Stil geboren dochter

Och meis, wat verschrikkelijk dat jullie dit moeten meemaken. Bij ons vorig jaar was mijn vriend 2 weken thuis gaan werken, ook omdat ik het erg moeilijk vond om voor ons andere zoon er te zijn. Ik heb veel aan instagram gehad, mama’s die hetzelfde mee hebben gemaakt volgen, bepaalde hashtags, het boek stille baby’s en heel veel gehuild, ook ben ik snel begonnen met EMDR- therapie. Het is gewoon heel oneerlijk dat je hier door moet en voor iedereen is het anders wat helpt, maar een dikke knuffel voor jullie! 😘

Meid wat verschrikkelijk❤️wens jullie heel veel sterkte. Zelf 6 weken geleden bevallen van mijn overleden zoontje met 20 weken, bij mij was er niet constant iemand bij.. in de kraamweek kreeg ik al die moeder gevoelens en heb ik me zo klote gevoeld, heb heel veel aan de tekst gehad hier boven vanaf het begin.. zorg ervoor dat je mooie herinneringen maakt en houd.. op de dag van de uitvaart was ik rustiger en dacht ik het is goed zo.. en dat gevoel kan ik nog steeds terug halen. Ik heb nog moeilijke momenten maar kan wel weer genieten van dingetjes puur omdat ik voor mezelf dus was gaan nadenken over mooie herinneringen en veel afleiding zoeken❤️ben ook na 4 weken weer aan t werk gegaan, en dat deed me heel goed. Praten, praten praten zoveel dat je er bijna gek van word werkt voor je verwerking! Ik hoop dat je hier wat aan hebt en een dikke knuffel 🌸💗

Dag lieverd! wat vreselijk verdrietig, en nog maar zo kort geleden ook. Rouwen doet iedereen op z'n eigen manier. praat tegen elkaar over wat je nodig hebt van elkaar. als je niet alleen kunt zijn dan is dat oké! maak met elkaar afspraken over wat je al wel en niet aankunt. Huil, probeer betekenis te vinden aan de manieren waarop jullie afscheid nemen en haar eren. Deel. Deel ook je verdriet met anderen waar je je veilig bij voelt. groot zijn hoeft niet op dit soort momenten! mensen willen misschien zelf ook wel even met je huilen. het heeft op je omgeving ook best een impact. hou contact met het maatschappelijk werk van het ziekenhuis. die weten hoe dit werkt en kunnen soms verrassend handige tools geven. Goed eten, goed slapen, huilen, praten, repeat ;). dan komt er vanzelf ook weer ruimte voor mooie herinneringen, hoop voor de toekomst en blijdschap voor wat je wel hebt. take your time en zet je man in. blijf bij elkaars hart in de buurt en hou elkaar vast. ons is dit in februari gebeurd. en ECHT, het zal weer beter gaan voelen! voel je je naast verdriet ook depressief? trek aan de bel, want rouwen hoeft niet depressief te zijn. wel heel verdrietig. en verdriet lucht op, depri gevoelens niet. ik wens jullie heel veel sterkte en een mooie herinnering aan jullie prachtige dochter. liefs

mooi stukje is dat zeg!

Hoi hoi, Wat ontzettend verdrietig maar tegelijkertijd wil ik je feliciteren met de geboorte van je prachtige dochter. Het is zo moeilijk om achter te blijven met lege handen, een onzichtbare moeder maar wel zeker een moeder! Ik heb constant mensen om me heen gehad, ik vond dat ook prettig dus “eis” niet van jezelf dat het niet nodig hoeft te zijn. Als dat is wat je nu prettig vindt geef dat dan gewoon aan en mensen zullen met alle liefde bij je zijn. Het kost tijd, veel tijd en al moet je je lieve dochter veel te vroeg laten gaan, je zal voor altijd haar moeder zijn en daar mag je terecht trots op zijn! Heel veel sterkte 🌹

Hoi 😘 Als eerste gefeliciteerd (hoe vreemd dat ook klinkt) en gecondoleerd met dit grote verlies! 😔 Ik vond de eerste tijd alleen zijn verschrikkelijk! Mijn vriend is eerst bij me gebleven en is toen gaan opbouwen om weer aan het werk te gaan. Ik werk nu zelf weer halve dagen en moet zeggen dat dat wel heel fijn is nu. Ik wil jullie veel sterkte wensen! Niets is fout, altijd doen waar jij/jullie je prettig bij voelen x

Iedereen bedankt voor de lieve reacties en echt heel fijn om te weten dat je niet alleen ben met zo'n vreselijke ervaring in het leven. Ons meisje is bij ons thuis en elke dag kijken we naar haar, we kunnen soms uren naar haar staren. Donderdag ochtend wordt ze gecremeerd en krijgt ze thuis een mooi plekje dat we haar altijd bij ons hebben! Elke dag gaat het ietsjes beter maar nog steeds is dit verlies heel oneerlijk, er was niks met haar aan de hand, ze is ook zo mooi en helemaal af! Maar goed we hebben haar altijd bij ons en ze zal altijd onze eerste dochter blijven, wat er ook gebeurt!

