Afgelopen week zijn we in een hel terecht gekomen. Dinsdag 9 augustus merkte ik begin van de middag dat er minder tot geen beweging was. Het zieke huis gebeld en langs geweest voor een echo en CTG. Beiden zagen er prima uit dus mochten we weer naar huis. Woensdag 10 augustus leek onze meid weer goed van zich te laten horen en voelde ik juist wel flinke schoppen en halve aardverschuivingen. Helaas, donderdag 11 augustus weer bijna niks gevoeld dus toch weer naar het ziekenhuis. Wederom een echo en CTG waar niets bijzonders op te zien was. Vrijdag moesten we terugkomen voor een extra controle en het maken van een plan waarmee we alles wat vaker zouden controleren.
Vrijdag 12 augustus. We hebben ons zoontje naar een tante gebracht. Hij zou lekker gaan zwemmen met haar terwijl wij even een CTG lieten maken. 's Middags zouden we in de tuin het badje vullen en ook daar lekker met hem ingaan. Helaas liep het anders. Om 11.45 waren we op de afdeling. Op het moment dat de CTG aangesloten zou worden bleek een hartslag moeilijk vindbaar. Mijne was ongeveer net zo hoog als die van de baby (105-115). Een tweede arts erbij. Dezelfde conclusie. Om 12.00 uur had ik al 5 artsen aan het bed staan en werd het woord keizersnede genoemd. Dat kan niet dacht ik nog. Het is thuis nog niet klaar! Nog meer kijken, bellen. Om 12.15 werd de OK gereed gemaakt en werd ik naar beneden gereden. Mijn man nog bellend naar het thuisfront er achteraan.
Eenmaal op de OK werd een ruggenprik geprobeerd. Na 4 pijnlijke mislukte pogingen moest de 5e lukken, anders werd het een narcose. Gelukkig lukte het. Mijn man mocht weer naar binnen en om 12.36 is onze dochter geboren, Milou. Direct werd ze meegenomen, mijn man ook. Ik bleef achter zonder te weten wat er met onze dochter aan de hand was. Het duurde 10 minuten voor er een update kwam: ze was niet helemaal lekker ter wereld gekomen dus werd gereanimeerd. Het kwam wel goed. Nog even dan had ik ons lieve meisje vast! Ondertussen bleek het bij mijn man helemaal mis te zijn. Haar hartslag kwam niet goed op gang. Om 12.57 heeft de arts het opgegeven.
Ik lig nog steeds op de operatietafel als de kinderarts bij me komt. Ik hoor mijn man binnenkomen en snikken. Op het moment dat de arts het slechte nieuws verteld stort onze wereld in. Waarom? Waarom mag Milou niet gewoon blijven leven? Waarom kon je niet doorgaan? Ik mag haar bij me op de borst. Ze is zo mooi. Ze voelt nog zo warm en zacht. Als we naar de afdeling rijden mag ze bij me blijven. Onder de dekens. Want we moeten het ziekenhuis door en dat kan voor anderen een niet fijn gezicht zijn, een dood kindje. Eenmaal op de kamer stort alles in. Nog geen anderhalf uur geleden kwamen we even op controle. Nu is ons lieve meisje overleden verklaard en moeten we haar verstoppen voor de anderen.
Afgelopen weekend verbleef ik nog in het ziekenhuis. Herstellen van de zware operatie. Onze mooie meid gaat er steeds slechter uitzien. De artsen komen 1 voor 1 aan mijn bed vertellen hoe zeer ze meeleven en wat een schok het is geweest. Het doet me niks. Ik wil mijn baby, bij me. Ik wil haar horen huilen, kunnen voeden, knuffelen. Ze mocht wel bij me, maar haar gezicht ziet er niet goed meer uit. Het is te confronterend. Zondag 14 augustus mag ik naar huis. Ik herstel wonderbaarlijk snel van de keizersnede. Maar ik wil niet. Ik wil geen afscheid nemen. Thuis is het echt.
