Bevallen van stilgeboren dochtertje

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met dit onmenselijke verlies. Afgelopen augustus ben ik met 33 weken totaal onverwacht bevallen van ons tweede kindje, een dochter. Deze bevalling heeft zij niet overleefd. Ik kan je alleen vertellen dat ik, nu 3 maanden later, nog steeds verlof heb, maar ook al snel het gevoel had dat ik door wilde. Mijn omgeving en werkgever hebben me daar een beetje in geremd. Ik sta voor de klas, dus kan niet zomaar weg als het niet gaat. Afgelopen week pas voor het eerst weer een uurtje in de klas geweest en het valt me ontzettend zwaar. Woensdag ben ik even geweest en sindsdien ben ik helemaal ingestort. Wat ik eigenlijk wil zeggen, neem je tijd en onderschat het niet. Maar doe wat voor jou goed voelt. Voor iedereen is dit anders.

Mijn dochter is geboren met 26+1.. ze heeft 8 dagen geleefd.. ik kreeg toen te horen dat ik recht had op normaal 16 weken zwangerschapsverlof.. Heb gelijk mn baas bericht gedaan dat ik dit niet wou.. Ik heb geen newborn om voor te zorgen etc.. Ben op therapeutische basis weer aan de slag gegaan.. Dit deed me goed.. Mijn officiële verlof is deze week afgelopen.. Doe vooral wat goed voor jezelf voelt... wat anderen zeggen of vinden moet je aan de kant zetten.. Doe wat goed voelt.. Het wordt beter ❤️❤️❤️❤️

Ik ben 16 augustus bevallen na een zwangerschapsafbraak bij 23 weken zwangerschap. Na 4 weken ben ik een ochtend naar werk gegaan en ben dit gaan opbouwen naar steeds wat meer. Nu werk ik soms 4 en soms 3 dagen van ongeveer 7 uur. Gelukkig is mijn werk ook wel echt flexibel hier in, ik hoop voor je dat jou werkgever hier ook flexibel in is en dat je gewoon de tijd kan nemen die voor jou nodig is❤️ heel veel sterkte en luister vooral goed naar jezelf

Allereerst heel veel sterkte !❤️ ik ben bevallen met 40 weken zwangerschap op 04/07/2020, een dochtertje. Helaas was haar hartje al gestopt met kloppen.. ik was 18 en was gelijk begonnen met school 1/2 maanden later omdat ik zelf dacht dat ik beter afleiding kon hebben natuurlijk niet de beste keuze geweest, doordat ik er niet over rouwde en van me weg duwde kwam ik daardoor in een depressie terecht, dus het is echt echt nodig om er over te rouwen een plekje te kunnen geven en alles met de tijd. Niet overhaasten niks van je afduwen, wees verdrietig ga huilen schreeuw het uit maar rouw erom en geef het een plekje.. ze zal altijd bij je zijn je hebt nu een prachtige ster in de lucht die iedere nacht naar je kijkt. Nogmaals heel veel sterkte en aub ga niet werken alleen om afleiding te zoeken. Rouw erom en geef het een plekje 💕👼🏻

Afgelopen mei ben ik na een zwangerschapsduur van 21 weken bevallen van ons zoontje (1e kindje) Dit als gevolg van een loslatende placenta. Ik zat al sinds maart in de ziektewet wegens bloedverlies. Ook liep ik al bij de gynaecoloog vanwege een uterus bicornis (dubbele baarmoeder). Ik ga pas vanaf deze maand weer een beetje opbouwen qua werk met als doel om in maart weer volledig aan de slag te kunnen gaan (32 uur). Ik ben zelf werkzaam als verpleegkundige op een psychiatrische afdeling in het ziekenhuis. Hetzelfde ziekenhuis als waar ik ben bevallen. Allemaal behoorlijk heftig kan ik je vertellen. Zo zie je maar dat de 1 er veel eerder aan toe is om weer te werken terwijl de ander er juist nog helemaal niet klaar voor is. Idd goed naar je eigen gevoel luisteren!! Liefs en sterkte!

Ik ben in Juni bevallen, na een maand is mijn zoon overleden. Ik werk als ZZP’er dus dat betekend geen werk = geen geld. Omdat ik mijzelf niet in de problemen wou werken en al het spaargeld wou opmaken ben ik na een maand 1x per week gaan werken. Na 2 maanden 2 dagen per week. Nu na 3 maanden 3 dagen per week..

