Rot jaar..

Jeetje meid wat een verhaal... Ik heb er weinig woorden voor behalve dat ik je volkomen begrijp. Het weer gauw zwanger willen zijn, de angst.. alles. Ik hoop zo dat het jullie gauw gegund mag zijn. Om je heen zie je wellicht gezinnen met kindjes en die zo maar weer een kindje mogen verwelkomen, en je wilt zelf niks liever. Ik hoop dat je steun in je omgeving hebt, en idd lotgenotencontact kunt vinden, uit eigen ervaring denk ik ook dat dat heel belangrijk is want hoe graag je omgeving je misschien ook wilt steunen, niemand kan je begrijpen zoals mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, en zelfs dan niet altijd want elke situatie is uniek. Heel heel veel sterkte toegewenst! ❤️‍🩹🫂🍀

Pff... hoeveel pech kan een mens hebben? Wat verschrikkelijk dat het al drie keer verkeerd is gegaan... ik kan me heel goed voorstellen dat je je daardoor ook ver verwijderd voelt van lotgenoten. Wat je zegt, de meesten (zoals ik) mogen na zo'n groot verlies alsnog een levend kindje in de armen sluiten en de meesten (ik niet) ervaren dan alsnog die roze wolk. Ik ervaar daardoor al minder begrip van anderen, maar jouw verhaal doet daar echt nog drie scheppen bovenop... hopelijk heb je alsnog mensen om je heen die een luisterend oor kunnen bieden en waar je steun aan hebt. Uiteindelijk is dat (en de hoop dat er ooit een gezond, levend kindje in je armen ligt) het enige wat je erdoorheen gaat slepen... mocht ik daarin iets kunnen betekenen, weet dat je me altijd kan bereiken! Overigens super logisch dat je het jezelf (net iets meer) gunt, het is jouw leven en je hebt je portie verdriet toch hopelijk inmiddels wel gehad! Ik ga heel hard voor je duimen dat het geluk nu aan jouw kant staat, want dat wordt nu toch wel tijd... heel veel sterkte en liefs 🍀

Hi lieve mama, Hier een lotgenootje. In maart ben ik bevallen van mijn dochter. Helaas, ook een chromosoom afwijking en niet levensvatbaar. Net over de 3 maanden heen wanneer je denkt dat je veilig zit kreeg ik het nieuws te horen. Alles stond stil. Vervolgens in september weer besloten om ervoor te gaan samen met mijn man, maar ook hier weer dikke vette pech. Super blij dat ik was kreeg ik ook een miskraam. Ik wil ook heel graag weer ervoor gaan, maar Ik snap je heel goed en ik vind het zo erg dat je dit heb moeten doorstaan. Ik wens je heel veel sterkte en kracht en ik zal voor je duimen dat je een gezond kindje in je armen mag sluiten 🍀🧸 ✨ Je mag me altijd een berichtje sturen om erover te praten..

Helaas herken ik veel in je verhaal. Drie miskramen vorig jaar en dit jaar een stil geboorte met 28 weken. Het verlies neemt alleen maar toe maar de wens voor een gezond en levend kindje gaat daarmee niet weg. De wens is juist nog nooit zo groot geweest. Heel veel liefde en sterkte de komende dagen ❤️

Wat een ontzettend rotjaar hebben jullie achter de rug en wat een verdriet levert dat op. Dat verandert je, ookal wil je dat niet. Ons verhaal lijkt erg op dat van jullie. Een miskraam, een chromosomale afwijking/zwangerschapsafbreking en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Allemaal in iets meer dan een jaar tijd. Ook hier zou het 3x pech zijn, daar kan ik niks mee. Ik wil het begrijpen. En oplossen. Want m'n kinderwens is niet weg, maar het risico opnieuw nemen beangstigd me enorm. Het voelt even allemaal heel hopeloos. En ik voel me ook heel alleen. Er zijn in onze omgeving geen mensen die ook zoveel pech hebben. De een na de ander krijgt een gezond kindje. Ontzettend fijn, want wat wij meegemaakt hebben wens ik m'n ergste vijand nog niet toe, maar de dagen bestaan uit zoveel confrontatie dat ik soms gewoon in m'n bed wil blijven onder de dekens zodat ik het allemaal even niet hoef te zien. Ik vind het echt heeeel erg rot dat jullie soortgelijke dingen meemaken, en als je er behoefte aan hebt mag je zeker een berichtje sturen! We zijn er hier om elkaar te steunen 🧡

Hey meiden, Bedankt voor jullie lieve reacties. Heb ze zeker al eerder gelezen maar afgelopen week was zo'n bewogen week dat ik nog niet had gereageerd. Nu de jaardag van onze 1e dochter voorbij is voel ik weer even een soort opluchting. Ik was er zo mee bezig en de dagen ernaartoe vond ik zo zwaar. Maar de dag zelf hebben we een mooie dag van gemaakt en dat voelde heel goed. Nu weer in een soort gat wel gevallen, weer dat gevoel van het leven gaat verder, terwijl dat niet zo is voor ons. Moet weer vanaf 0 zowat beginnen met m'n werk oppakken van na de miskraam. Net voor de miskraam was ik eindelijk echt weer een beetje terug maar dat is dus weer weg. Voelt weer zo als falen... Erg lastig allemaal om te accepteren. Hoe naar het ook is, toch fijn om wat lotgenootjes hier te vinden. Zou graag een berichtje sturen, maar geloof niet dat ik dat kan haha. Heb geloof ik ergens gelezen dat de app daar wel mee bezig is, maar het voor Android nog niet kan, klopt dat? Liefs, xx