De hele dag aan je baby’tje denken

Allereerst veel sterkte met het verlies.. mijn dochter is in mei 2020 in stilte geboren bij 38 weken... Er gaat nu nog geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk.. het is wel iets minder als in het begin en heb goede afleiding van mij dochter die nu een half jaar is. Maar de pijn, verdriet en vooral het waarom? en wat als? blijft heel erg. Ik had gehoopt dat het minder zou worden met de tijd maar denk dat het altijd wel zal blijven..

Wij hebben 3,5 week geleden ons zoontje verloren bij 37 weken zwangerschap. Zijn hartje klopte ineens niet meer bij de wekelijkse controle. Ik heb 2 erg aanwezige banjers lopen van 5 en 2 dus zij leiden mij heel erg af maar ik merk ook dat zodra zij naar school/opvang zijn of savonds naar bed gaan, ik ook elke seconde aan ons baby denk. Ik denk dan ook steeds aan hoe en waarom en het pijnlijkste vind ik nog dat als hij 2 dagen eerder geboren werd, hij gewoon nu levend in mijn armen zou liggen. Ik kan het ook niet bevatten en hoop ook dat het verdriet minder wordt met de tijd.

Wat fijn dat je een beetje afleiding hebt door je dochtertje! En heel verdrietig dat jullie een dochter met 38 weken zijn verloren. Wil je vertellen wat er gebeurd is? Bedankt voor je eerlijke berichtje. Ik had ook verwacht/gehoopt dat het minder zou worden met de tijd.. Vind het zo moeilijk om te ‘accepteren’ dat dit is gebeurd. Heb alles al zo vaak overdacht.

Ook nog zo recent voor jullie! Jij hebt dus ook niet door gehad dat hij was overleden? Wij kwamen er tijdens de bevalling achter en ze denken dat hij al wel 2 à 3 dagen overleden was. Hebben jullie je zoontje nog mee naar huis gehad? Een hele dikke knuffel 🤍 zou je het fijn vinden om in contact te komen?

Liefste Sterrenmama2021... Ik deel in je verhaal Jullie verlies is nog zo pril.. Het verdriet zal altijd blijven maar de constante confrontatie hiermee zal slijten. Ook ik heb me lang afgevraagd waarom ik zo lomp was die dag veel te rusten en slapen, net toen die dag zij gestopt is met bewegen... en ik minder alert was. Wat als ik niet voor een thuisbevalling was gegaan (zoals bij de eerste 2)en meer opvolging in het ziekenhuis had gehad op het laatst.. Wat als ik toch gevraagd had aan mijn vroedvrouw om te strippen ipv te zeggen "ik hou het nog wel even vol" Wat als-en.. veranderd helaas helemaal niets aan het spijtige feit dat we moeten omgaan met aanvaarden van verlies. Maak jezelf daar niet gek mee. Rouw omarmen en de weinige herinneringen in onze armen sluiten. Wij proberen de mooie dingen te zien die ons dochter heeft teweeggebracht, voor mijn partner was ze zijn eerste kindje (daarvoor had ie gezworen nooit vader te willen worden) Haar komst en verlies hebben mn partner en mezelf dichter bij elkaar gebracht . Ze heeft liefde gekend Ze heet Merel en sinds zij is gaan "vliegen" hebben we plots megaveel merel-koppeltjes in de tuin.

Nee ik dacht hem die ochtend nog te voelen. Ik had heel veel harde buiken al me hele zwangerschap en ik voelde ook echt een trap in mijn buik die ochtend. Uiteindelijk heb ik die ook nog gevoeld toen ik op de echo heb gezien dat het hartje niet meer klopte dus waren het stuipen oid. Ze denken dat hij woensdag is overleden en donderdag kwamen ze erachter. Vrijdag vervolgens ingeleid. We wilden hem eerst niet meenemen want we hadden geen idee wat we konden verwachten en vanwege de kinderen thuis maar in het ziekenhuis konden we niet leven met de gedachte om hem daar achter te laten dus hebben we hem gelukkig nog wel meegenomen. Die 3,5 dag met hem ben ik heel dankbaar voor hoe stom dat ook klinkt. Hebben jullie hem nog thuis gehad? Wat vreselijk zeg dat je er toen achterkwam. Zo onwerkelijk allemaal 😢. Ik zou wel in contact willen komen!❤️

Heb even een e-mail adres aangemaakt sterrenmama21@hotmail.com dan kan ik via daar mijn nummer delen. Wat mooi dat jullie hem nog 3,5 dag thuis hebben gehad! Wij hebben ons mannetje ook mee naar huis genomen 🤍 wat je zegt zo dankbaar voor de tijd samen! Heel onwerkelijk hoe dit allemaal kan gebeuren! En dat je nog een trap voelde in je buik! De laatste dagen had ik ook enorm veel harde buiken en dacht dat ik hem ook nog voelde bewegen. Wel wat anders dan daarvoor, maar tijdens de controle dinsdag zei de verloskundige door minder ruimte bewegen ze de laatste week ook anders…