Wat verschrikkelijk dat andere dit ook meemaken. Ik ben in maart bevallen van ons zoon na een zwangerschap van 21+1. Nu ben ik heel pril opnieuw zwanger (5+2). In het begin heb ik me ook ontzettend kut en alleen gevoeld. Maar ik hield continu in mijn achterhoofd dat ik hier dwars door heen moest om in mijn koppie te herstellen en klaar te maken voor een volgende zwangerschap. Ik heb vaak genoeg huilend op de bank gezeten of in bed. Probeer te bedenken dat elke traan die over je wang loopt een teken van liefde is. Probeer contact te zoeken met een lotgenoot die in dezelfde situatie zit en het ongeveer tegelijkertijd heeft meegemaakt. Het heeft mij heel veel steun gegeven om met iemand die weet hoe het voelt te praten. Mijn lotgenoot en ik praten al een aantal maanden. In eerste instantie over het verlies, maar nu weer over de toekomst. We hebben ongeveer tegelijk dezelfde gevoelens gehad. We zijn beide nu weer zwanger en het is fijn om over deze periode te kunnen praten met iemand die snapt waar de angst vandaan komt

Ik voel je pijn, verdriet en leegte heel hard! Zelf ben ik deze maandag 20juli bevallen van mijn prachtig zoontje Milan bij 17 weken zwangerschap. Vrijdag mogen wij hem cremeren en een mooi plekje geven dicht bij ons in huis. Ik merk zelf dat ik het heel lastig vind om alleen te zijn.. probeer te praten, afspreken en steun te vinden bij dierbaren mensen. Rouwen en het een plaatsje kunne geven heeft tijd nodig. Maar ik weet zeker dat met de tijd zowel jij als ik er sterker uit gaan komen en onze dierbaren kindjes altijd diep in ons hartje zulle meedragen ⭐❤

Heel veel sterkte ook voor jullie de komende tijd. En inderdaad deze mooie kindjes hebben altijd een plekje in ons hart en we zullen ze nooit vergeten 🌟💗

Wat een prachtige naam! Ons sterrenkindje heet ook Milan

Wat een verdrietige berichten. Ik ben afgelopen maart bevallen van onze tweelingmeisjes. 1 van kindjes was met 33 weken overleden in mijn buik. Ik ben druk bezig met de verwerking en maak sinds kort engeltjes. Daar krijg ik zoveel lieve reacties op van mensen. Ik merk dat veel mensen, ongeacht de aantal weken zwangerschap het belangrijk vinden dat hun kindje(s) niet vergeten worden. Mocht je iets moois zoeken voor een gedenkhoekje of gewoon een cadeautje voor een beetje troost, kijk gerust op mijn net gestarte facebookpagina: Hansu- Handmade for you (met winactie)

Lieve nvdm, hoe gaat het nu? Ik ben met 34 weken ook bevallen van mijn lieve meisje nadat we te horen hadden gekregen dat haar hartje niet meer klopte. Ik ben inmiddels een half jaar verder en kan je zeggen dat het verdriet echt beter te dragen wordt. Iemand schreef het hier al: ik ben in het begin vol mijn verdriet aangegaan. Dus als de tranen kwamen heb ik gejankt en gejankt. In het begin was het verdriet groot en rauw en kwam het echt uit mijn tenen. Nu zijn de tranen stil en ingetogen en komen ze niet meer zo vaak. Ik kan zelfs met trots en een heel sterk gevoel terugkijken op de bevalling en de weken erna. Ik hoop dat dat jou ook gaat lukken. Hang on!

Wat "fijn om te lezen dat het beter zal worden. Ik ben bijna 6 maanden geleden bevallen en heb het idee dat het met de dag heftiger wordt. Fijn dat je al met trots terug kan kijken! 💪

Fijn om te horen dat het met jou ook goed gaat! Het gaat gelukkig ook een stuk beter, ik ben na 6 weken weer aan het werk en mijn lichaam is weer hersteld, ook mijn normale cyclus is weer op gang en mogen van de gyneacoloog ook weer denken aan een volgende zwangerschap al vind ik dit nog wel heel spannend!! Was er bij jullie dochter een oorzaak gevonden? Bij ons helaas niks gevonden, ze was helemaal perfect

Lieve Ellen, dat klinkt rot zeg. Kan je vertellen wat er heftiger wordt? Wil je iets van je verhaal vertellen? Heb je hulp? Hou je taai meid.

Ha nvdm, ze hebben bloedpropjes gevonden die wrs tot het overlijden hebben geleid. Ik heb zelf een paar dagen geleden ontdekt dat ik opnieuw zwanger ben maar helaas lijkt het een miskraam te worden. Ik vond het fijn om met zwanger worden weer bezig te mogen zijn,dat voelde toch als weer een stap verder.

Ja ik merk dat ik met mezelf in de knoop zit. Door het verlies van een van onze kindjes ben ik na gaan denken wat ik echt wil met mijn leven. Sinds kort krijg ik gelukkig hulp. Dat zorgt ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf. Draai soms nogal door. Sinds 3 weken ben ik weer aan het werk. Onze dochter is bijna 6 maanden en dat voelt zo niet goed. Ik ben begonnen met een nieuwe baan, dus kan er niet zomaar mee stoppen. Ofja zo voelt het. Het is gewoon allemaal veel op dit moment. Hoop dat alles snel wat rustiger is. Vooral in mijn hoofd

Oh wat vervelend, hoop dat het niet zo is en deze kleine blijft hangen!! Ik zit niet aan de anticonceptie maar ben ook nog niet bewust bezig met zwanger worden, ik laat het over me heen komen en ik zie het wel!