacten had, en dus wist wat er nog allemaal kon mislopen. Miskraam, vroeggeboorte, trombose, zwangerschapsvergiftiging, geen kloppend hartje meer; ik had er allemaal schrik voor. Mij hielp het om echt dag per dag te leven. Ik maakte een kalender, en altijd als ik ging slapen vinkte ik de dagen af: 30.1, 30.2, 30.3 etc etc. Mijn kalender ging tot 40w, maar het laatste kruisje was op 38.2. Elke dag afvinken bracht mij een soort van rust. Ook probeerde ik te denken: al mijn vriendinnen, collega’s, familie; ze zijn allemaal veilig geboren. Net zoals ik. Dus mijn baby zal ook veilig worden geboren. Wat jij en ik hebben meegemaakt is verschrikkelijk, en we stonden aan de slechte kant vd statistieken. Maar lieve mama, probeer ook te geloven dat je nu ECHT aan de goede kant van de statistieken staat. In een druk ziekenhuis worden elke dag 10-20 baby’s geboren! Dat is iets alledaags voor een gynaecoloog, omdat het vanzelfsprekend is. Dit gaat voor jou en je baby ook zo zijn. Tel dankbaar elke dag af, praat jezelf moed in, lees een boek (altijd een kind tekort is een goeie!). Laat een vriendin op bezoek komen. Bekijk foto’s terug van toen je 6 a 7w zwanger was; dat lijkt nog zo kort geleden, en zie waar je nu staat! Je hebt het zo goed gedaan en bent er BIJNA! Dikke knuffel!!🧡

Ben helemaal stil van je verhaal en je mooie en lieve woorden. Wat vreselijk dat jullie dochter tijdens de bevalling is overleden, wat een onvoorstelbaar trauma moet dat zijn. En wat een verdriet dat jullie haar moeten missen. Heel veel sterkte. Enorm bedankt voor je reactie en je troostende woorden ❤️