En nu. Nu is het 15 augustus, 4 uur in de ochtend. Ik mis mijn meisje. Straks komt de uitvaartondernemer en moeten we haar afscheid plannen. Ik wil geen afscheid nemen. Ik wil alleen mijn meisje. Was een huilbaby geweest, was de hele nacht wakker. Ik had alles met liefde voor je over gehad. Maar ik mis je zo. Waarom. Waarom nou juist jij?
Sorry voor dit lange verhaal. Ik moest onze hel ergens delen. Bedankt voor alleen het lezen ervan.
Wat een intens verdriet voor jullie 😪💔 je wereld staat ineens compleet op z'n kop... ik wil jullie alle kracht en sterkte toewensen om dit vreselijke verlies te kunnen dragen. 😪💕💕💕💕
P.s. ben je bekend met stichting Make a Memory? Zij maken prachtige foto's die erg dierbaar zijn voor later...🌼
Van harte gefeliciteerd met jullie dochter, maar wat een verdriet dat je haar direct moet missen. Het is zo oneerlijk. Heel veel kracht, sterkte en liefde voor jullie 💞
Ongelooflijk veel sterkte! Dit verdriet is niet in woorden uit te drukken. Ik hoop dat jullie nu als gezin zeer veel aan elkaar hebben. Weet dat alles wat je nu voelt en denkt normaal is..
Gefeliciteerd met de geboorte van milou, en ook enorm veel sterkte met dit verlies! Wat heftig ook, een spoedkeizersnede en dan je kindje verliezen. Wat naar ook dat je haar zo moest verstoppen. Ons zoontje is thuis overleden en daarna moesten we naar het Sofia. Dit ging echter gewoon in de maxicosi, als met een levend kindje. Niemand die mij ging vertellen dat hij niet gezien mocht worden. De eerste dagen waren de foto’s ook net of hij lekker sliep.
Ik ben dan ook van mening dat elk kindje, levend of overleden, gewoon gezien mag worden! Je bent een trotse mama!
Heel veel sterkte!
Ons zoontje overleed echt net voor de bevalling heel plots. Wij hebben de water methode gehanteerd. Ik weet niet of je daar nu nog iets aan hebt..
Een hele dikke knuffel! ❤️
Heel veel sterkte!
Ons zoontje overleed echt net voor de bevalling heel plo ...
Lijkt me ook onwijs heftig zeg! Helaas gaat de watermethode niet meer helpen. Bovendien heeft ze een zeldzame huidaandoening lijkt het waardoor de vlekken niet alleen door het overlijden komen maar ook door de aandoening.
Wat heben jullie een hoop meegemaakt. Gecondoleerd, maar ook gefeliciteerd.
Ik ben in 2021 bevallen van Thijs, ook met een spoedkeizersnede. Hij is lang gereanimeerd en uiteindelijk de volgende dag overleden. Uit onderzoek bleek dat de placenta bijna niet meer functioneerde.
Hopelijk krijgen jullie nog antwoorden.
Is de uitvaart al geweest? Denk goed aan je herstel. Mijn fysio heeft mij heel lang begeleidt en dat was zowel mentaal als fysiek heel goed voor mij!
Wat een enorm heftig verhaal, ik wordt helemaal emotioneel bij het lezen ervan. Precies hoe je omschrijft, ‘gewoon’ voor een controle naar het ziekenhuis en dan zo’n wending. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie knappe dochter en ontzettend veel sterkte met haar verlies. Ik hoop dat jullie nog antwoorden krijgen ❤️
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter Milou en gecondoleerd met het onvoorstelbaar intense verlies.
Heel veel sterkte gewenst met alles wat er op jullie af gaat komen. De pijn en het verdriet kan zo heftig zijn dat het verstikkend voelt. Je zal wellicht dingen gaan horen als 'verwerken' of 'een plek geven' maar dat is in mijn beleving onmogelijk. Je gaat leren leven metzonder je kindje en dat is verschrikkelijk en doet zo veel pijn en toch doe je het, omdat die liefde die je voelt nog sterker is.
Pas goed op jezelf, pas goed op elkaar ❤️
Tranen in mijn ogen met het lezen van jouw verhaal. Toch wil ik jullie feliciteren met de geboorte van jullie dochter maar tegelijk moet ik jullie ook condoleren. Ik wens jullie heel veel sterkte toe de komende periode ❤️