Ik ging op controle bij 37+5 weken om af te spreken over wanneer ik ingeleid zou worden want me lichaam had het erg zwaar en ik kon niet meer.. kreeg ik ook nog een stagiaire die een echo maakte en een kwartier vol hield dat ze de aorta zag kloppen maar het hartje niet zo snel kon vinden.. ik had al na een paar seconden door dat het niet goed was uiteindelijk toch maar een arts gehaald die vertelde dat haar hartje al was gestopt.. gelukkig mocht mijn vriend en dochter van 12 wel na binnen komen(vanwege corona moest je toen alleen naar alle afspraken) ik heb haar nog gewoon gevoelt, maar achteraf was ze l niet meer levend en voelde ik haar door mijn beweging bewegen.. dat was op donderdag en op zaterdag zou ik ingeleid worden.. zaterdag nacht is spontaan de bevalling begonnen en zaterdag rond half 11 is ze geboren.. toen was al wel duidelijk dat ze waarschijnlijk maandag of dinsdag al was overleden in mijn buik.. omdat toen al heel haar huid los liet konden we haar niet mee naar huis nemen😥 we konden haar wel elke dag bij het crematorium bij haar zijn tot de crematie... Ik blijf me eigen af vragen of ik niet eerder terug naar het zh had moeten gaan want bij 35 was ik al een week opgenomen omdat ik veelste veel eiwitten in mijn urine had maar omdat mijn bloeddruk perfect was ben ik bij 36 weken naar huis gestuurd... Had ik toen maar gewoon in het zh gebleven dan was ze er nu waarschijnlijk wel geweest... Nu naar bijna 2 jaar blijft het moeilijk maar kan er met niemand over praten want ze vinden allemaal dat ik verder moet voor me andere dochters... Maar kan haar toch niet even vergeten... Ze is en blijft mijn kleine meisje en zal er altijd bij horen

Wat een krachtige en sterke woorden! Wat als-en.. veranderd helaas helemaal niets aan het spijtige feit dat we moeten omgaan met aanvaarden van verlies. Maak jezelf daar niet gek mee. Rouw omarmen en de weinige herinneringen in onze armen sluiten. Ik hoop dat ik dit op een gegeven moment ook kan doen! Heb jij hulp gehad om zo sterk te worden en dit te kunnen voelen?

Voor mij is het vandaag precies 5 maanden geleden dat ons dochtertje stilgeboren is met 34 weken. Ik denk dat het niet meer dan logisch is dat je elke dag aan je kindje denkt. Ik denk ook echt elke dag aan onze dochter. Het is iets waar je zo naartoe hebt geleefd en dat is dan opeens niet meer, je hele toekomst is opeens anders, heel normaal dat je daar elke dag aan denkt. Ik laat het ook gewoon gebeuren. En de emoties gewoon laten voor wat ze zijn, de ene dag gaat dat iets beter dan de andere dag. Neem vooral gewoon je tijd en accepteer je gevoelens, niets is fout!

Het wat als gevoel is heel moeilijk en dat zal het blijven. Wij zijn vorig jaar onze zoon Thijs verloren met 33 weken. Hij bewoog al weinig en de laatste 10 dagen nog minder. Mijn intuïtie was goed bleek in het ziekenhuis. Hij had het slecht en is met spoed gehaald. Maar de schade in zijn hersenen was al te groot. Uit liefde moesten we hem laten gaan de dag er na. Nu ben ik 36 weken zwanger van zijn broertje. De keizersnede staat over 11 dagen gepland. En dit is zo'n ander jongetje (probeer ik ook echt te denken), die mega veel en hard schopt. Heel fijn die bevestiging. Maar het doet me ook vaak terug denken aan Thijs. Hij heeft nooit zo geschopt en ik weet, jij had het al veel eerder niet goed meer. Dat gevoel blijft en is heel moeilijk te bevatten. Gelukkig mogen wij nu echt aftellen.....

Mijn hart breekt bij je laatste zin ‘jij had het al veel eerder niet goed meer’. Ons mannetje was ook ‘rustig’ of ja wat is rustig, ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Hij hield me snachts niet wakker in ieder geval. Weet je de oorzaak waarom Thijs het niet goed had? En wauw nog 11 dagen 💙 trotse mama straks van 2 jongetjes!

Dat is zo moeilijk de eerste keer, je weet niet wat 'goed' is of wat 'hoort'. Wat ik nu wel weet is dat mijn intuïtie goed was en daar hou ik me aan vast. De placenta functioneerde heel slecht. Thijs heeft daarom in de buik al ernstig zuurstof tekort gehad waardoor hij meerdere hersenbloedingen heeft gehad. Daarom slik ik nu ook ascal. Ja, wij tellen echt af nu! Ik ben een trotse mama van 2 jongens! D asnkjewe voor je lieve woorden💙

Ik herken het zeker, okal wist ik dat mijn dochtertje niet gezond was en van alles kon gebeuren. Ik vraag mezelf ook nog het een en ander af. En soms ben ik bepaalde dingen de schuld te geven, vooral mezelf. Wat als ik dit en dat.. Ik probeer ook afleiding te zoeken maar steeds denk ik er ook aan dus ik heb maar een afspraak gemaakt bij een psycholoog.

Wat goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij een psycholoog! Hopelijk kan hij/zij je helpen. Ik heb nu ook 2x met iemand gepraat, ben ook benieuwd wat me dat brengt.

Het is soms fijn om te praten, ik praat veel met jesslyn via deze app of tegen andere mensen maar vooral via een telefoon/typen. Ik kan er beter over schrijven dan vertellen dan begin ik gelijk te huilen ik vind dat dus erg moeilijk. Ik heb ook een boek besteld waar ik in kan schrijven en foto's kan plakken. En een herinnering! Ik hoop dat het je iets brengt!