Sterkte met het verlies van jouw meisje. Wij hebben ook hetzelfde moeten doormaken met ons meisje met 17 weken. De tijd die je nodig hebt verschilt echt van persoon tot persoon. Niemand gaat er op dezelfde manier mee om of heeft dezelfde behoeften. Ik was zelf 3 weken thuis en heb daarna in 3 weken weer opgebouwd. Ik merkte dat mijn omgeving dit snel kon vinden. Maar ik had ook echt de behoefte om weer iets van mijzelf terug te krijgen omdat ik me zo verloren voelde. We zaten immers al vanaf 11 weken in een heel diep dal door alle onzekerheid over haar toestand. Mij heeft het werken echt goed gedaan. Dit wel met de afspraak dat ik ook een stapje terug mocht doen als een nieuwe stap toch tegenviel. Ik geloof dat zolang je ruimte blijft maken voor jouw verdriet en rouw, en er zo een balans is met werk en privé, het oké is en je vooral jouw eigen gevoel moet volgen.

Sterkte met het verlies! Hier op 6 september bevallen met 20 weken, bij ons was ons dochtertje overleden en dit kwamen we te weten tijdens de 20 weken echo. Ik ben na 4 weken even naar me werk toe gegaan om alleen even hoi te zeggen. Sta zelf ook voor de klas VO en heb ik de weken erna weer rustig klas voor klas opgepakt. Bij mij wisten sommige leerlingen wel van de situatie, maar sommige ook niet, of via 'roddels'. Dit bracht soms wel lastige situaties met zich mee. Hou er rekening mee dat er dingen op je af zullen komen waar je geen rekening mee houd. Ik kan gelukkig redelijk een muur optrekken en doorgaan, maar ben na lessen ook wel in tranen uitgebarsten door iets wat tijdens de les gebeurde.

Heel veel sterkte ❤️ Ik ben ook in oktober bevallen van stilgeboren zoontje, dit was ook ons eerste kindje. Ik zit momenteel ook in de ziektewet. Ik wil graag weer aan het werk alleen merk ik dat ik er mentaal nog niet klaar voor ben. Begin december bekijk ik of ik rustig aan kan starten. Mocht ik er dan nog niet klaar voor zijn dan kijk ik het nog even aan. Het is vooral belangrijk dat je naar je gevoel luistert, niets is fout❤️

Hoi, Allereerst wat vreselijk dat jullie dit hebben moeten doorstaan. Zelf ben ik in mei bevallen van ons zoontje met 20 wkn. Wij hebben ook zelf de onmogelijke keus moeten maken. Ik ben pas na de zomervakantie gestart met koffie drinken, en heel langzaam aan het opbouwen. Ik zit in het onderwijs. Ik merk dat ik zelfs nu nog veel verdriet heb, concentratie problemen en het ook heel lastig vind om op mijn werk te zijn, omdat ik nu eigenlijk met verlof zou zijn. Super confronterend. Dat maakt me allemaal zoooo boos!! Ik was zelf ook opzoek naar houvast en iemand die mij zou vertellen hoe ik dit allemaal moest oppakken.. Maar zoals iedereen zegt: er is geen handleiding voor. Ik ga zelf naar een psycholoog en komende week ook naar een acupunctuur. Lief zijn voor jezelf, en neem alle tijd. Dit kan je maar een keer goed doen. Liefs <3

En trouwens, door jullie verhalen te lezen weet ik dat ik niet alleen ben.. en dat geeft me best veel steun. <3

