Opnieuw zwanger - schuldgevoel

Hi lieve mama, ja ik herken dit helemaal. Onze zoon werd op 27 januari geboren ( vandaag 2 jaar geleden). En ondanks dat papa en ik bedachten nog niet zwanger te willen worden, had ik half mei ( twee weken voor zijn uitgerekende datum) een positieve test in handen. Lieve mama, het mag naast elkaar bestaan. De liefde voor je kinderen, het geluk van de zwangerschap en het verdriet van het verlies. Dit laatste mag minder snijdend zijn, of misschien sommige dagen helemaal weg. De liefde voor je dochter blijft ❤️ Het één doet geen afbreuk aan het andere. En je mag je meisje eren, door gelukkig te zijn in het leven. Te genieten van deze zwangerschap en misschien ergens ook met haar te delen. Het is ook oké als je angst voelt, of rouw tijdens de zwangerschap. Je hoeft je niet schuldig te voelen, want je houdt van je kinderen en hebt soms verdriet en soms misschien ook even niet, dat is allemaal oké. Ik herken volledig wat je zegt, de uren aftellen en ineens is het weg als je zwanger bent. Bij mij waren er twee soorten verdriet; het verdriet om het verlies van je kind - dit zal ik altijd blijven voelen, maar is soms een paar maanden weg en soms snijdt het ineens door mijn ziel. En het verdriet van het verlies van je zwangerschap en een baby in je armen. Bij mij was dit laatste verlies weg doordat ik weer opnieuw zwanger werd, werd het verlies minder ondraaglijk en daarom was het inderdaad weer mogelijk om de baby’s in de omgeving te zien ❤️ heel normaal en helemaal oké. Lieve mama je doet het helemaal goed, er is geen handleiding hoe je je moet, zal en kan voelen, je kunt het enkel voelen wat je voelt en je hoeft je hier nooit schuldig over te voelen ❤️. Wij genieten hier van het leven, met onze dochter in onze armen en onze zoon in ons hart. Soms is het enkel geluk zonder verdriet en soms is er verdriet samen met het geluk.

Gefeliciteerd en wat spannend! Ik herken je gevoelens. In februari 2019 is ons zoontje overleden, hij had een zeldzame hartafwijking die inoperabel bleek en is 6 weken oud geworden. In januari 2021 is ons regenboogdochtertje geboren. Ik merk dat alle emoties intenser zijn geworden sinds zijn overlijden. Dus ook het geluk wat je soms ervaart. En nieuw leven brengt natuurlijk geluk met zich mee, dus dat mag je ook voelen. Ik denk dat het heel normaal is om daar geluk over te voelen. Net zoals haat en liefde, kunnen verdriet en geluk ook heel goed naast elkaar bestaan. Vorige week werd mijn dochter 1 jaar, daar heb ik ook zo'n intens schuldgevoel en verdriet over gehad en tegelijkertijd heb ik ook intens genoten van die mijlpaal en mijn lieve meisje.

Zeer herkenbaar! In januari 2017 is onze dochter na een zwangerschap van 30 stil geboren. Helaas bleek de placenta niet goed te zijn waardoor zij een ernstige groeiachterstand had. En uiteindelijk ook zuurstofgebrek waardoor haar hartje is gestopt. We liepen vanwege haar groeiachterstand al in het ziekenhuis en we hadden al verscheiden echo's en behandelplannen aangehoord, ook met zeer negatieve uitkomsten als mogelijk zwaar gehandicapt mocht ze deze zwangerschap overleven. Dat haar hartje zelf gestopt is gaf een soort gevoel van opluchting. Wij hebben geen besluit hoeven nemen over beademingen oid. Ik was voorbij de 24 weken en dus had ik recht op 16 weken bevallingsverlof.. 16 weken.. Alleen thuis.. 16 weken er aan herinnerd worden dat je mama bent geworden maar niemand die het ziet. Mijn.. Onze kinderwens was nog sterker geworden en ik wilde dolgraag zo snel mogelijk weer zwanger worden. Dat dit binnen 2, 5 maanden na haar geboorte lukte heeft voor een zeer groot deel bijgedragen aan de rouwverwerking. Natuurlijk waren we angstig, kon dit nog een keer gebeuren? Gelukkig bleven we onder controle in het ziekenhuis, met medicatie en elke 3 weken een echo. Ik ben 9 maanden lang bezorgd geweest en wist dat dat gevoel pas zou verdwijnen als ik ons kind levend in mijn armen zou hebben. Natuurlijk was dit kindje geen vervanging van onze dochter. Ze is ook gewoon onderdeel van ons gezin en we praten ook nog regelmatig over haar. Maar op dat moment dat ik weer zwanger was, waren de donkere wolken gewoon weer even weg. Ik durfde weer vooruit te kijken, naar de toekomst. Ik wist dat ik weer zwanger kon worden na een stilgeboorte, het heeft mijn echt 'gered'. Dat klinkt heel zwaar, maar ik denk dat als ik had gewacht of maand, na maand, na maand een negatieve test had gehad, dan was ik er echt aan onderdoor gegaan. 11 maanden na de geboorte van onze mooie sterrendochter (januari 2017) is onze regenboogdochter geboren (december 2017), gezond en bovenal levend!