❤️

Wat ontzettend verdrietig! Heel veel sterkte! Helaas weet ik maar al te goed hoe het is. Afgelopen september bevallen met 17weken van ons eerste zoontje ook een afbreking. Ik was al ziek thuis van het werk vanaf de 13w echo, omdat toen al duidelijk was dat het er niet goed uit zag. Uiteindelijk ben ik rond eind oktober weer begonnen met 2 ochtenden te werken. Voor mij kwam dat te vroeg, maar mijn werkgever en bedrijfsarts dachten dat het goede afleiding was. Ik merk daarin dat het geduld op begint te raken van de werkgever en hoor ik via via dat mijn teamleider aangeeft dat hij er wel klaar mee is dat ik niet volledig werk. Ik heb afgelopen week een gesprek gehad met hem hierover en hij begrijpt niet dat het zo moeilijk is. Ik ben daar ontzettend boos en verdrietig over geweest. Uiteindelijk ben ik degene die samen met de bedrijfsarts bepaalt hoe het gaat en hoe snel ik weer opbouw. Bij mij is er nog een verhaal vooraf, ik heb vorig jaar augustus een heel heftig auto ongeluk gehad tijdens mijn werk en daar was ik net in augustus dit jaar van hersteld en vlak erna overkwam me dit. Dus het ziektetraject is bij mij wat langer hierdoor en is het geduld minder. Maar goed, wat ik wil zeggen, er is geen tijdlijn om dit op te bouwen en wanneer te beginnen. Luister naar je zelf en naar je lijf. Mocht je al “moeten”werken, neem ook je rust naast je werk en rouw. Het kan ook goede afleiding zijn om even uit de thuissituatie te gaan, zeker omdat je allebei anders rouwt en het verdriet van een ander ook heel zwaar kan zijn. Het is en blijft moeilijk, het zal je gaan overvallen op momenten die je niet wilt. Geef het de ruimte. Ik zelf merk dat ik het werken in principe wel trek, ik werk ook thuis altijd dus dat maakt het misschien ook makkelijker, maar ik vind het heel lastig om door te gaan, het leven verder te leven. Voel me daar soms “schuldig” over naar Lennox, wij gaan door en hij is er niet meer. Ik probeer me wel voor te houden dat hij altijd onderdeel blijft van ons leven, ook al gaat het leven door. Hij gaat met ons mee. Heeel veel sterkte met dit verlies en heel veel kracht voor de toekomst! Je bent niet alleen, dus mocht je steun zoeken, deel het met ons!

Ook wij hebben in oktober onze zoon verloren met 20 weken. Het hartje was gestopt, hij is geboren met de navelstreng 2x om zijn nekje 😢 Ik ben de komende 2 weken nog thuis, daarna ga ik rustig aan beginnen en weer opbouwen. Ik denk dat het voor iedereen verschillend is. Ik wil juist graag aan het werk, dan heb ik wat afleiding. Maar hoe het gaat zodra ik begin is nog afwachten.

Ik ben vorig jaar september bevallen van een stilgeboren zoon met 38 weken. Er zat een knoop id navelstreng. Ik had ook moederschapsverlof die ik heb opgenomen ook omdat ik met het herstel van een keizersnede zat. Ik ben pas sinds nov. dit jaar aan het werk. Het is voor iedereen verschillend denk ik.

Allereerst sterkte, we weten wat je doormaakt 😘😔 Ik ben 16 september bevallen van mn stilgeboren dochter nadat ze met 22+3 is overleden. Ons eerste kindje. Ik ben sinds deze week mijn werk weer aan het oppakken omdat ik merkte dat ik van thuis zitten alleen maar ging piekeren. Ik bouw het komende drie weken op met 3x4 uurtjes meelopen. Voor mij voelt het goed maar het is een kwestie van naar je eigen lichaam en geest luisteren en van daaruit een plan opstellen. Je wilt ook niet te snel gaan opbouwen om daarna weer terug te vallen. Liefs en heel veel sterkte 😘

Heel die regelgeving met verlof is zo naar, bevallen voor 24 weken en je hebt helemaal nergens recht op. Blijft hopen op een begripvolle werkgever. Mijn zoontje is 3 weken na de bevalling (40 weken) overleden aan wiegendood. Ik heb toen mijn verlof afgemaakt, had ik ook nodig voor m’n herstel. Daarna begonnen met 2x 3 uur per week. Meer werken kon ik op dat moment ook niet aan, zo vermoeid elke keer. Heb trouwens een 22 uur contract. In overleg met de arboarts dit langzaam opgebouwd. Uiteindelijk zat ik na 3/4 maanden op 3x 6 uur. Werkte ook alleen nog maar ochtenddienst. Omdat later op de dag het vaak druk is op werk. Op dat moment was ik alweer zwanger, en ben ik door bekkenklachten op 3x6 blijven hangen, en uiteindelijk rond 22 weken helemaal gestopt met werken. Kon geen 5 minuten meer lopen zonder pijn. Neem echt de tijd voor je verwerking. De arboarts heeft mij uitgelegd dat rouw in klachten heel dicht bij een burn-out zit. En je moet het dus eigenlijk ook zo behandelen